Περιμένοντας την “αχτίδα φωτός”

Συμπληρώσαμε δύο και… χρόνια, με κορωνοϊό, με λοκ ντάουν, με μάσκες, με παραλλαγές και μεταλλάξεις, με δόσεις εμβολίων αναμνηστικές ή όχι και με καθημερινούς αριθμούς θανάτων και διασωληνωμένων ασθενών, που συχνά σοκάρουν.
Η κρυφή ελπίδα ότι φέτος θα “ξαναπάρουμε τη ζωή μας πίσω” προς το παρόν διαψεύδεται, παρά τη σχετική, έστω και συγκρατημένη αισιοδοξία που εξακολουθεί να υπάρχει ότι κάτι θα αλλάξει στο… άμεσο μέλλον. Πριν λίγο καιρό ήταν η “Δέλτα” και τώρα η “Όμικρον” (με τα συμπτώματα ωστόσο να είναι τουλάχιστον πιο ήπια, λόγω και της προστασίας από τους εμβολιασμούς) που κάνει πιο μακρινό τον… ορίζοντα.
Ο κορωνοϊός υπάρχει παντού και πολύ δύσκολα μπορεί ως φαίνεται να ξεφύγει κάποιος. Αν δεν τηρούμε τα μέτρα προστασίας και πρόληψης, αν υποτιμάμε τα όποια συμπτώματα, αν δεν εμβολιαζόμαστε, εύκολα μπορεί να βρεθούμε απέναντί του.
Ας ελπίσουμε ότι μέσα στον Ιανουάριο θα φανεί “αχτίδα φωτός” για να ξεπεραστεί η νόσος και να έρθουν οι καλύτερες μέρες που τόσο καιρό περιμένουμε.