Κύριε διευθυντά,
η ιστορία επαναλαμβάνεται εδώ και καιρό! Δεν ακούγεται και πολύ αφού τα ζώα δεν έχουν ανθρώπινη φωνή αλλά ούτε και υπόσταση, γνώμη, προτίμηση για το πού θα ζουν! Και δη, τα αδέσποτα! Ποιος τα υπολογίζει αυτά; Κάποιος εγκατέλειψε τα ίδια ή τη μητέρα τους, καταδικάζοντάς τα σε μια ζωή δύσκολη, σύντομη, 2-3 χρόνια σύμφωνα με στατιστικές, μια ζωή στο δρόμο και τους κινδύνους τους, τις κλωτσιές και τις φόλες, εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες, το κρύο, τις βροχές, την αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού αλλά και την πείνα και τη δίψα.
Κάποια “τυχερά” επιβίωσαν παραπάνω από τα 2-3 χρόνια, αγαπήθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής που ζουν αλλά και μισήθηκαν από κάποιους άλλους και έγιναν αντικείμενο καταγγελίας στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου. Κι έτσι ακριβώς αντιμετωπίστηκαν από τον αρμόδιο φορέα διαχείρισης αδέσποτων. Ως αντικείμενα! Άγονται και μετα(φέρονται!). Ο περισυλλογέας του Δήμου, προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα μεμονωμένων πολιτών, αποφασίζει χωρίς τη θέλησή τους -είπαμε, δεν έχουν φωνή και δικαιώματα- να τα μεταφέρει σε άλλη, άγνωστη σε αυτά περιοχή! Χωρίς πρόβλεψη συνήθως για φαγητό και νερό αλλά και σε περίπτωση που μεταφερθούν σε περιοχή με ταΐστρα και ποτίστρα, τα σκυλιά ευρισκόμενα σε κατάσταση σοκ, προσπαθούν να προσανατολιστούν και να γυρίσουν εκεί που έχουν μάθει, εκεί που σιτίζονται, εκεί που έμαθαν να ζουν! Εξαντλημένα, φοβισμένα, αποπροσανατολισμένα, γυρνούν στους δρόμους ακόμα και δεκάδες χιλιόμετρα, προκειμένου να βρουν το δρόμο να γυρίσουν στο μόνο σπίτι που ποτέ τους δόθηκε! Τον δρόμο που ξέρουν, τη γωνίτσα που κουρνιάζουν, στα χέρια που τα ταΐζουν. Τα περισσότερα δεν τα καταφέρνουν, φυσικό είναι!
Όπως για παράδειγμα πριν 3 χρόνια που μάζεψαν δεσποζόμενα σκυλιά μετά από καταγγελία της γειτονιάς της κυρίας που τα συντηρούσε, και εκτός κάποιων που υιοθετήθηκαν, όλα τα υπόλοιπα, αν και έψαξαν φιλόζωοι στις περιοχές που υποτίθεται είχαν “μεταφερθεί” δηλαδή εγκαταλειφθεί, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ποτέ δεν τα εντόπισαν! Ποτέ δεν τα βρήκε κανείς! Τα σκυλιά αυτά είχαν ονόματα, σπίτι κι όμως κι αυτά τα πέταξαν στους δρόμους -λύνοντας έτσι- νομίζουν, το πρόβλημα!
Τώρα πάλι, ακολούθησαν την ίδια τακτική στα ζώα του Νοσοκομείου που ευτυχώς με εντατικές προσπάθειες του Φιλοζωικού Συλλόγου “Η Προστασία των Ζώων”, με μεγάλο άγχος των εθελοντών του αλλά και αγωνία, τα περισσότερα υιοθετήθηκαν. Κι ας πούμε ότι εκεί ο Νόμος ορίζει την απομάκρυνσή τους, αφού δεν επιτρέπεται εκεί η παραμονή τους.
Όμως το θέμα είναι το πώς το χειρίζονται ακόμα και σ’ αυτήν την περίπτωση! Καμία ενέργεια να βοηθήσουν, πριν τα παραπετάξουν, να υιοθετηθούν! Καμία ενημέρωση στο χανιώτικο κοινό -κανένα κάλεσμα ν’ ανοίξουν τα σπίτια τους σε ένα από αυτά τα σκυλιά- όλα εμβολιασμένα και στειρωμένα! Λύνουν το πρόβλημα δια της… εξαφανίσεως! Μ’ένα μαγικό ραβδί, κλουβί στην περίπτωσή μας, τα βάζουν μέσα και τα πάνε αλλού!! Πού;; Oύτε αυτά ξέρουν, ούτε κι εμείς!
Ωστόσο οι περιπτώσεις απαγόρευσης «επανένταξης» αδέσποτων ζώων (δηλαδή επανατοποθέτησης τους στο περιβάλλον, μετά από την περισυλλογή, περίθαλψη και στείρωσή τους από τους αρμόδιους Δήμους) αφορούν περιοριστικά και όχι ενδεικτικά σύμφωνα με το νόμο, «νοσοκομεία, σχολεία, αθλητικά κέντρα, αυτοκινητόδρομους ταχείας κυκλοφορίας, στους χώρους αποβίβασης και επιβίβασης ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, στους περιφραγμένους αρχαιολογικούς χώρους και στους περιφραγμένους χώρους του Οργανισμού Κεντρικών Αγορών και Αλιείας ΑΕ και της Κεντρικής Αγοράς Θεσσαλονίκης ΑΕ.». Σε όλους τους υπόλοιπους χώρους επιτρέπεται η επανένταξη των αδέσποτων ζώων, παρ’ όλα αυτά όμως ο Δήμος τα απομακρύνει βίαια από τα σημεία όπου ζουν και τα εγκαταλείπει, στην πραγματικότητα, σε περιβάλλοντα εντελώς άγνωστα, εχθρικά και ίσως και επικίνδυνα γι’ αυτά.
Από χθες μια μερίδα φιλόζωων που φρόντιζαν αδέσποτη σκυλίτσα τη Μπέλλα που ζει στα Κουνουπιδιανά περίπου 8 χρόνια, ίσως και περισσότερο, αγωνιούν για την τύχη της κι επικοινωνούν συνέχεια με τον Σύλλογο θέλοντας να μάθουν πού είναι, οργισμένοι με αυτή την τακτική του Δήμου που για δεύτερη φορά την εγκατέλειψε αλλού! Στο άγνωστο… ίσως χωρίς ελπίδα! Ζητούμε από το Δήμο την επιστροφή της γέρικης σκυλίτσας αλλά και από τους Χανιώτες που την αγαπούν, ν’ ανοίξουν το σπίτι τους και να της χαρίσουν μια ζεστή γωνιά τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Ξέρετε, κύριοι αρμόδιοι του Δήμου, τα ζώα δεν έχουν φωνή μεν, αλλά έχουν συναισθήματα. Δένονται με τον τόπο που μένουν αλλά και τους ανθρώπους τους, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τα νοιάζονται και τα φροντίζουν καθημερινά! Έχουμε δει σκυλί που απομακρύνθηκε δια της βίας, αφού δεν ήθελε να φύγει από κει που ζούσε χρόνια κι αφού εντοπίστηκε χιλιόμετρα μακριά, επέστρεψε στη βάση του κι οι πνιγηροί λυγμοί της φωνής του και τα χάδια κι οι αγκαλιές με τη γυναίκα που το φροντίζει τα τελευταία χρόνια, σίγουρα δε βρίσκονται μέσα στα κιτάπια του Νόμου αλλά στους άγραφους νόμους της ηθικής και της ενσυναίσθησης που αν δεν τα έχεις, καλύτερα να μη διαχειρίζεσαι θέματα που αφορούν συναισθανόμενα πλάσματα!
Οι υπογράφοντες:
Άρια Αθανασάκη (εκπαιδευτικός- μέλος του Φ.Σ.Χ), Σαλτσίδου Μελίνα (εκπαιδευτικός), Μαρία Μιχαήλ (εκπαιδευτικός – διευθύντρια του 9ου Δημοτικού σχολείου), Τερεζάκη Χρύσα (εκπαιδευτικός-Διευθύντρια 3ου Δημοτικού σχολείου), Ντέπυ Σκάρπα (εκπαιδευτικός), Νικολέτα Δασκαλάκη (εκπαιδευτικός), Άννα Κόνιαρη (εκπαιδευτικός), Κυριακή Γονάκη (αυτοαπασχολούμενη και μέλος του Φ.Σ.Χ), Παϊζάκη Μαρία (αυτοαπασχολούμενη) και μέλος του Φ.Σ.Χ), Νατάσα Τζανακάκη (δικηγόρος και μέλος του Φ.Σ.Χ), Σοφία Αλεβιζάκη (παιδίατρος), Εμμανουήλ Βεργεράκης (Λιμενικός υπάλληλος), Μαρία Αλεβιζάκη (μεταφράστρια-διερμηνέας), Ιωάννης Ζιώγας (πολιτικός επιστήμονας), Όλγα Λιάρα (εκπαιδευτικός- υπεύθυνη εκπαιδευτικών θεμάτων της Π.Φ.Π.Ο και μέλος του Φ.Σ.Χ), Κατερίνα Μελά (ιδιωτική υπάλληλος- μέλος του Φ.Σ.Χ), Σίλκε Βρόμπελ (μέλος της 5μελούς επιτροπής Διαχείρισης αδέσποτων, Πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου «Η κιβωτός του Νώε»), Στέφαν Χοκ (γιατρός- μέλος της 5μελους επιτροπής διαχείρισης αδέσποτων, Πρόεδρος του Φιλοζωικού σωματείου “το Νησί”), Έφη Τσεκμέζογλου (Στρατιωτικός και Πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων « Η Προστασία των Ζώων»), Στέλλα Κοτσιφάκη (Δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ του Φ.Σ.Χ), Έλενα Μαμμή Γαλάνη (Μηχανικός Περιβάλλοντος και μέλος του Δ.Σ του Φ.Σ.Χ), Ιωσήφ Σκαμνάκης, (Στρατιωτικός και μέλος του Φ.Σ.Χ).
Συνυπογράφω κι’ εγώ ( ηθικά ) το κείμενο!! Δυστυχώς η κακία και η αδιαφορία πολλών συμπολιτών μας και αρμόδιων του Δήμου γι’αυτες τις ταλαιπωρημένες ψυχούλες καθρεφτίζουν την Απολιτισιά μας ,την φτήνια των συναισθημάτων και του πνεύματος μας και δικαιώνουν διεθνώς τους κατακριτές μας !🥺