Ίσως και χρόνια περισσότερα από τα αναγραφόμενα στον τίτλο του παρόντος, η ωραιότερη παραλία των Χανίων, ο Σταυρός στο Ακρωτήρι. Ένας χώρος στο κεντρικότερο σημείο της περιοχής αποτελεί ντροπή γι’ αυτόν τον τόπο και τον πολιτισμό του. Δεν θυμάμαι πότε φτιάχτηκε εκεί ο χώρος για να φιλοξενούνται όποιες μουσικοχορευτικές, τοπικές ή άλλες, εκδηλώσεις, και αυτός στην αρχή ελάχιστα χρησιμοποιήθηκε.
Οι κτηριακές, ολίγες, “εγκαταστάσεις” αποτελούνται από δύο τουαλέτες, ένα δωμάτιο με τζαμαρίες να στεγάζει όργανα μουσικά ή ό,τι άλλο, και ένα ακόμα σαν αποθήκη.
Από δεκαετίες αυτά έχουν εγκαταλειφθεί, λεηλατηθεί, και σχεδόν ερειπωθεί. Το θέαμα από τις σπασμένες λεκάνες και δύο γεμάτες σκουπίδια τουαλέτες, τα σπασμένα τζάμια, ανοιχτό και το δωμάτιο, δεν αποτελεί δείγμα πολιτισμού. Δύο φορές μέχρι σήμερα έχει αναφερθεί το γεγονός και με φωτογραφίες στα “Χανιώτικα νέα”, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί. Και νομίζω υπάρχει τοπική κοινότητα και σύλλογος “Πολιτιστικός”!
Πέρα από αυτά, υπάρχει στην κατασκευή κοντά ένα στρέμμα μπετόν με ξύλινες σανίδες και άλλος τόσος ελεύθερος χώρος με αγριόχορτα. Θα πρέπει να κατεδαφιστούν τα κτίσματα και να δημιουργηθεί ένας χώρος πρασίνου και λουλουδιών και κατάλληλων δέντρων, πριν αρχίσει η θερινή περίοδος. Το μόνο καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι εξασφαλίστηκε ένας ελεύθερος χώρος από την καταπάτηση και αυθαίρετη δόμηση, αλλά δεν γνωρίζω με ποια ιδιοκτησία. Ίσως σε αυτόν τον χώρο θα μπορούσε να τοποθετηθεί προτομή του Ακρωτηριανού αγωνιστή της περιόδου της Τουρκοκρατίας που το όνομα του έχει και το εκεί, στα ανατολικά γκρεμνά σπήλαιο, μεγάλης αρχαιολογικής ιστορίας, τον Στέφανο Λερά, δημοτική ή άλλη; Επίσης, σε μικρό χρονικό διάστημα η άσφαλτος, που κάλυψε ένα χαντάκι που ξεκινά από Χωραφάκια μέχρι Β.Δ. ακτή Σταυρού, έχει τελείως αποκολληθεί, ίσως λόγω κακού υποστρώματος, και ενώ ο δρόμος ήταν σε καλή κατάσταση σήμερα είναι γεμάτος λακκούβες.
Μένω κοντά στον Σταυρό πάντα με θαυμασμό για το φυσικό κάλλος και απορια με δυσάρεστη έκπληξη για την εγκαταλειψη στην καταπατηση κι λεηλάτηση των άμμοθινών με τα κρινακια της άμμου και ο τι άλλη φυσική παρουσία . Όποτε πάω μαζεύω σκουπίδια πλαστικά και αλλά ως συγγνώμη για την ανθρώπινη καταστροφή. Θα υπάρξει άραγε τοπικό ενδιαφέρον από τον Δήμο να προστατευθεί ο φυσικός χώρος για το καλό όλων ιδίως του μέλλοντος στο αυτήν την περίπλοκη περιοχή;