ΜΕΓΑΛΟΙ ηγέτες δεν υπάρχουν. Εχουμε μπει σε μια περίοδο – χρονιά του “πετεινού” για τους Κινέζους!- στην οποία, δυστυχώς, αυτό που μετράει στην πολιτική είναι το φαίνεσθαι, όχι το είναι – η ουσία. Αυτό που ενδιαφέρει τους κυβερνώντες είναι η ίδια η εξουσία, ο εαυτός τους στο θώκο και τίποτε άλλο!
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ηγετών φαίνεται όλο και πιο έντονα στη χώρα μας. Όπως μάλιστα έλεγαν και οι Αρχαίοι, «οι μεγάλοι ηγέτες πρέπει να έχουν το κουράγιο να υλοποιήσουν μη δημοφιλή μέτρα, για το καλό της δικαιοσύνης και της σταθερότητας», κάτι που κανείς μέχρι τώρα δεν τολμάει να κάνει. Ούτε διάχυτη δικαιοσύνη υπάρχει στην κοινωνία, ούτε πολύ περισσότερο κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα γύρω μας.
…ΟΤΑΝ, λοιπόν, ομολογεί ο κ. Τσακαλώτος ότι, εδώ και 2 χρόνια, από τα συμφωνηθέντα για το τρίτο μνημόνιο (το “αριστερό”) έχει υλοποιηθεί μόνο το 30%, για ποιο λόγο οι δανειστές να έλθουν σε συμφωνία μαζί μας και να μη μας εκβιάζουν ωμά;
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ό,τι πια σημαίνει αυτή η λέξη στη χώρα μας, βρίσκεται σε μια περίεργη κατάσταση: μεγάλες και σοβαρές επενδύσεις δεν γίνονται και ούτε καν προβλέπεται να έλθουν λόγω της πολιτικής ρευστότητας. Οι δε μικροεπενδύσεις που γίνονται στοχεύουν σε βραχυπρόθεσμα projects, όπως η εστίαση, τα καφέ/μπαρ, οι μικρές συνεταιριστικές μονάδες κ.ά. Οσο για ανάπτυξη, ε, ανάπτυξη ακούμε και ανάπτυξη πουθενά δεν βλέπουμε!
ΑΠΟ την άλλη έχουμε (σύμφωνα και με τον ΣΕΒ) μια υπερφορολόγηση των μικροεπιχειρήσεων, που σε συνδυασμό με τη μείωση των καταθέσεων (αναλήψεις λόγω πληρωμής φόρων!), αλλά και του διαθέσιμου εισοδήματος (συνεχείς περικοπές αποδοχών), μάλλον οδηγούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο εκβιασμών και λεονταρισμών.
ΚΑΙ στο κάτω-κάτω, τι νόημα μπορεί να έχει ας πούμε η εμφάνιση μεγάλων “πλεονασμάτων”, όταν αυτά προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από το στέγνωμα των πολιτών -αφαίμαξη μισθωτών και συνταξιούχων- και το κλείσιμο χιλιάδων μικροεπιχειρήσεων; Εχει διέξοδο μια τέτοια οικονομική πολιτική, είτε την επιβάλλουν οι δανειστές είτε την αποδεχόμαστε εμείς;
