Το πρόγραμμά «Ζωή», ένα πρότυπο πρόγραμμα που αποτελεί «δίχτυ» ασφαλείας και «ομπρέλα» προστασίας για όλη την Κρήτη, υλοποιεί η Περιφέρεια. Στο επίκεντρο του προγράμματος βρίσκεται η προμήθεια απινιδωτών τελευταίας γενιάς, που έχουν αρχίσει ήδη να τοποθετούνται σε αθλητικούς χώρους, αλλά και σε πολυσύχναστα σημεία του νησιού, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας κουλτούρας, που θα αποτελεί μέρος και χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας εκπαιδευμένης και πρόθυμης να βοηθήσει το ένα μέλος της, το άλλο, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής περιφερειάρχης Κρήτης και αρμόδιος στον τομέα Υγείας, Γιώργος Πιτσούλης.
«Το πρόγραμμα “Ζωή” είναι ένα πρόγραμμα πρότυπο που έχει δημιουργηθεί από την Περιφέρεια Κρήτης με την έγκριση του pεριφερειάρχη και είναι μοναδικό σε επίπεδο χώρας. Αποτελεί μία πρωτόλεια ιδέα, και αποτελεί ουσιαστικά ένα δίκτυ ασφάλειας, μία ομπρέλα προστασίας για όλη την Κρήτη» ανέφερε ο κ. Πιτσούλης που ανέφερε ότι ήδη έχουν προμηθευτεί 260 απινιδωτές και έχει ξεκινήσει η τοποθέτησή τους. Οι 70 από αυτούς, όπως ανάφερε, θα τοποθετηθούν σε αθλητικούς χώρους και οι υπόλοιποι θα τοποθετηθούν σε πολυσύχναστα σημεία του νησιού, μέσα από μια διαδικασία που υπακούει και βασίζεται σε διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές.
Ως προς τη στόχευση του προγράμματος, όπως εξήγησε ο αναπληρωτής περιφερειάρχης, είναι η προσπάθεια «να απαντήσουμε στη μεγάλη ανάγκη που υπάρχει, καθώς ο αιφνίδιος θάνατος είναι πάντα παρών».
«Όσον αφορά στις υποδομές (απινιδωτές) είναι δεδομένο ότι υπάρχει έλλειμα όμως και οι υπάρχοντες τοποθετημένοι δεν είναι σε κοινή χρήση δηλαδή είναι κάπου κλειδωμένοι ή είναι μη λειτουργικοί. Όσοι δε είναι προσβάσιμοι στο κοινό είναι άγνωστο πού βρίσκονται. Άρα, έπρεπε να αποκαταστήσουμε αυτή τη στρεβλή πρακτική, να τοποθετήσουμε και νέους απινιδωτές. Τώρα θα υπάρχει ένα κέντρο ελέγχου όλων των απινιδωτών, το οποίο θα διαχειρίζεται η Ιατρική Σχολή ανά πάσα στιγμή» επισήμανε ο κ. Πιτσούλης, συμπληρώνοντας πως ο μεγάλος στόχος και το όραμα, είναι «να δημιουργήσουμε μία κοινωνία εκπαιδευμένη και ετοιμοπόλεμη να αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά. Θέλουμε ένα πολίτη που να νιώθει την ανάγκη της ευθύνης αλλά να έχει και την ελάχιστη γνώση να παρέμβει. Η παρέμβαση εκπαιδευμένου πολίτη μπορεί να σώσει μία ζωή. Έτσι, στοχεύουμε στην εκπαίδευση δεκάδων χιλιάδων πολιτών δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε μαθητές».
Το πρόγραμμα έχει προϋπολογισμό 500.000 ευρώ και γίνεται από το ΠΔΕ, σε συνεργασία με την Ιατρική Σχολή μέσω μίας προγραμματικής σύμβασης. Πιο συγκεκριμένα με το τμήμα Αναισθησιολογίας της Ιατρικής Σχολής, το οποίο θα έχει την καθοδήγηση αλλά και την επιστημονική ευθύνη του προγράμματος. Επίσης, σημαντική είναι όπως επισήμανε ο Γιώργος Πιτσούλης, η συνεργασία με τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κρήτης, αποτελώντας σημαντικό παράγοντα για την κατάρτιση των μαθητών.
«Επειδή η στόχευσή μας είναι φιλόδοξη, θα χρειαστούμε έναν “στρατό” καταρτισμένων εκπαιδευτών. Κι εδώ είναι σημαντική η συναίνεση όλων των εθελοντικών οργανώσεων όπως π.χ. ο Ερυθρός Σταυρός ( οκτώ τμήματα) , η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης Χανίων ο Φίλιος Ζεύς , η Επίδρασης η Hellenic Crises and Disasters Management Institute, Advanced Life Support Group η Ελληνική Εταιρία προνοσοκομειακής φροντίδας οι Ιατρικοί Σύλλογοι κ.α» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Πιτσούλης, συμπληρώνοντας ότι αυτό που σχεδιάζεται, είναι μέσα από μία ομογενοποιημένη προσέγγιση να υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση και αποτελεσματική παρέμβαση.
«Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε ένα νέο κίνημα εθελοντών και εκπαιδευμένων πολιτών χρήσιμων στην κοινωνία» επισήμανε.
Σημαντικό μέρος του προγράμματος “Ζωή” συνδέεται άμεσα τόσο με την τεχνολογία, όσο και με τα κοινωνικά δίκτυα, αφού εκτός από το σχετικό βίντεο (https://www.youtube.com/watch?v=6znn1F96n1Q&t=188s ), στο οποίο δίδονται αναλυτικές οδηγίες, οι πολίτες θα έπρεπε να έχουν την απάντηση στο ερώτημα, πού είναι ο κάθε απινιδωτής.
«Θα πρέπει κάθε πολίτης να ξέρει ανά πάσα στιγμή πού έχει απινιδωτή, δίπλα του. Σε συνεργασία με το ΙΤΕ ετοιμάσαμε μία εφαρμογή για κινητά, η οποία θα είναι για το κοινό και θα σε ενημερώνει αυτόματα για την τοποθεσία του πιο κοντινού απινιδωτή. Η εφαρμογή θα δίνει φωνητικές οδηγίες για πρώτες βοήθειες αλλά θα έχει κι άλλες σχετικές πληροφορίες. Επίσης, θα υπάρξει ένας διαδικτυακός κόμβος που δημιουργεί για εμάς το ΙΤΕ, όπου μετά από δημόσια πρόσκλησή μας, θα καταχωρούνται με συγκεκριμένη διαδικασία οι ήδη υπάρχοντες απινιδωτές».
Σε ό,τι αφορά την απήχηση του προγράμματος, είναι ήδη έντονη, αφού ενώ βρίσκεται ακόμη στην αρχή είναι αλήθεια , το ενδιαφέρον πολιτών αλλά και φορέων, είναι εντυπωσιακό.
«Ενδιαφέρονται και για απινιδωτές, αλλά ιδιαίτερο είναι το ενδιαφέρον για εκπαίδευση. Υπάρχει δίψα στον κόσμο να μάθει, να γίνει χρήσιμος και ωφέλιμος στην κοινωνία και στον συνάνθρωπο. Αυτό μας συγκινεί και μας δίνει περισσότερη ενέργεια να εντείνουμε τις προσπάθειές μας. Αθλητικά και πολιτιστικά σωματεία ήδη αιτούνται να γίνουν μέρος του προγράμματός μας. Πιστέψτε με σε λίγο καιρό δεν θα προλαβαίνουμε να ανταποκρινόμαστε στα αιτήματα».
Επίσης, ήδη επικοινωνούν με την Περιφέρεια Κρήτης για να λάβουν πληροφορίες, κι άλλες περιφέρειες από όλη τη χώρα. Αυτό όπως επισήμανε ο αναπληρωτής περιφερειάρχης, αποτελεί εξέλιξη που τους έχει συγκινήσει. «Είναι μια αναγνώριση της προσπάθειάς μας. Υπάρχουν κάποιες Περιφέρειες που ήδη θέλουν να λειτουργήσουν το πρόγραμμα Ζωή. Αλλά και άλλοι πολλοί φορείς έρχονται σε επικοινωνία με μας για να πάρουν πληροφορίες για το πρόγραμμά μας».
Κατά την παρουσίαση του προγράμματος, πριν από λίγες ημέρες ο ίδιος ο περιφερειάρχης Κρήτης, μεταξύ άλλων ανέφερε πως «οι πολίτες που θα εκπαιδευτούν και ειδικά τα παιδιά, είναι πολλαπλασιαστές και το πρόγραμμα θα επιτύχει. Θα πάει πάρα πολύ καλά, το στηρίζουμε όλοι μας γιατί και ένας άνθρωπος να σωθεί είναι μεγάλη προσφορά».
Ο κ. Πιτσούλης καταλήγοντας, ευχαρίστησε όσους έχουν προσφέρει σε αυτή την προσπάθεια ενώ σημείωσε πως «το Πρόγραμμα Ζωή μόλις άρχισε, αλλά ο δρόμος του είναι πολύ μακρύς . Να είστε έτοιμοι και για άλλες πρωτοπόρες θετικές εκπλήξεις στο ΖΩΗ και μάλιστα πολύ σύντομα».
On the article referring to defibrillators. There are a few ‘private’ ones in the Apokoronas region, provided by particular donors or groups. The biggest snag is that no-one seems to be in charge of carrying out any maintenance (e.g. battery replacements) on them. I hope that under the system proposed in the article, specific people are appointed to take care of the maintenance aspect. That is just as essential as knowing how to operate a defibrillator!