Τόσα πλεονάσματα και ξεπεράσματα των στόχων σε τι ωφελούν τα ίδια τα νοικοκυριά όταν αυτά συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα ίδια πάνω – κάτω προβλήματα μεσούσης της οικονομικής κρίσης; Μπορεί εν μέρει να δίδονται κάποια ποσά π.χ. για τα επιδόματα πολυτέκνων ή το Κοινωνικό ταμείο Αλληλεγγύης, όμως αυτά τα ποσά δεν επαρκούν στο παραμικρό να καλύψουν τις υπάρχουσες ανάγκες.
Οσο θυμάμαι τους προϋπολογισμούς των τελευταίων χρόνων, προβάλλεται συνεχώς το μερικό πλεόνασμα έναντι του κυρίως στόχου, μια εικόνα που δημιουργεί τεχνητή ευφορία σε κάποιο μέρος του πληθυσμού.
Όμως συνολικά, επειδή ακριβώς η κατάσταση δεν αλλάζει θεαματικά, λίγο συμβάλλει το πλεόνασμα αυτό στην γενικότερη αλλαγή της κατάστασης της οικονομίας. Βέβαια η λογική της κάθε κυβέρνησης (και φυσικά και αυτής) είναι να παρουσιάζονται θετικά πρόσημα στην οικονομία και ας παραμένουν τα βασικά προβλήματα ίδια.
Η λογική με τα πλεονάσματα δηλαδή είναι να δίδονται κάποια χρήματα από τα έσοδα που προέκυψαν από τη σκληρή φορολογία, που από μόνη της ανέστρεψε προς τα κάτω την πορεία της χώρας. Η συνολική εικόνα της παρακμής παραμένει ως έχει.