Περιβαλλοντική υποβάθμιση για τη Δυτική Κρήτη

» “Καμπανάκι κινδύνου” για την ανθρώπινη δραστηριότητα στα δυτικά παράλια του νομού Χανίων χτυπάει ο Κώστας Κουκουράκης

Ο Μπάλος, τα Φαλάσαρνα, το Λαφονήσι δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως “κοινόχρηστες, αστικές παραλίες” όπου ο επισκέπτης θα έχει τις ανάλογες υπηρεσίες αλλά ως περιοχές ιδιαίτερης περιβαλλοντικής αξίας που η παραμονή σε αυτές θα γίνεται με συγκεκριμένους όρους.

Αυτό τονίζει ο πρώην δήμαρχος Ιναχωρίου κ. Κ. Κουκουράκης που έχοντας την εμπειρία της διαχείρισης ευαίσθητων περιοχών και γνωρίζοντας τη νομοθεσία καταθέτει μιλώντας στα “Χ.ν.” πολύ συγκεκριμένες προτάσεις.
Προτάσεις που εξασφαλίζουν την αειφορία αλλά και παράλληλα φτιάχνουν ένα πλαίσιο λειτουργίας τους για τους επισκέπτες.

• Με την εμπειρία σας ως πρώην δήμαρχος κάντε μας συγκεκριμένες προτάσεις για τον τρόπο διαχείρισης του Μπάλου, του Λαφονησίου, των Φαλασάρνων. Τρόπους διαχείρισης που να εξασφαλίζουν την προστασία των περιοχών αλλά δεν θα παραβλέπουν ότι αποτελούν τόπους επίσκεψης που όλοι όσοι έρχονται στην Κρήτη θέλουν να τους δουν από κοντά…
Μπάλος, Λαφονήσι αλλά και Φαλάσαρνα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως παραλίες κοινών λουτρικών πολυσύχναστων αστικών, ημιαστικών περιοχών αλλά ως προστατευόμενες που όποιος έρχεται σε αυτές θα πρέπει να τις αντιμετωπίζει όπως το σαλόνι του σπιτιού του!
Η ελληνική νομοθεσία τα προβλέπει αυτά τα πράγματα. Στη παραχώρηση των παραλιών ορίζεται πως το 60% του χώρου μπορεί να καλυφθεί με ομπρελοκαθίσματα. Όταν η παραλία είναι περιοχή Natura το 30%. Τι γίνεται τώρα π.χ. στο Λαφονήσι. Εκεί η παραχωρούμενη στους Δήμους περιοχή λειτουργεί πολύ καλά από άποψη καθαριότητας όχι όμως από πλευράς ομπρελοκαθισμάτων, τα οποία έχουν τοποθετηθεί στο πέρασμα προς το νησί με αποτέλεσμα να χάνεται η υπέροχη εικόνα του.
Τι πρέπει να γίνει; Να πάνε όλα πίσω (να τραβηχτούν δηλαδή από το κύμα της θάλασσας) ώστε να αλλάξει η αισθητική εικόνα. Παράλληλα να μειωθούν τα ομπρελοκαθίσματα στο 30% της έκτασης γιατί η περιβαλλοντική και αισθητική προστασία προηγείται των αναγκών των επισκεπτών. Να ξέρει όποιος πηγαίνει εκεί ότι θα πρέπει να πάει με μεγάλο σεβασμό και δεν θα βρει παροχές μιας κοινόχρηστης, αστικής παραλίας όπως στον Πλατανιά, στην Αγ. Μαρίνα, στον κόλπο Κισσάμου.
Αν το γνωρίζει αυτό ο επισκέπτης δεν θα απαιτήσει τα παραπάνω! Θα πρέπει να ξέρει ότι δεν θα μπορεί να πηγαίνει το πρωί και να φεύγει το βράδυ αλλά ότι έχει περιορισμένο χρόνο! Οι επιστήμονες καθώς και το σχέδιο διαχείρισης θα μας πουν ποιο είναι το ιδανικό αλλά θα μπορούσε π.χ. Να επιτρέπονται 700 επισκέπτες για 4 ώρες (8-12) στη συνέχεια φεύγουν οι πρώτοι και έρχονται άλλοι 700 (12-4) και τέλος άλλοι 700 (4-8). Θα έχουμε λιγότερους ανθρώπους μαζεμένους, λιγότερη επιβάρυνση και λιγότερα ομπρελοκαθίσματα και περισσότερους ελεύθερους χώρους.
Το σύστημα είναι εφικτό και εργαζόμαστε πάνω σε αυτό τώρα. Την ίδια ώρα τα χρήματα που θα εισπράττουν οι Δήμοι θα είναι περίπου τα ίδια. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι πρώτα η περιβαλλοντική προστασία και μετά οι ανάγκες του ανθρώπου. Ο Δήμος θα πρέπει να λειτουργεί διαφορετικά σε αυτές τις περιοχές! Όταν βλέπουν οι άνθρωποι του που είναι κάθε μέρα στο Λαφονήσι ένα ιδιώτη να βάζει ένα τρέιλερ για να ρίξει το σκάφος του στη θάλασσα κάτι που δεν επιτρέπεται να το κάνει στην παραλία θα πρέπει να παρεμβαίνει. Η αρμοδιότητα να γίνει έλεγχος και να μπει πρόστιμο είναι του λιμεναρχείου από το νερό και μέσα και της Κτηματικής υπηρεσίας στην ακτή. Ο Δήμος θα πρέπει να καλεί τις υπηρεσίες αυτές και να ζητάει επιτακτικά την εφαρμογή του νόμου. Δεν μπορείς να διαχειριστείς αυτές τις παραλίες αν δεν “τσαλαβουτήσεις” σε χώρους που δεν έχεις άμεση αρμοδιότητα. Άλλο παράδειγμα… το νησί στο Λαφονήσι ή τα νησάκια της Γραμβούσας δεν έχουν παραχωρηθεί στο Δήμο από το κράτος. Το κράτος είναι παντελώς απών με τις υπηρεσίες του -εξαιρουμένης της αρχαιολογίας στη Γραμβούσα- από αυτές τις περιοχές. Τι πρέπει να κάνει ο Δήμος; Να ζητάει επιτακτικά την παρουσία και την κινητοποίηση τους ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος και να προσπαθεί ο ίδιος να μαζέψει την κατάσταση.
Εδώ διευκρινίζω ότι στις περιοχές που παραχωρούνται στο Δήμο οι οικότοποι και τα είδη προτεραιότητας βρίσκονται σε σχετικά καλύτερη κατάσταση και επίσης έχουν υλοποιηθεί έργα προστασίας και ανάδειξης μέσα από Ευρωπαϊκά προγράμματα όπως το πρόσφατο Creta Plant όπου οι Δήμοι Κισσάμου και Καντάνου – Σελίνου συμμετείχαν, ολοκληρώθηκε επιτυχώς και έλαβαν συγχαρητήρια επιστολή.

ZHTEITAI ΣΧΕΔΙΟ

• Γνωρίζουμε ότι εκπονείται ένα Σχέδιο Διαχείρισης των περιοχών αυτών για λογαριασμό του Δήμου Κισσάμου. Τι θα περιλαμβάνει αυτό; Ποιες θα είναι οι κατευθύνσεις; Τι εξασφαλίζει ότι θα εφαρμοστεί και δεν θα γίνει άλλο ένα σχέδιο που έμεινε…σχέδιο ;
Νομίζω ότι το βασικό αναπτυξιακό σχέδιο του Δήμου έχει δύο πυλώνες.
1. Στηρίζει τις επενδύσεις σχετικής έντασης μεταξύ αυτών και την δραστηριότητα ανάπτυξης μαζικού τουρισμού στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου της Κισσάμου.
2. Στηρίζει τις επενδύσεις χαμηλής έντασης και μεταξύ αυτών και τη δραστηριότητα ανάπτυξης ήπιων μορφών θεματικού τουρισμού στις προστατευόμενες περιοχές (Λαφονήσι μέχρι Μπάλο και Γραμβούσα).
Μετά το τέλος της εκπόνησης του Γενικού Πολεοδομικού και των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών θα ακολουθήσει ένα Σχέδιο Διαχείρισης που βοηθάει ο Δήμος στην εκπόνηση του.
Για την εφαρμογή του σχεδίου διαχείρισης πέρα από το Δήμο θα πρέπει να ζητηθεί η συμμετοχή του Φορέα Διαχείρισης (Μονάδα Διαχείρισης), του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, του ΜΑΙΧ, της Περιφέρειας και άλλων φορέων, όλοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Από το 2000 στον πρώην Δήμο Ιναχωρίου υπήρχε σχέδιο περιβαλλοντικό, χωροταξικό, αναπτυξιακό, που εκφράστηκε με μια σειρά αποφάσεων, όλες ομόφωνες του Δ.Σ. Πολύ σημαντικό ρόλο στην επίτευξη του στόχου μας ήταν η συνεργασία με φορείς όπως η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, το ΜΑΙΧ, τη Διεύθυνση Γεωργίας- τμήμα Αλιείας κλπ.
Το σχέδιο βασίστηκε στην υλοποίηση και θεσμοθέτηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας για τις προστατευόμενες περιοχές του Δικτύου “Νatura 2000” μέσω ΕΠΜ και την υλοποίηση θεσμοθέτηση του χωροταξικού σχεδιασμού (ΓΠΣ, ΣΧΟΟΑΠ).
Αυτά είναι τα απαραίτητα εργαλεία που διασφαλίζουν την περιβαλλοντική προστασία, την τακτοποίηση του χώρου με βιώσιμο τρόπο και οδηγούν σε ασφαλές θετικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα με κατεύθυνση όμως τη διάχυση του οφέλους στην κοινωνία και όχι σε λίγους.
Από αυτό το σχεδιασμό ξεπήδησαν δράσεις, έργα και κατευθύνσεις που υλοποιούνταν. Ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός απαιτούσε και απαιτεί, δράσεις και έργα που αφορούν την προστασία, διατήρηση και αναβάθμιση του χώρου και κυρίως των προστατευόμενων περιοχών που δέχονται συνήθως μεγάλες πιέσεις, αλλοίωση, υποβάθμιση όπως τα Δυτ. Παράλια Κρήτης (Γραμβούσα, Μπάλος, Φαλάσαρνα, Στόμιο – Χρυσοσκαλίτισσα, Λαφονήσι).
Τρεις από αυτές τις περιοχές διατρέχουν κινδύνους από τον υπερτουρισμό και η τέταρτη (Στόμιο-Χρυσοσκαλίτισσα) από τα λατομεία εξόρυξης γύψου. Εκεί έχουμε μια κατάσταση που έχει εξοργίσει σε υπέρτατο βαθμό τους κατοίκους με την προσπάθεια κάποιων να δημιουργήσουν λατομική εξορυκτική ζώνη. Και μόνο η είδηση αυτή δημιούργησε απαξίωση της αξίας περιουσιών σε δεκάδες εκατοντάδες ιδιοκτήτες γης πέριξ της παραλίας όρμου Στομίου και από τον τουριστικό οικισμό Λιβάδια έως τον τουριστικό οικισμό Χρυσοσκαλίτισσας και την ευρύτερη περιοχή του Λαφονησιού. Όλοι θυμούνται την ελάχιστη επενδυτική δραστηριότητα όσο λειτουργούσε το πυρηνελαιουργείο στον κόλπο της Κισσάμου. Ένα – δύο χρόνια μετά βλέπουμε τι έκρηξη επενδύσεων υπάρχει στην παραλιακή ζώνη του κόλπου Κισσάμου.
Τα τελευταία δύο χρόνια είχαμε -κατά τη γνώμη μου- μια αλλαγή προς το καλύτερο σχετικά με την κατανόηση της σημαντικότητας της ολοκλήρωσης του χωροταξικού και του περιβαλλοντικού σχεδιασμού μέσω του ΓΠΣ και της ΕΠΜ. Το βασικό είναι πως η Δημοτική Αρχή Κισσάμου κατά τη διαδικασία εκπόνησης του ΓΠΣ και της ΕΠΜ νομίζω ότι αντιλήφθηκε πως στις προστατευόμενες περιοχές νομικά και ηθικά προηγείται η προστασία του περιβάλλοντος και όλα τα άλλα όπως η άντληση κερδών έρχονται μετά ως σκοπός και επιλογή.
Για όλες αυτές τις περιοχές εκπονείται ένα σχέδιο που είναι απόλυτα εφικτό -και είναι το βασικό σχέδιο του πρώην Δήμου Ιναχωρίου επικαιροποιημένο για τον Δήμο Κισσάμου- και αν υλοποιηθεί σε όλες τους τις εκφάνσεις θα διαμορφώσει μια άλλη κατάσταση προς όφελος όλων.
Την επόμενη περίοδο αρκετά από τα αναγκαία βήματα δείχνουν ότι θα γίνουν πράξη. Σημειώνω ότι το σχέδιο είναι δυναμικό θα εξελίσσεται, θα εμπλουτίζεται διαρκώς πάντοτε όμως εντός των πλαισίων που τίθενται από την Ελληνική και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία και κυρίως από τις οδηγίες 92/43 ΕΟΚ, την 79/409 , την οδηγία 35/04 , το ΠΔ 148/09, το 2204/94 που αφορά τη βιοποικιλότητα, το Ν. 1650 86 με τις τροποποιήσεις του, το Ν2971/2001 με τις τροποποιήσεις κτλπ.

• Δώστε μας ένα παράδειγμα, π.χ. για το Λαφονήσι…
Σε συνεργασία με το Φορέα Διαχείρισης (τώρα Μονάδα Διαχείρισης) τεκμηριώθηκε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα περιβαλλοντικής υποβάθμισης είναι τα χιλιάδες αυτοκίνητα που κατεβαίνουν κάτω από την ισοϋψή των 20 μ. (εκεί που περίπου τελειώνει ο άσφαλτος).
Έως τώρα δεν μπορούσε να αποτραπεί η κίνηση των αυτοκινήτων γιατί δεν είχαν ολοκληρωθεί οι χώροι στάθμευσης εκτός της προστατευμένης περιοχής, χώροι που γίνονται τώρα. Εκεί θα σταθμεύουν οι επισκέπτες και θα μεταφέρονται στην παραλία με ηλεκτρικά οχήματα ή με τα πόδια άλλωστε η απόσταση είναι μικρή.
Οι δημοτικές καντίνες επί του αιγιαλού θα λειτουργούν παρέχοντας νερό, ίσως κάποια αναψυκτικά, τυρόπιτα ή σάντουιτς.
Όσοι επισκέπτες θέλουν κάτι παραπάνω θα απευθύνονται στις πολλές μικρές επιχειρήσεις που λειτουργούν εκτός της προστατευόμενης ζώνης. Η πρόσβαση στην αμμώδη παραλία και στο νησί θα γίνεται μόνο μέσα από ξύλινους διαδρόμους για να προστατεύεται η χλωρίδα και να λειτουργούν ως “παγίδες άμμου” για τη στήριξη των αμμοθινών.
Θα κατασκευαστούν πλήθος πληροφοριακές πινακίδες που θα ενημερώνουν για την περιβαλλοντική, πολιτιστική, ιστορική σημασία του Λαφονησιού. Θα εργάζονται συμβασιούχοι που εκτός των τυπικών καθηκόντων θα λειτουργούν και ως “ξεναγοί περιβάλλοντος”, αφού πρώτα έχουν κάνει σεμινάρια στη “Μονάδα Διαχείρισης Σαμαριάς” και στο ΜΑΙΧ για να ξεναγούν περιβαλλοντικά, πολιτιστικά, ιστορικά και θρησκευτικά τους επισκέπτες. Ένας από αυτούς θα έχει 12μηνη σύμβαση ή θα είναι μόνιμος υπάλληλος για να υπάρχει παρακολούθηση και το χειμώνα.
Από τον Δήμο σε συνεργασία κατά περίπτωση με άλλους επιστημονικούς και περιβαλλοντικούς φορείς θα προωθηθούν σειρά μελετών που θα αφορούν έργα και δράσεις προστασίας και διατήρησης των προστατευμένων περιοχών του  Androcymbium Rechingeri, του φοίνικα του Θεόφραστου, των λιβαδιών Ποσειδωνίας στη θάλασσα, των αμμοθινών.
Θα υπάρξει στο νησί πλήρη σήμανση και πληροφόρηση, αναστήλωση του φάρου, της ερειπωμένης κατοικίας του φαροφύλακα, για αξιοποίηση του για επιστημονικούς σκοπούς με στόχο να λειτουργήσει κάποιος φορέας πχ. ένα Ευρωμεσογειακό κέντρο έρευνας χλωρίδας και πανίδας χερσαίας και θαλάσσιας. Θυμίζω πως το 2010 υπήρχε σύμβαση και χρηματοδότηση μελετών Δήμου Ιναχωρίου, Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και Πολυτεχνείο για το έργο ανάπλασης του φάρου Λαφονησιού. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθούμε κυρίως σε Λαφονήσι, Μπάλο αλλά και για τα Φαλάσαρνα. Θα εξηγούμε στον επισκέπτη για ποιο λόγο δεν μπορεί να έχει στις παραλίες αυτές ότι έχει στις άλλες αστικές παραλίες (μπύρες, ποτά, φαγητά, παγωτά, μουσικές, θορυβώδη μηχανοκίνητα θαλάσσια μέσα κ.ά.) Όποιος συμφωνεί θα μπορεί να έρχεται, όποιος όχι, μπορεί να πηγαίνει σε άλλες παραλίες. Δεν μπορείς να έρχεσαι στο Λαφονήσι και στον Μπάλο για να πιεις μπύρες και να φας μπριζόλες, ούτε να κάνεις πάρτι. Έρχεσαι για άλλους λόγους, γιατί είναι ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον που μπορείς να το απολαύσεις όχι όμως με όρους αστικής παραλίας. Τα ίδια προσαρμοσμένα σε ιδιαιτερότητες θα ισχύσουν και για τις άλλες περιοχές Natura.

Πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία που διασφαλίζουν την περιβαλλοντική προστασία, την τακτοποίηση του χώρου με βιώσιμο τρόπο και οδηγούν σε ασφαλές θετικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα με κατεύθυνση όμως τη διάχυση του οφέλους στην κοινωνία και όχι σε λίγους

ΦΑΛΑΣΑΡΝΑ-ΛΑΦΟΝΗΣΙ

• Πρόσφατα ανακοινώθηκε η αγορά της έκτασης περίπου 600 στρ. στο Λαφονήσι από τοπικό επιχειρηματία. Ήσασταν 12 χρόνια δήμαρχος στην περιοχή, μπορεί να γίνει τουριστική επένδυση στο συγκεκριμένο τμήμα ακόμα και αν αυτή έχει οικολογικά ή φιλοπεριβαλλοντικά στοιχεία; Γιατί ένας επιχειρηματίας να δώσει τόσα χρήματα για μια έκταση που είναι στην προστατεύτεα ζώνη και εμπίπτει σε αυστηρές απαγορεύσεις;
Με βάση την εγκεκριμένη ΕΠΜ από το Υπουργείο Περιβάλλοντος -που είχε εγκριθεί το 2018 επί υπουργίας Γιώργου Σταθάκη και πιο πριν ήταν σε συρτάρια για 9 χρόνια- στην προστατευμένη περιοχή δεν επιτρέπονται ξενοδοχεία. Επιτρέπονται μέχρι 150 κλίνες και διάφορες άλλες δραστηριότητες πάνω από την ισοϋψή των 20 μέτρων (ισοϋψής των 20 είναι διακριτή περιοχή που αναδύθηκε από τη θάλασσα το 365 μ.Χ. μετά το μεγάλο σεισμό). Στον προστατευμένο χώρο δεν επιτρέπεται καμία κατασκευή εκτός από έργα ενίσχυσης και αναβάθμισης των προστατευτέων που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των επισκεπτών, ξύλινους διαδρόμους για να μην πατιέται το κρινάκι (Androcymbium Rechingeri,) περίφραξη των αμμόλοφων και των κέδρων και κατά παρέκκλιση επιτρέπεται επί του αιγιαλού από τους δύο δήμους (Κισσάμου και Καντάνου Σελίνου) τροχήλατες καντίνες μέχρι 20 τ.μ. και κάποιες ομπρέλες για εξυπηρέτηση. Αυτό επιτρέπεται! Γιατί έγινε η αγοραπωλησία; Επειδή δεν νομίζω ότι κανείς είναι τρελός για να σκορπάει τα χρήματα του, θεωρώ ότι κάποιοι πιστεύουν ότι όσα περιέγραψα πριν μπορούν να αλλάξουν και να τα διαμορφώσουν όπως επιθυμούν προς όφελος τους. Επειδή για λόγους αρχής εδώ και χρόνια είμαστε απολύτως απέναντι σε αυτά τα σχέδια και το επαναλαμβάνω από όπου και αν προέρχονται, το ίδιο θα είμαστε και τώρα! Και επειδή κάποιοι ονειρεύονται το Λαφονήσι γεμάτο… “αναψυκτήρια” επί της ουσίας “παραλιόμπαρα”, με 80 desibel ηχορύπανση και όλες τις υπόλοιπες ασχήμιες που συνοδεύουν τέτοιες προβλητικές κουλτούρες και νοοτροπίες, είχαμε πει ότι δεν τα θέλουμε! Υπενθυμίζω ότι η περιοχή είναι προσκύνημα όχι μόνο περιβαλλοντικό αλλά πολιτιστικό, ιστορικό, θρησκευτικό. Εδώ έγινε επί τουρκοκρατίας η μεγαλύτερη σφαγή αμάχων στην Κρήτη. Αυτήν την πολιτική εφαρμόζαμε ως Δήμος Ιναχωρίου, αυτήν την πολιτική δείχνει στο Δήμο Κισσάμου ότι θέλουν να ακολουθήσουν.

• Στα Φαλάσαρνα έχει χαθεί το “παιγνίδι;” Θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι θα αποτελούν μια παραλία με ακριβά beach bar, χώρους στάθμευσης πάνω στην παραλία, “γουρούνες” να τρέχουν στην αμμουδιά;
Ας τα δουν αυτά και όχι μόνο για τα Φαλάσαρνα όσοι κατηγορούν τους Δήμους. Τα Φαλάσαρνα είναι προστατευόμενη περιοχή και εκτός των άλλων έχει το Androcymbium rechingeri που αποτελεί είδος προτεραιότητας και αυστηρά προστατευόμενο από την Ε.Ε. Στα Φαλάσαρνα αυτοί που λένε ότι θα σέβονται το περιβάλλον έχουν δημιουργήσει αυτήν την κατάσταση που περιγράψατε! Ο δήμος οφείλει να θέλει τις επενδύσεις, να τις βοηθάει αλλά να είναι αυστηρός στην εφαρμογή της νομοθεσίας και στα κριτήρια που βάζει δεν πρέπει να είναι μόνο τα εισπρακτικά. Δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω επειδή υπάρχει ο οποιοσδήποτε που θέλει κάτι που δεν είναι συμβατό με την περιοχή. Πριν γίνει μια επένδυση θα πρέπει ο οποιοσδήποτε να μιλάει με τις τοπικές “κυβερνήσεις”, να βλέπει τι ισχύει στο ΓΠΣ, στις ΕΠΜ, στις συλλογικές αποφάσεις, να υπάρχει μια συνεννόηση και ότι γίνεται να γίνεται με σεβασμό προς κάθε κατεύθυνση. Και για τα Φαλάσαρνα θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα, να πάρει πρωτοβουλίες ο Δήμος να βάλει τις υπηρεσίες να εφαρμόσουν τη νομοθεσία. Και επιχειρήσεις θα υπάρχουν και υπηρεσίες θα προσφέρουν αλλά σεβόμενες εμπράκτως τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα κάθε περιοχής. Έχετε δει και έχετε κάνει πολλά ρεπορτάζ για καταστροφές στο Λαφονήσι, σχεδόν όλες διαπιστωμένα ήταν σε περιοχή ιδιωτική, όμορη της παραλιακής ζώνης.
Σας θυμίζω τις μπουλντόζες που κατέστρεψαν εντελώς περίπου 16 στρ. στην προστατευόμενη περιοχή, σας θυμίζω την καταστροφή άλλων 14 στρ. με τρακτέρ! Όλα καταγγέλθηκαν από το Δήμο στις αρμόδιες υπηρεσίες. Τι έγινε; Υπέστη ο τότε ιδιοκτήτης της έκτασης οποιαδήποτε ποινή – πρόστιμο; Γιατί οι χώροι αυτοί και με τίνος την ευθύνη -προφανώς όχι του Δήμου- παραμένουν κατεστραμμένοι;

Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΥ – ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ;

• Θα περίμενε κανείς ότι οι Δήμοι που διαχειρίζονται τις περιοχές αυτές θα ακολουθούσαν ένα διαφορετικό μοντέλο σε σύγκριση με τους ιδιώτες. Αυτό ίσως να γίνονταν τα πρώτα χρόνια των Καποδιστριακών Δήμων, ωστόσο τελευταία βλέπουμε να έχει αλλάξει σημαντικά και οι Δήμοι να λειτουργούν στη λογική «να βγάλουμε περισσότερα» και όχι «να διατηρήσουμε τη μοναδικότητα των περιοχών αυτών». Συμφωνείτε ;
Συμφωνώ, αλλά δικαιολογώ τους Δήμους με την έννοια ότι έχουν αποψιλωθεί σε πόρους εδώ και μια δεκαετία.
Κοιτάξτε στην κοινωνία μας επικρατεί ένα “τσουνάμι” προπαγάνδας που μετράει την αξία του καθενός με το οικονομικό. Έχεις λεφτά, έβγαλες λεφτά; Άρα αξίζεις! Δεν έβγαλες λεφτά δεν είσαι τίποτα! Πολλοί έχουν πέσει σε αυτήν την παγίδα, τι λέτε δεν θα έπεφτε και ο Δήμος Κισσάμου με τόσες ανάγκες που έχει; Ο Δήμος έκανε το εξής λάθος. Αντιμετώπιζε τις παραλίες αυτές με ανθρωποκεντρικό τρόπο ενώ το πρώτο μέλημα του θα ήταν να το κάνει με περιβαλλοντικό τρόπο. Τελευταία, επειδή ασχολούνται με το ΓΠΣ και την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη, φαίνεται να έχουν κατανοήσει ότι για τις περιοχές αυτές το ύψιστο και το μείζον είναι η προστασία, διατήρηση και αναβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και ότι μόνο αυτή η πολιτική δημιουργεί βιώσιμη ανάπτυξη και ελπιδοφόρο μέλλον για όλους.

• Ποιος είναι ο ρόλος των ελεγκτικών υπηρεσιών. Κτηματική υπηρεσία που της ανήκουν οι παραλίες, τμήμα περιβάλλοντος Περιφερειακής Ενότητας Χανιών, ελεγκτικοί μηχανισμοί Υπουργείου Περιβάλλοντος; Η αίσθηση μας είναι ότι είναι ανύπαρκτη η παρουσία τους ή αρκούνται σε μικροπρόστιμα μετά από καταγγελίες προκειμένου να δείξουν ότι κάνουν κάτι χωρίς επί της ουσίας να κάνουν τίποτα. Η άποψη σας;
Έχετε δίκιο, έτσι είναι. Με την αρωγή του Δήμου οι αρμόδιες υπηρεσίες θα κληθούν επιτέλους να εφαρμόσουν τη νομοθεσία! Που είναι αυτές οι υπηρεσίες; Γνωρίζουμε ότι είναι σε τραγική κατάσταση λόγω της αποψίλωσης σε προσωπικό. Όλοι θυμόμαστε ότι κατηγορούνταν η Ελλάδα για τους δήθεν πολλούς δημόσιους υπαλλήλους που είχαμε. Ακολουθήθηκε μια πολιτική μείωσης του δημόσιου τομέα και των ελεγκτικών υπηρεσιών. Βλέπουμε το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης σε ένα σωρό υπηρεσίες. Ο Δήμος είναι βασικός πυλώνας δημοκρατίας γιατί τα κέντρα λήψης απόφασης βρίσκονται κοντά στον πολίτη. Έχετε δοκιμάσει να επικοινωνήσετε με υπουργεία, ασφαλιστικά ταμεία, τις περισσότερες φορές δεν θα λάβετε καμία απάντηση στα αιτήματα και στα τηλεφωνήματα σας. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίζεται.
Οι Δήμοι πρέπει να αναλάβουν ευθύνες και αρμοδιότητες που δεν τους αναλογούν. Ο νομοθέτης με το άρθρο 96 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων λέει ότι οι Δήμοι ακόμα και διαπιστωμένα αν δεν έχουν αρμοδιότητα σε κάποιο αντικείμενο μπορούν να εκτελέσουν δράσεις και έργα μέσω προγραμματικών συμβάσεων με τους έχοντες αρμοδιότητα. Δεν μπορεί τίποτα που γίνεται στα όρια του Δήμου, να μην τον αφορά και να σου λέει “δεν έχω αρμοδιότητα” και να τα αφήνει όλα στην τύχη.