Κύριε διευθυντά,
ευλογημένος τόπος τα Χανιά μας, μια όμορφη πόλη που σφύζει από τουρισμό και ανάπτυξη αλλά οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δουλεύουν σε συνθήκες “γαλέρας”.
Αυξημένα τα ποσοστά των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο λένε και ξαναλένε όλα τα μέσα. Να επενδύσουμε στη “βαριά βιομηχανία” της χώρας μας λένε και ξαναλένε από τις κυβερνήσεις μέχρι τους τοπικούς φορείς και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Εσοδα πολλά για τη χώρα μας και ο τουρισμός η ελπίδα κάθε άνεργου για μια καλή θέση μας ξαναλένε.
Ευτυχώς ζούμε σε τουριστικό νησί και έχουμε δουλειές τι να πει και η υπόλοιπη Ελλάδα.
Ειδικά στην πόλη μας η πλειοψηφία της νεολαίας μετά το σχολείο ή τη σχολή θέλοντας και μη δουλεύει στον κλάδο του τουρισμού και του επισιτισμού για ένα “χαρτζιλίκι” ή για να συμπληρώσει το οικογενειακό εισόδημα ή για να μαζέψει κανένα ένσημο για το ταμείο ανεργίας.
Λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν αρχίζει μια τρεχάλα για ψάξιμο εργασίας γιατί τα λεφτά τελείωσαν από την προηγούμενη σεζόν και άντε να έρθει η επόμενη για να βγάλουμε κάνα φράγκο.
Κάθε πέρσι και καλύτερα ξεκινάει και η φετινή τουριστική σεζόν οπού βρίσκει τους εργαζόμενους με εξαντλητικά ωράρια μέσα σε άθλιες συνθήκες, μέσα στη ζέστη και που πολλές φορές να τίθεται το ζήτημα της υγείας ακόμα και της ζωής για τον εργαζόμενο.
Μέσα στο τοπίο της “εργασιακής ζούγκλας” ξεχωριστή σημασία έχουν οι 14 μορφές ελαστικής εργασίας που καταγράφονται στον συγκεκριμένο κλάδο. Εποχική, «ενοικιαζόμενη», εκ περιτροπής, «έξτρα» είναι μερικές μόνο από τις μορφές εργασίας που «προσφέρουν» οι επιχειρηματίες του Τουρισμού στο προσωπικό τους, δίπλα στη μαθητεία, στην πρακτική άσκηση, στα προγράμματα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» για τους ανέργους.
Πολλές ώρες στον ήλιο, ορθοστασία, ατελείωτα ή σπαστά ωράρια (το 8ωρο άγνωστη λέξη για πολλούς), εντατικοποίηση, ελάχιστα ή και καθόλου ρεπό, ατομικές συμβάσεις εργασίας, κουρέλιασμα τής συλλογικής σύμβασής, 650 μικτά το 8ωρο, 7 στα 7, απλήρωτες υπερωρίες, απλήρωτες Κυριακές, πίεση από τα αφεντικά για να βγει η δουλεία γιατί είμαστε νέοι και έχουμε την αντοχή. Πάνω – κάτω γνωστά σε όλους μας όλα αυτά, που άλλα συμφωνείς με το αφεντικό και άλλα γίνονται.
Θα μπορούσαμε να πούμε υπομονή τουλάχιστον έχουμε κάποια λεφτά στην τσέπη ή ακόμα και η λογική ότι εντάξει δεν θα κάνουμε καριέρα στον τουρισμό ένα καλοκαίρι είναι θα περάσει, το θέμα είναι ότι ο εργαζόμενος κάτω από αυτές τις συνθήκες μαθαίνει και εκπαιδεύεται και ειδικά ο νέος -ο μαθητευόμενος- ο πρακτικάριος ότι τα πράγματα έτσι είναι και έτσι ήταν πάντα σε όλους τους χώρους δουλειάς και καλύτερα να μην μιλάμε γιατί ευτυχώς έχουμε δουλειά και ποιος ξέρει αν μιλήσουμε και ζητήσουμε κάτι, η πόρτα της απόλυσης είναι κοντά ή και κανένας μπράβος μπορεί να περιμένει απ’ έξω. Με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι μέσα από τους αγώνες οι εργαζόμενοι παγκόσμια κατέκτησαν τα δικαιώματά τους με αίμα και σήμερα μας τα παίρνουν όλα πίσω.
Και ήδη από τα μέσα της σεζόν ο εργαζόμενος μετρά αντίστροφα γιατί δεν αντέχει άλλο και άντε να τελειώσει η σεζόν (γνωστές είναι και οι περιπτώσεις που παραιτούνται οι εργαζόμενοι εξαιτίας της πίεσης) και να δούμε αν μαζέψαμε τον μαγικό αριθμό των ενσήμων για να μπούμε στο ταμείο ανεργίας (τρίμηνο ή εξάμηνο 360 ευρώ).
Με άλλα λόγια οι κυβερνητικές πολιτικές (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΚΙΝΑΛ κ.λπ.) όλα αυτά τα χρόνια έχουν δείξει τα δόντια τους στα εργατικά δικαιώματα. Οι πολιτικές που έχουν επιβληθεί διευκολύνουν την εργοδοσία να συνεχίζει το όργιο της εκμετάλλευσης και να θησαυρίζει στις πλάτες.
Οποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, έρχονται τα χειρότερα για τον λαό και την εργατική τάξη. Η μόνη λύση κόντρα στον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν οι εργοδότες, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις βρίσκεται μόνο μέσα στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης, της οργάνωσης και του ανυποχώρητου αγώνα!
Μυρτώ Περάκη
υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ (μ-λ)
εργαζόμενη στον τουρισμό
