Αυγουστε, καλέ μου μήνα… δεν θα θέλαμε να μας ξανάρθεις έτσι… με τόσες πυρκαγιές που προκλήθηκαν επί των ημερών σου. Και ναι, δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες, αλλά καταστράφηκε ένα μεγάλο μέρος του φυσικού μας πλούτου.
Επιτέλους, ας κατανοήσουμε ότι το φυσικό περιβάλλον μας αφορά, όχι μόνο λόγω οικονομικών δραστηριοτήτων, αλλά και βιολογικού κύκλου, χωρίς χλωρίδα και πανίδα δεν υπάρχει ζωή. Στην Εύβοια, όπου υπήρξαν ολικές καταστροφές, θα υποχρεωθούν οι τοπικοί πληθυσμοί να μεταναστεύσουν.
Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς σαν οργανωμένο κράτος και σαν πολίτες. Και πρώτα- πρώτα η πολιτεία, που δεν αναγνωρίζει, τον εκ πυρκαγιάς κίνδυνο σαν ένα ορατό και ίσως τον σοβαρότερο κίνδυνο που απειλεί τη χώρα… έτσι όπως αναγνώριζε παλιά τον εκ Βορά και τώρα τον εξ ανατολών κίνδυνο. Ο κοινός νους λέει ότι και λόγω κλιματικής αλλαγής, οι πυρκαγιές και το επακόλουθο αυτών, οι πλημμύρες, θα είναι ο σοβαρότερος κίνδυνος τα επόμενα έτη. Επομένως, στα μέτρα των δυνατοτήτων της οικονομίας προγραμματίζουμε τα απαραίτητα πλέον μέσα πυρόσβεσης, όπως ακριβώς φρόντισε η κυβέρνηση για τα πολεμικά Raphal. Ο παραλογισμός Όλα τα λεφτά στην πολεμική καταστροφική μηχανή, αποδεικνύεται επικίνδυνος. Κάτ’ επέκταση και η Ευρώπη, εάν ήθελε να προστατέψει τους πολίτες της, όφειλε να έχει έναν ισχυρό μηχανισμό δασοπυροσβέσεων, που θα δρούσε συμπληρωματικά.
Ενα μέρος, λοιπόν, των πολεμικών εξοπλισμών θα πρέπει να μετατραπεί σε πυροσβεστικούς εξοπλισμούς. Ένα μέρος των επίλεκτων μονάδων στρατού θα πρέπει τους καυτούς μήνες να εκπαιδεύεται και να δρα προληπτικά μέσα στα δάση. Ο εχθρός δεν είναι μόνο οι όποιοι γείτονες… και η ύπαρξη του στρατού έχει στόχο να προστατεύει τη χώρα από τους κάθε λογής κινδύνους. Όσον αφορά εμας τους πολίτες… εάν δεν κατανοήσουμε, ότι δανειστήκαμε αυτόν τον πλανήτη από τα παιδιά μας, εάν συνεχίσουμε να φερόμαστε εχθρικά και αδιάφορα στα δημόσια αγαθά και στο φυσικό περιβάλλον, εάν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι οι βάρβαροι δεν είναι μόνο εξωτερικοί εχθροί, αλλά κυρίως εσωτερικοί, τότε η παρακμή είναι δεδομένη.