Η τηλε-εκπαίδευση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει ουσιαστικά το μάθημα μέσα στην τάξη με την άμεση επαφή μαθητή – εκπαιδευτικού. Η τηλε-εκπαίδευση όμως ήταν, δεδομένης της κατάστασης, μια λύση ανάγκης. Και έχει και ένα καλό, την εξοικείωση μαθητών με τα νέα ψηφιακά εργαλεία. Αλλο όμως η τηλε-εκπαίδευση και άλλο η ζωντανή μετάδοση μαθημάτων από την τάξη προς τα έξω που δικαιολογημένα προκαλεί τόσες αντιδράσεις. Αντιδράσεις και εκπαιδευτικών και γονιών για το… live streaming.
Και εδώ ερχόμαστε στο βασικό ζήτημα: στην ανάγκη νέων σχολείων, διαμόρφωσης περισσότερων αιθουσών ώστε τα μαθήματα να γίνονται με λιγότερους μαθητές ανά τμήμα και να είναι έτσι πιο αποδοτικά, διορισμού του αναγκαίου εκπαιδευτικού προσωπικού, σύγχρονων εργαστηρίων για έρευνα και προετοιμασία των παιδιών για ειδικότητες του μέλλοντος.
Κάποτε, θα έπρεπε η πολιτεία να συμφωνήσει στοιχειωδώς σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να… έρχεται από το μέλλον, με γνώση, ελευθερία, φαντασία. Στην πράξη κάθε κυβέρνηση εννοεί μόνο να εφαρμόζει τη δική της μεταρρύθμιση για να την αλλάζει η επόμενη.
Το ζητούμενο δεν είναι απλώς η εκπαίδευση. Αλλά η Παιδεία. Με ένα σύστημα που θα οδηγεί τους μαθητές να αγαπήσουν από τις μικρές ηλικίες το σχολείο και τη γνώση.