Περί των “άκρων” συνέχεια

Συντηρείται ακόμη η συζήτηση για τη “θεωρία των δύο άκρων”. Δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη με σαφήνεια σε τι αποσκοπεί αυτός ο θόρυβος σε περίοδο κρίσιμης πολιτικής και οικονομικής φάσης που περνά η χώρα, όμοια μ’ αυτήν που βρέθηκε η Γερμανία τότε με την περιβόητη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Η θεωρία προκλήθηκε απ’ τον κ. Χ. Λαζαρίδη, ο οποίος προερχόμενος απ’ την αριστερά, ίσως να νοστάλγησε τους πολιτικούς καβγάδες που γινόντουσαν εκεί. Ξέρει πώς να επιτίθεται. Τοποθετείται επικριτικά θέτοντας υπό αμφισβήτησιν το κύρος παραδεδεγμένων απόψεων, ακόμα και γεγονότα του Πολυτεχνείου, όταν αποφαίνεται για τη γιορτή ότι είναι ένας “καθεστωτικός μύθος”. “Καλή βία και κακή βία” δεν πιστεύει ότι υπάρχει, φράση που αναπαράγει και φωνάζει ο κ. Σαμαράς. Ομως παράλογη και περίεργη άποψη είναι η διαπίστωσή του ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εκτός συνταγματικού τόξου”. Δεν ερμηνεύεται αλλιώς, εκτός εάν πρόκειται για επικοινωνιακή προσπάθεια όλων των συμβούλων του Μαξίμου να αναδείξουν ένα δίλημμα ή σταθερότητα υπό τον κ. Σαμαρά ή χάος και διάλυση με τον κ. Τσίπρα.
Για τη θεωρία των δύο άκρων έγινε σχόλιο από την “ΤΡΙΤΗ ΓΝΩΜΗ” (Χ.Ν. 21/9/13), όμως επανερχόμεθα, διότι το θέμα αναζωπυρώθηκε και προκαλεί κλίμα έντασης μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, άγνωστο ποια θα είναι η κατάληξη. Εχει παρατηρηθεί ότι όποιος βρίσκεται στα άκρα συκοφαντεί, προσβάλλει, απειλεί αυτόν που βρίσκεται στο μέσον, στην κεντροδεξιά ή στην κεντροαριστερά και διαφωνεί μαζί του. Συμπεριφέρεται με ακραίες πράξεις, προκαλώντας διαπληκτισμούς για κάτι, χωρίς να διευκρινίζεται τι είναι αυτό το κάτι. Ετσι υποσκάπτεται και ναρκοθετείται και η Δημοκρατία. Εν τούτοις η θεωρία, παρά του ότι δεν υιοθετείται επισήμως, χρησιμοποιείται υπογείως με σκοπό κάποιο πολιτικό παιχνίδι.
Γιατί διακινήθηκε αυτό το ιδεολόγημα; Παρασύρθηκε ο κ. Σαμαράς απ’ τους συμβούλους του σε λάθος δρόμο, με όσα είπε στους Αμερικανούς επενδυτές; Το πίστευε και αυτός ότι είναι το ίδιο πράγμα ακραίες δυνάμεις από αριστερά και δεξιά; Στο “δεξιό άκρο” βάζει τη Χρυσή Αυγή. Στο “αριστερό άκρο” ποιον τοποθετει; Ποιον προσδιορίζει, όταν λέει ότι είναι εκείνος, που ενδεχομένως θέλει να βγάλει τη χώρα απ’ την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ; Το ΚΚΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ; Το καταστατικό του ΚΚΕ μπορεί να είναι διατυπωμένο με κάποιες ακραίες θέσεις, που δεν θα ’πρεπε να υπάρχουν. Ομως είναι ένα κόμμα, που σέβεται το Σύνταγμα, με εξαίρεση την άρνηση των οικονομικών του, ανεξάρτητα αν πετάγεται καμιά φορά κάποιος και λέει: “το σύνταγμά σας”.
Η θεωρία των δύο άκρων πιστεύουν άνθρωποι του πνεύματος και της επιστήμης ότι είναι λάθος. Οταν ένας κοινοβουλευτικός αρχηγός είναι στο μέσον υπό ορισμένας συνθήκας μπορεί να βρεθεί στο άκρο. Και είναι ζήτημα συγκυριών κατά περίπτωσιν να πάει κάποιος από το άκρο στο μέσον. Εχουμε αρκετά παραδείγματα. Αρα η θεωρία δεν μπορεί να προσδιορίζεται πιστά, χωρίς να μην επηρεάζεται από υποκειμενικές κρίσεις.
Υπάρχουν παράγοντες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής που καθορίζουν αυτήν τη θεωρία. Ενας απ’ αυτούς είναι το μισός που αποσταθεροποιεί. Οταν εμφιλοχωρεί το μίσος μας, γινόμαστε φοβικοί και για να μην το υποστούμε το διαχετεύουμε στον εχθρό. “Η πολιτική δεοντολογία δεν δικαιολογεί την αντιμετώπιση του μίσους με μίσος” πιστεύει ο στοχαστής και φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος. Γιατί τότε “έχουμε τη συνάντηση των δύο άκρων”. Ακραία συμπεριφορά, που είναι μοιραία και οδυνηρή για τη Δημοκρατία.
Ας μην εκπονούν σχέδια, λοιπόν, στο Μαξίμου για να υλοποιήσουν τη θεωρία των δύο άκρων και να δείξουν ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εμπλέκονται σε αξιόποινες πράξεις!