Περί των παρακολουθήσεων ο λόγος

Ο παρακολουθήσας του παρακολουθήσαντος στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο και μόλις τώρα ξεκινά ο αγώνας δρόμου για να διαψεύσουν οι εξουσίες το γεγονός ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη η μία στην άλλη.
Η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών N.S.A., μετά τις  αποκαλύψεις του Εντουαρντ Σνόουντεν βρίσκεται εκτεθειμένη, αφού τα σενάρια για παρακολουθήσεις αρχηγών κρατών είναι πλέον πραγματικότητα. Η Μέρκελ -ένα από τα θύματα- εκφράζει ήδη την δυσαρέσκειά της, όμως τα γεγονότα είναι αμείλικτα, την στιγμή μάλιστα που ο Ομπάμα προσπαθεί να απεμπλακεί πάση θυσία από τον εν λόγω θέμα. Ομως η ιστορία είναι παλιά και εκτείνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Οι ίδιοι οι αμερικανοί πρόεδροι και οι επικοινωνίες τους παρακολουθούνταν σταθερά από την εποχή του ψυχρού πολέμου, το ίδιο όπως και οι Ρώσοι, τρανή απόδειξη ότι την εξουσία ουσιαστικά ασκούσαν οι μυστικές υπηρεσίες. Το γεγονός ότι στο στόχαστρο μπήκε τώρα η γερμανίδα καγκελάριος, δεν μειώνει τη σημασία όλων των προηγούμενων παρακολουθήσεων, ειδικά σε εποχές όπου μια σπίθα  αρκούσε για να ανάψει την φλόγα.
Τώρα βέβαια, τα δεδομένα έχουν κατά πολύ αλλάξει και αυτό που προέχει είναι να παρακολουθείται στενά η βασική οικονομική ευρωπαϊκή δύναμη. Να σημειωθεί ότι πληθώρα είναι μέχρι στιγμής και οι καταγγελίες κατά των ίδιων των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών που σε πολλές των περιπτώσεων, όπως αναφέρει ο γερμανικός τύπος, συνηγόρησαν στις όποιες παρακολουθήσεις από την N.S.A. Το θέμα που έχει ξεσπάσει είναι τεράστιο και αναδεικνύει το πώς ουσιαστικά οι ίδιες οι εξουσίες έχουν μπερδευτεί εις ότι αφορά την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Και δεν είναι μόνο οι αμερικανοί που παρακολουθούν, αλλά το κατά πόσο και σε ποιο βαθμό υπάρχει ομαλή συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών των διαφόρων χωρών. Κοινώς, αν και κατά πόσο παρέχονται απόρρητες πληροφορίες ανταλλακτικά και σε ποιο επίπεδο φτάνουν. Ετσι, μερικές φορές ακόμη και οι ίδιοι οι αρχηγοί των κρατών δεν είναι παρά μαριονέτες στην όλη ιστορία, απλοί εκτελεστές των άνωθεν εντολών.
Ο παρακολουθήσας του παρακολουθήσαντος λοιπόν και στο τέλος κανένας νικητής, πλην των κύκλων εκείνων που κατευθύνουν την άσκηση των οικονομικών πολιτικών και που έχουν να κερδίσουν από τις εκάστοτε δημοσιονομικές αλχημείες. Τα υπόλοιπα είναι προς λαϊκή κατανάλωση, στάχτη στα μάτια του κόσμου. Τα σατανικά σχέδια των υπερεξουσιών που παρακάμπτουν με σχετική ευκολία τις όποιες υποτιθέμενες αντιστάσεις των νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων, για να μην μάθει κανείς τι κρύβεται στο βάθος, επεκτείνονται σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, ξεκινώντας από την δραστηριότητα του κάθε πολίτη και καταλήγοντας στα στρογγυλά τραπέζια των διαπραγματεύσεων όπου οι όροι μπαίνουν αναλόγως των εκάστοτε κρυφών συμφερόντων. Θα μου πείτε, καλά η κάθε Μέρκελ και Ολάντ δεν ξέρουν ότι δεν είναι παρά τα πιόνια της υπερεξουσίας των οικονομικών παραγόντων; Ασφαλώς και το ξέρουν, απλά δεν γνωρίσουν την έκταση του περιορισμένου ρόλου τους, γι’ αυτό και αντιδρούν στις όποιες αιτιάσεις. Μαριονέτες λοιπόν και φερέφωνα των αόρατων διεθνών τοποτηρητών, εκτελεστές απλά των αποφάσεων κάτω από το τραπέζι. Με λίγα λόγια: η κάθε παρακολούθηση δεν υπηρετεί παρά τον έλεγχο των εξουσιών και τον καθορισμό των ρόλων. Για να το καταλάβουμε καλά, οι εξουσίες είναι προ πολλού καθορισμένες.
Οποιος τις παρακάμψει και επιθυμήσει περισσότερες, απλά δεν ξεφεύγει από το άγρυπνο μάτι του μεγάλου αδελφού. Τα παραδείγματα είναι πολλά από το παρελθόν, ξεκινώντας από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Σιβηρία, μέχρι τα εκάστοτε Γκουαντάναμο και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ακόμη όμως και στα οβάλ γραφεία, όλοι ακούνε και παρατηρούν τις κινήσεις του εκάστοτε προέδρου. Η ιστορία λοιπόν είναι σκοτεινή, όσο σκοτεινή είναι η δράση των μυστικών υπηρεσιών.
Η εντολή δίδεται και η πανσπερμία παρακολουθήσεων είναι εδώ. Το δε αόρατο μάτι όχι απλά παραμένει αόρατο αλλά φτάνει εκεί που κανείς δεν το πιστεύει. Τα τείχη έπεσαν λοιπόν το ’89 προσχηματικά. Αυτό  δε που προέκυψε μετά δεν είναι παρά ένας παγκόσμιος  ολοκληρωτισμός με θύματα ακόμη και τους ίδιους τους ηγέτες – μαριονέτες των άνωθεν εντολών. Ο καφκικός “Πύργος” και η “Δίκη” σε όλο τους το μεγαλείο. Οταν μάλιστα το οργουελικό  “1984” έχει προ πολλού επιβεβαιωθεί.