Περπάτησα πολύ στην πόλη ετούτη, την τάχα και από χρόνια σε μένα γνωστή. Πλην, όμως, μού απεδείχθη άγνωστη και ξένη πολύ! Σαν να την έβλεπα και να την αντάμωνα για πρώτη φορά…
Περπάτησα πολύ.
Γύρω μου, συνάνθρωποι και θόρυβοι πολλοί. Μα ήσαν και με μένα και μεταξύ τους διαφορετικοί πολύ! Και στα λόγια και στα έργα, και στο πνεύμα και στο σώμα και στην ψυχή…
Περπάτησα πολύ. Ασυγνέφιαστο και ηλιόλουστο ήταν το πρωί, όταν σε γεμάτους σταυροδρόμια και παγίδες δρόμους των ανθρώπων είχα βγει. Φεγγαρόλουστο το βράδυ, όταν μπήκα στο σπίτι ξανά.
Μα κερδισμένη, παρά τη σωματική κούραση, ήταν, θαρρώ, η ψυχή μου και μάλλον πιο σοφός, χάρη σε όσα είδα ή άκουσα εκών και άκων, ο νους!