Ο Περικλής Διαμαντόπουλος (1863-1941) και ο αδελφός του Γιώργος κατάγονταν από το Βόλο. Ο Περικλής διδάχθηκε την τέχνη της φωτογραφίας στο Παρίσι και όταν επέστρεψε άνοιξε το πρώτο φωτογραφείο στη Σμύρνη μαζί με τον αδελφό του. Τη δεκαετία του 1880 τα αδέλφια μετακόμισαν στη Χίο, όπου άνοιξαν νέο φωτογραφείο με την επωνυμία «Φωτογραφείον το Πήλιον, Αδελφών Ν. Διαμαντόπουλου». Γύρω στο 1896 ο Γιώργος μετακόμισε στα Χανιά και λίγο αργότερα ήρθε και ο Περικλής. Με την έναρξη της Κρητικής Πολιτείας, το 1898, τα δύο αδέλφια χώρισαν επαγγελματικά, έχοντα συνεχείς έντονες διαμάχες μεταξύ τους. Ο Γιώργος άνοιξε φωτογραφείο στην οδό Κανεβάρο 67 («Ελεύθερον Βήμα» 8/4/1905), ενώ ο Περικλής συνεργάστηκε για δύο χρόνια (1898-1900) με τον Γερμανοεβραίο φωτογράφο Φαγκενμπάουμ. Η πρώτη επαγγελματική τους στέγη ήταν στην Μεγάλη οδό της Γαλλικής αποστολής και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην οδό Ποττιέ (Χάληδων) 57. Σύντομα ο Περικλής έγινε αποκλειστικός φωτογράφος του Πρίγκιπα Γεωργίου, με τον οποίο συνδέθηκε με προσωπική φιλία. Η φιλία σφραγίστηκε με κουμπαριά, καθώς ο Πρίγκιπας βάφτισε την κόρη του Διαμαντόπουλου και της Γαλλίδας συζύγου του Marie Ellul, Λιλίκα. Από το 1900 εργάστηκε πλέον μόνος στο φωτογραφείο της οδού Ποττιέ, όπως φαίνεται από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις στον τοπικό Τύπο, όπου αναφέρει ότι ήταν το μόνο φωτογραφείο που βραβεύτηκε στην Διεθνή Έκθεση Χανίων το 1900 («Πατρίς» 15/3/1901).
«[…]Ο Περικλής Διαμαντόπουλος ήταν άνθρωπος ευφυής, χαριτωμένος με αριστοκρατικούς τρόπους και αφοσιωμένος στη δουλειά του[…]», σύμφωνα με τον Άλκη Ξανθάκη. Το φωτογραφείο του διέθετε άρτιο και σύγχρονο εξοπλισμό με δεκάδες φωτογραφικές μηχανές, ενώ δεν έκανε διακρίσεις στους ανθρώπους που φωτογράφιζε στο στούντιό του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η διάσημη εταίρα Αδελίνα Γκιττάρ, η μαντάμ Ορτάνς στο βιβλίο του Ν. Καζαντάκη Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά. Φωτογράφισε επίσης και πολλές άλλες κοινές γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί στα Χανιά αυτή την περίοδο, λόγω των διεθνών στρατευμάτων, δίδοντας πάντα στις φυσιογνωμίες μια ρομαντική διάθεση, ενώ ταυτόχρονα απόφευγε τις χυδαίες πόζες.
Ο Διαμαντόπουλος φωτογράφιζε τόσο στον κλειστό χώρο του στούντιο όσο και στο δρόμο, γι’ αυτό κι ήταν από τους πρωτοπόρους Έλληνες φωτογράφους. Έκανε κοινωνική φωτογραφία, καθώς αποθανάτιζε το καθημερινό στιγμιότυπο. Οι φωτογραφίες του έχουν μεγάλη αισθητική αξία, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν σημαντικά ιστορικά ντοκουμέντα, τα οποία απεικονίζουν τις επιρροές του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης των Χανίων. Από το 1925 εξασθένισε η όρασή του, οπότε άρχισε να τον βοηθά η κόρη του Λιλίκα, η οποία ανέλαβε το φωτογραφείο το 1935 μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 1965, διατηρώντας και το αρχείο του. Ο Περικλής Διαμαντόπουλος πέθανε το 1941.
Πηγές
Ξανθάκης Α., Ιστορία της ελληνικής φωτογραφίας 1839-1970, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2008.
