Κύριε διευθυντά,
αν το θέµα των σχολείων δεν ήταν τόσο σοβαρό, µπορεί και να ήταν το ανέκδοτο των Χανίων: «Έσπαγα το κεφάλι µου. Και έτσι περνούσα από τη Τζανακάκη και βλέπω το Παπαδόπετρου και λέω να αυτό το κτήριο ήταν πρόσφατα σχολείο ήταν και σχολή».
Προφανώς και αναφερόµαστε στην πρόσφατη πρόταση της κας Βολουδάκη, να στεγαστούν κάποιες αίθουσες του Πειραµατικού Λυκείου στο κτήριο του Παπαδόπετρου. Μετά τον τρόπο µε τον οποίο ήρθε στην κα Βολουδάκη η φοβερή ιδέα, σκεφτόµαστε ότι θα πρέπει να κάνει µερικές παραπάνω βόλτες στην πόλη, µήπως και της έρθουν και άλλες ιδέες, όπως να περάσει έξω από τη ∆ηµοτική Αγορά, το κολυµβητήριο στο Ακρωτήρι, το ποδηλατοδρόµιο και άλλα ευαγή ιδρύµατα, µήπως και δούµε κάποια άσπρη µέρα σε αυτή την πόλη.
Πέρα από το τραγελαφικό της υπόθεσης, δεν είναι καθόλου σίγουρη η επιλογή του συγκεκριµένου κτηρίου, αφού δεν αναφέρεται ρητά στο ΦΕΚ της ίδρυσης του Πειραµατικού Λυκείου Χανίων. ∆υστυχώς όµως, η προχειρότητα µε την οποία αντιµετωπίζονται τα παιδιά µας δεν είναι καινούργια. Έτσι δεν θα πειραµατιστούν µόνο τα λυκειόπαιδα του Πειραµατικού εάν µπορούν να µοιράζονται σε δύο διαφορετικά κτήρια, ή αν µπορούν να περάσουν µε ασφάλεια δύο πολυσύχναστους δρόµους για να γυµναστούν. Ούτε µόνο τα γυµνασιόπαιδα του Πειραµατικού θα πειραµατιστούν εάν µπορούν να κάνουν µάθηµα σε υπόγεια. ∆όξα τω θεώ στα Χανιά και όχι µόνο, γίνονται πειράµατα χρόνια τώρα πάνω στα παιδιά µας όποιας βαθµίδας αν µπορούν να αποδώσουν σε κοντέινερ, σε αίθουσες πρώην διαδρόµους ή που στάζουν ή σε αίθουσες που έχουν σχεδιαστεί για τους µισούς µαθητές από όσους µπαίνουν για µάθηµα.
Τι θα µπορούσε όµως να κάνει µια κυβερνητική βουλευτίνα εκτός από βόλτες και φαεινές ιδέες; Θα µπορούσε για παράδειγµα να κάνει επερώτηση στη βουλή για ποιο λόγο δίνονται χρήµατα για «αναπτυξιακές» επενδύσεις, π.χ. για φαραωνικά ξενοδοχεία και όχι για σχολεία; Θα µπορούσε να ισχυριστεί ότι η µόνη σίγουρη επένδυση είναι στην παιδεία; Θα µπορούσε να καταγγείλει τη χρήση βίας στα πανεπιστήµια από τις δυνάµεις καταστολής; Θα µπορούσε να αντισταθεί στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης; Μόνο µε την πρώτη ερώτηση θα έθετε εαυτόν εκτός κόµµατος.
∆εν σταµατάνε όµως εκεί οι δηλώσεις της κας Βολουδάκη. Πρόσφατα βρέθηκε στο καινούργιο Κέντρο Ηµερήσιας Φροντίδας και Απασχόλησης Ατόµων Με Αναπηρία (Κ.Η.Φ.Α.Α.ΜΕ.Α.) ιδιοκτησίας του Συλλόγου Γονέων και Κηδεµόνων Κινητικά και Νοητικά Υστερούντων Ατόµων Χανίων ”Η ΣΤΟΡΓΗ”, µαζί µε αθηναϊκό κανάλι, στο οποίο µεταξύ άλλων ανέφερε ότι ο σύζυγος της Μανούσος Βολουδάκης έκανε προσπάθειες για να γίνει το έργο και ότι δίπλα σε αυτόν έµαθε και εκείνη και αυτό συνεχίζει να κάνει.
Σε καµία περίπτωση δεν θέλουµε να θίξουµε τη µνήµη του Μανούσου Βολουδάκη, άλλωστε «ο νεκρός δεδικαίωται». Χρειάζεται όµως και λίγος σεβασµός στους ανθρώπους που έδωσαν την ψυχή τους εδώ και 17 χρόνια για να ολοκληρωθεί το Κέντρο, κυρίως στα µέλη του Συλλόγου, που όλα αυτά τα χρόνια έβρισκαν ένα τεράστιο τείχος από το κράτος. Το 2013 µάλιστα το αίτηµα του Συλλόγου για αποπεράτωση του κτηρίου µε ένταξή του στο ΕΣΠΑ, δεν έγινε δεκτό από τον τότε περιφερειάρχη Κρήτης. Ο λόγος; «∆εν δύναται να διαπιστωθεί η επιλεξιµότητα της δαπάνης του έργου, λόγω της ασάφειας του υφιστάµενου πλαισίου επιλεξιµότητας δαπανών…». (Α.Π. 1942/15-03-2013 απόφαση του Περιφερειάρχη Κρήτης Α∆Α ΒΕ∆Α7ΛΚ-ΥΞΕ). Προφανώς δεν επιλέχθηκε επειδή αφορούσε έργο ιδιωτικού συλλόγου. Όµως και τα ξενοδοχεία ιδιωτικά δεν είναι; Γιατί επιλέγονται; Προφανώς η Περιφέρεια και το κράτος στηρίζει ”επενδύσεις” δηλ. τουριστικά συγκροτήµατα και όχι έργα που θα βοηθήσουν την κοινωνία και τους ανθρώπους που έχουν πραγµατικά ανάγκη.
Τι θα µπορούσε να κάνει λοιπόν µια κυβερνητική βουλευτίνα; Πολλά, αλλά όχι πολιτική εκµετάλλευση, τουλάχιστον όχι για αυτό το έργο, που καµία κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα. Λίγη συστολή λοιπόν και λίγος σεβασµός κα Βολουδάκη, ιδίως σε ευαίσθητα θέµατα, όπως η παιδεία και τα άτοµα µε αναπηρία.
Γιάννης Τσουκάτος
