Η στήλη µας µε αφορµή την προχθεσινή απόφαση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου Χανίων για την έγκριση της µελέτης κατασκευής θεάτρου στο πάρκο των Αγίων Αποστόλων επαναφέρει στο δηµόσιο διάλογο την άποψη για ενδεχόµενη αξιοποίηση των παλιών λατοµείων που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή του ∆ήµου Χανίων.
Η άποψη αυτή εκφράστηκε σε σχετικό δηµοσίευµα στις 11 Ιουλίου 2023 µε τίτλο: «Περί θεάτρου… και όχι µόνο».
ΤΙ ΓΡΑΨΑΜΕ ΤOΤΕ
Στο άρθρο µας τότε, τονίσαµε την ανάγκη της κατασκευής ενός ανοιχτού θεάτρου για τις ανάγκες του νέου Καλλικρατικού ∆ήµου, «αντάξιου του σηµαντικού πολιτιστικού φορτίου της πόλης που θα απαλλάξει το µνηµείο των Ενετικών Τειχών από το πρόχειρο κατασκεύασµα του θεάτρου της Ανατολικής Τάφρου». Στη συνέχεια εξετάσαµε και αποκλείσαµε µε τα σχετικά επιχειρήµατα της κοινής λογικής (προστασία του εναποµείναντος πρασίνου και αποφυγή της επιδείνωσης του ήδη υπάρχοντος κυκλοφοριακού προβλήµατος), τις δύο προτάσεις που είχαν διατυπωθεί στο παρελθόν. Η µία αφορούσε την κατασκευή θεάτρου στο χώρο του στρατοπέδου Μαρκοπούλου (είχε υποστηριχτεί και αυτή η άποψη κάποτε…) και η άλλη την κατασκευή αυτού στους Αγίους Αποστόλους.
Γράψαµε επίσης, τότε, αυτολεξεί: «Άξιο προβληµατισµού το γεγονός, ότι δεν λαµβάνονται υπόψη στη διαδικασία αυτή οι χώροι των περιαστικών ∆ήµων που συνενώθηκαν το 2011 µε το µητροπολιτικό ∆ήµο Χανίων σε µια έκταση 356,12 τετραγωνικών χιλιοµέτρων που εκτείνεται ο νέος ∆ήµος συνολικά. Μια τέτοια ορθολογική διερεύνηση, ίσως θα έλυνε αυτό, αλλά και πολλά άλλα προβλήµατα για την εξεύρεση χώρων που απαιτούνται για τη δηµιουργία των τεχνικών υποδοµών της πόλης. Φτάνει να πιστέψουµε στην ισόρροπη ανάπτυξη. Φτάνει να πιστέψουµε στην αναγκαία ανάδειξη των υποβαθµισµένων περιοχών του ∆ήµου µας µέσα από αναπτυξιακές δράσεις».
Και συνεχίζαµε γράφοντας: «Και µια ο λόγος περί θεάτρου, ας σκεφτούµε τα νταµάρια που υπάρχουν στο ∆ήµο µας… Τα νταµάρια που σε άλλες πόλεις έγιναν θέατρα. Και υπάρχουν τέτοια στα Τσικαλαριά, πάνω από το βιοτεχνικό πάρκο, στο Πέρα Πλατάνι στη Σούδα, στο Ακρωτήρι και ίσως και αλλού. Νταµάρια που είναι εύκολα προσβάσιµα και που έχουν δυνατότητες να µετατραπούν σε υπέροχες εγκαταστάσεις θεάτρων µε χωρητικότητα και ακουστική, µε έτοιµο “το κοίλο” που χάσκει και περιµένει να µπουν οι κερκίδες και τα καθίσµατα. Θέατρα που δεν τσιµεντοποιούν την περιοχή, σαν αυτά που κατασκευάστηκαν τα τελευταία χρόνια σε πλειάδα πόλεων της χώρας µας. Κατασκευές που αναβαθµίζουν τα φαγωµένα βουνά και φέρνουν τον πολιτισµό κοντά στην φύση. Η αρχή έγινε κατά τη δεκαετία του 1980 µετά από πρόταση του σπουδαίου θεατρικού σκηνοθέτη Μίνωα Βολανάκη προς την τότε Υπουργό Πολιτισµού, την αείµνηστη Μελίνα Μερκούρη. Σύµφωνα µε την πρωτοβουλία, αδρανή λατοµεία µετατράπηκαν σε ανοιχτά θέατρα, αρχικά σε υποβαθµισµένες περιοχές της Αττικής και της Θεσσαλονίκης (Θέατρο Βράχων, Νίκαιας, Πετρούπολης, Τριανδρίας, κ.λπ.) και στη συνέχεια σε άλλες περιοχές της χώρας µας που είχαν ανάγκη ανάλογων δοµών. Μια καλή πρακτική που αξιοποιούν από τότε µέχρι σήµερα πολλοί που στη θέση των ανεξέλεγκτων χωµατερών, φτιάχνουν χώρους πολιτισµού! Μια καλή πρακτική που αξιοποιεί τη φαντασία και το όνειρο, γιατί η εξουσία απαιτεί και τα δύο…».
ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ
ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ
Σήµερα η στήλη εστιάζει στο κοντινότερο παλιό λατοµείο, ως προς το κέντρο του Καλλικρατικού ∆ήµου (απέχει, λίγο παραπάνω από όσο το λιµάνι της Σούδας από την πλατεία της ∆ηµοτικής αγοράς), γνωστό ως «νταµάρι Καρκαβάτσου». Βρίσκεται νότια του βιοτεχνικού πάρκου στις παρυφές του βουνού Μαλάξα και σε απόσταση 800 περίπου µέτρων από τον παράλληλο του εθνικού δρόµου, µε υψοµετρική διαφορά περίπου 100 µέτρα από αυτόν. Τα εντυπωσιακά κτίσµατα των εγκαταστάσεων του λατοµείου είναι ορατά από οποιοδήποτε σηµείο της ευρύτερης περιοχής της Σούδας. Ο ευρύς χώρος που θα µπορούσε να αξιοποιηθεί για την κατασκευή ενός πέτρινου θεάτρου µε τις ανάλογες θέσεις στάθµευσης, ο οποίος έχει σχηµατιστεί ήδη από την εξόρυξη των πετρωµάτων του βουνού, άπτεται αυτών των κτισµάτων. Αξίζει να σηµειωθεί ακόµα ότι ο χώρος αυτός έχει πρόσβαση από όλες τις ∆ηµοτικές Ενότητες του ∆ήµου µας.*
Τελειώνοντας θα θέλαµε να σηµειώσουµε ότι ενδεχοµένως θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν και ανάλογα προγράµµατα χρηµατοδότησης µε βάση τις καλές πρακτικές οι οποίες έχουν παρατηρηθεί ήδη στη χώρα µας µε την µετατροπή ανενεργών λατοµείων σε χώρους πολιτισµού.
*Συγκεκριµένα η πρόσβαση αυτή είναι εφικτή µέσω του κόµβου της Σούδας ή και Μουρνιών ή µέσω µέσω µιας από τις επτά υπόγειες διαβάσεις του εθνικού δρόµου που καταλήγουν στον προαναφερόµενο νότιο παράλληλο και από εκεί, φτάνοντας στο τέλος του, µέσω ευρύχωρου αγροτικού δρόµου που υπάρχει ήδη και ο οποίος συνδέει τη Σούδα µε τη Μαλάξα. Ας σηµειωθεί επίσης ότι ο τελευταίος δρόµος χρήζει της ανάλογης συντήρησης.
