Περιφερειακοί πόλεµοι

Αν οι Χούθι της µουσουλµανικής µειονότητας της Υεµένης άρχισαν έναν τρίτο περιφερειακό πόλεµο µετά τον Ρωσοουκρανικό και τον Ισραηλοπαλαιστηνιακό, στη Μ. Ανατολή πάει να ξεσπάσει ο τέταρτος στην Άπω Ανατολή µεταξύ Ταϊβάν και Κίνας.
Έχει ενσκήψει αναταραχή στην περιοχή µετά τις προεδρικές εκλογές στην Ταϊβάν απ’ τις οποίες ο Λάι Τσινγκ Τε πήρε το 40,2%, αναδειχθείς πρόεδρος, αν και το κόµµα του στο Κοινοβούλιο είναι µειοψηφία. Ο νέος πρόεδρος χαρακτηρίζει αυταρχικό το Πεκίνο, το οποίο «υπονοµεύει τα συµφέροντα και την ευδαιµονία της Ταϊβάν» είναι δε υπέρµαχος της ανεξαρτησίας της χώρας του ενάντια στην επιµονή της Κίνας που λέει ότι «υπάρχει µόνο µία Ταϊβάν και αυτή είναι κινεζική». Το Πεκίνο αποφαίνεται ότι το αποτέλεσµα των προεδρικών εκλογών δεν πρόκειται να εµποδίσει την αναπόφευκτη επανένωση της Ταϊβάν µε την Κίνα.
Ό,τι συµβαίνει σήµερα στην Άπω Ανατολή µεταξύ Κίνας και Ταϊβάν είναι µια σειρά ενεργειών, να υλοποιηθεί η επιστροφή στον κινεζικό κορµό και της Ταϊβάν, όπως έγινε µε τον Χονγκ Κονγκ το 1997 και το Μακάο το 1999. Όπως φαίνεται δε, αν προκύψει σύρραξη εκεί, θα σηµάνει αναπόφευκτη καταστροφή για την παγκόσµια οικονοµία, υπολογιζόµενη στα 10 τρισ.$ περίπου, κόστος πολλαπλάσιο των καταστροφών απ’ τους πολέµους που µαίνονται αυτόν τον καιρό στον κόσµο.
Αν συµβεί κι εκεί σύρραξη, θα αποµονωθούν οι διεθνείς αγορές. Θα υπάρξει πρόβληµα παραγωγής και διάθεσης στις εφοδιαστικές αλυσίδες ηµιαγωγών και µικροτσίπς νέας γενιάς, υλικά απ’ τα οποία είναι εξαρτηµένες όλες οι οικονοµίες του πλανήτη, πολύ περισσότερο οι πολεµικές βιοµηχανίες.
Στην Ε.Ε. ανησυχούν για τις αυξανόµενες πρωτοβουλίες που στόχευαν στην αλλαγή του “στάτους κβο” στην περιοχή και όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής ∆ιπλωµατίας Ζοζέπ Μπορέλ «θα προστατευθεί η Ταϊβάν από απειλές και εκφοβισµούς της Κίνας». Με ποιον τρόπο δεν είπε!
Για τους Ανερικανούς η Ταϊβάν έχει ιδιαίτερη στρατηγική συµβολή εκεί, διότι δηµιουργεί έναν κυκλωτικό δακτύλιο, αποδυναµώνοντας τη συµβολή της Κίνας και ενισχύοντας τον ρόλο των Αµερικανών και τα συµφέροντά τους στη Νότια Σινική θάλασσα.
Ο νέος πρόεδρος της Ταϊβάν ανθίσταται στην όποια προοπτική ενοποίησης της χώρας του µε την Κίνα, πράγµα που φαίνεται ότι έχουµε µέλλον µπροστά µας γι’ αυτήν την περιοχή του πλανήτη που ακόµη δεν άρχισε να φλέγεται, αλλά µπορεί να συµβεί και εκεί το αναπάντεχο τον επόµενο καιρό.