Περπάτησαν οι πρώτοι άνθρωποι πάνω στην Κρήτη; Η πραγματική Ευρώπη

Στις 2.9.2017 δημοσιεύθηκε άρθρο στα Χ.Ν. σύμφωνα με το οποίο τα παλαιότερα ίχνη βάδισης ευρίσκονται στον Νομό Χανίων!

Τα ίχνη βρέθηκαν τυχαία από τον Πολωνό Παλαιοντολόγο Gerard Gierlinski, το 2002 σε περιοχή του Καστελλίου Κισσάμου.
Το 2010 ο ίδιος παλαιοντολόγος επεσκέφθη ξανά την περιοχή μαζί με τον φοιτητή του, τον Grzegorz Niedzwiedzki και διαπίστωσαν ότι τα συγκεκριμένα ίχνη μάλλον προέρχονται από κάποιον πρόγονο του ανθρώπου. Από την έρευνα που ακολούθησε, τα συγκεκριμένα ίχνη υπολογίσθηκαν ότι είναι ηλικίας 5,7 εκατομμυρίων ετών!
Η νέα ανακάλυψη αμφισβητεί πλέον την θεωρεία ότι ο άνθρωπος εμφανίσθη αρχικώς στην Αφρική απ’ όπου και μετεκινήθη προς τις άλλες ηπείρους. Συνεστήθη διεθνής ερευνητική ομάδα, η οποία προωθεί την “αιρετική” θεωρεία, ότι οι ρίζες του ανθρώπινου γένους (Homo) πρέπει να αναζητηθούν όχι στην Αφρική αλλά στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο! Βάσει απολιθωμάτων (Αττική 1944, Βουλγαρία 2009), τα οποία χρονολογούνται προ (περίπου) 7,2 εκατομμυρίων ετών ο “καινούργιος” πρόγονος του ανθρώπου ονομάσθη Γκρεκοπίθηκος (Graecopithecus freybergi) και είναι σαφώς παλαιότερος από τον αφρικανικό Σαχελάνθρωπο του Τσάντ! Αλλά ανασκαφές γίνονται και στην επιστήμη της γλωσσολογίας όπου τα ευρήματα είναι πλουσιότερα. Οταν ο Θεόφιλος Μπάιερ έγραφε ότι όλες οι έτσι ονομαζόμενες “Ινδοευρωπαϊκές Γλώσσες” κατάγονται από την αρχική ελληνική γλώσσα είχε υπόψη του την ελληνική Μυθολογία (Ησίοδος) και άλλα αρχαία κείμενα!
Ινδοευρωπαϊκές ονομάζονται όλες οι χώρες και “φυλές” που μιλούν μία από τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες. Στην οικογένεια αυτή ανήκουν όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες, εκτός από τις φινοουγγρικές (την λαπωνική, την φινλανδική, την εσθονική και την ουγγρική) καθώς και την γλώσσα των Βάσκων.
Στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια ανήκουν επίσης και οι περισσότερες από τις ινδικές και ιρανικές γλώσσες.
Ηταν το έτος 1786, όταν ο Βρεταννός ερευνητής σέρ Ουίλιαμ Τζόουνς, ομιλώντας μπροστά στην βασιλική ασιατική εταιρεία στις Ινδίες, ανακοίνωσε μία ανακάλυψη:
Τα σανσκριτικά – η αρχαία Ινδική γλώσσα – υπήρξε στενά συγγενής με τα λατινικά, τα ελληνικά, τα γοτθικά και τα κέλτικα!
Αυτή η συγγένεια, η οποία μέχρι τότε ήταν άγνωστη στην καθεστηκυία επιστήμη, άφησε άφωνο τον επιστημονικό κόσμο που δεν μπορούσε να φανταστεί τί κοινό έχουν τα κέλτικα και τα Ινδικά!
Τρείς δεκαετίες μετά, η υπόθεση διαφωτίστηκε περισσότερο. Το 1816 ο Γερμανός γλωσσολόγος Φράντς Μπόμπ δημοσίευσε μία Γραμματική στην οποία συνέκρινε συστηματικά τις εξής γλώσσες: αρχαία ελληνικά, λατινικά, σανσκριτικά, αρχαία περσικά και αρχαία γερμανικά.
Ο Μπόμπ ονόμασε αυτό το σύνολο γλωσσών “ινδοευρωπαϊκές”. Αλλοι προτιμούν την ονομασία “ινδογερμανικές”, διότι αυτό το όνομα προδίδει και την γεωγραφική εξάπλωση τους: από τις Ινδίες έως την Ισλανδία (1).
Ενα παράδειγμα από την έρευνα του γλωσσολόγου: Το λατινικό “ferunt” (αυτοί φέρουν) στην ελληνική δωρική διάλεκτο υπάρχει ως “φέροντι”, στα σανσκριτικά ως “bharanti”, ενώ στα αρχαία βουλγαρικά ως “beratu”.
Aκόμα και στα αρχαία γερμανικά εμφανίζεται πάλι η έννοια αυτή ως “berant”. Για τον ερευνητή γλωσσολόγο ηχούν αυτές οι εκφράσεις ως τύποι διαλέκτων μιας και της αυτής λέξης. Αλλά το “ferunt” είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα, τα οποία πρότεινε ο Μπόμπ για να αποδείξει την ανακάλυψη του.
Αυτό που οι αρχαίοι Ινδοί ονόμαζαν “bhratar”, ονόμαζαν οι Πέρσες “brata”, οι Ελληνες “φρατήρ” και οι Ρωμαίοι “frater”, οι δε Σλαύοι “bratr” και οι Ιρλανδοί “brathir” (είναι το σημερινό “brother” των αγγλόφωνων και “bruder” των γερμανόφωνων.
Δεν διήρκεσε πολύ μέχρις ότου ανεκάλυψαν οι ερευνητές ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες βάσει των οποίων οι λέξεις μεταβάλλονται από την μία γλώσσα στην άλλη. Μία λέξη, η οποία στα λατινικά αρχίζει με “c” αρχίζει στα γερμανικά με “h”.
Το λατινικό “canis” (σκύλος) μετατρέπεται στα γερμανικά σε “Hund”. Το ελληνικό “φ” γίνεται στους Ρωμαίους “f” και στους Γερμανούς “b”. Από το δένδρο “φάγος” γίνεται “fagus” και “Buche”. Αφού λοιπόν, όλες αυτές οι γλώσσες ήταν συγγενείς θα έπρεπε να είχαν και μία κοινή καταγωγή. Κατά την διάρκεια της έρευνας για την ανακάλυψη των κοινών προγόνων ανεκαλύφθησαν όλο και περισσότεροι “συγγενείς”. Αλβανικά (ή συγγενικά πλησιέστερη των ελληνικών γλώσσα), αρμενικά, λιθουανικά, λετονικά καθώς επίσης οι αρχαίες γλώσσες των Ιλλυρίων, Φρυγίων, Θρακών, Σκυθών, ανήκαν στην ίδια οικογένεια!
Σήμερα οι γλωσσολόγοι υπολογίζουν, ότι περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, περισσότερο από το ήμισυ της ανθρωπότητος, ομιλούν γλώσσες, οι οποίες κατάγονται από τα ινδοευρωπαϊκά, δηλαδή από τα αρχικά ελληνικά.
Ποιός ήταν αυτός του οποίου η γλώσσα επεκράτησε τόσο πολύ; Οι Ινδοευρωπαίοι θα ‘πρεπε να ζουν σε περιοχή όπου τον χειμώνα χιόνιζε. Οταν ένας αρχαίος Πέρσης έλεγε “snaezaiti”, δεν έλεγε τίποτε άλλο από αυτό που καταλάβαινε ο Λιθουανός με το “sniega” και ο αρχαίος Ελληνας με το “νείφει” (εδώ χάνεται το s) – χιονίζει! Ολες οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες έχουν κοινή ρίζα για την λεξη “σνύφη =χιόνι” (snow, schnee).
Οι ερευνητές ανεκάλυψαν επίσης μέσω των κοινών λεξεων ότι οι Ινδοευρωπαίοι, ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι. (Αρια έχω = άρχω). Επίσης ότι στο περιβάλλον τους ευδοκιμούσαν τουλάχιστον 20 είδη δένδρων όπως η μηλιά, η οξιά και η δρύς (βελανιδιά) και ότι οι Ινδογερμανοί γνώριζαν την θάλασσα. Ομως ποιά θάλασσα; Αυτή είναι η ερώτηση! Το μέσον της γης, την Μεσό-γειο απαντούμε.
Είχαν άμαξες με ρόδες, γνώριζαν το μαλλί και τον χαλκό. Ξεχώριζαν τον σκύλο από τον λύκο, αλλά δεν γνώριζαν την καμήλα και το λεοντάρι. Λένε κάποιοι.
Λέων, Leo, Lowe, Lewa κλπ. Το γνώριζαν.
Για τον πνευματικό τους βίο υπάρχουν αρκετά ίχνη.
Λάτρευαν έναν “θεό στον ουρανό”, τον οποίο ονόμαζαν “Dieus pater” ή κάπως έτσι, Δία πάτερ!
Το όνομα αυτό εμφανίζεται στα ελληνικά ως Ζεύς (Δίας), στα ρωμαϊκά ως Jupiter και στα αρχαία γερμανικά “Tiu” από το οποίο κατάγεται η αγγλική λέξη Tuesday (Τρίτη), γερμανιστή Dienstag (Ταγ-ός = ημέρα).
Σύμφωνα με μία θεωρεία οι Ινδογερμανοί ζούσαν αρχικά στα βόρεια και δυτικά της Μαύρης Θάλασσας. Μία άλλη άποψη τους θέλει να κατοικούν πιο ανατολικά, μεταξύ της Ουκρανίας και της ρωσικής στέππας. Η δική μας θέση τους τοποθετεί στον Αιγιοπελαγίτικο χώρο (Κων/νου Κνιθάκη, “Η καταγωγή της Ευρώπης”). Γεγονός είναι πάντως ότι οι περσικές και ινδικές γλώσσες χρησιμοποιούν κάπως διαφορετικές εκφράσεις απ’ ότι οι δυτικοί λαοί. Οι νεότερες ανθρωπολογικές έρευνες απέδειξαν με την βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή ότι οι Ινδογερμανοί δεν υπήρξαν ένας αμιγής λαός. Τα ινδοευρωπαϊκά (ή ινδογερμανικά) δεν χαρακτήριζαν έναν λαό ψηλό στο ανάστημα, με μπλέ μάτια και ξανθή κόμη, όπως πίστευαν και διακήρυτταν οι σιωνιστές Ναζί. Ηταν άνθρωποι με διαφορετική φυσιογνωμία. Ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες και τον τόπο διαβίωσης ήταν και οι φυσιογνωμίες. Αλλωστε όποιος κατείχε γη θεωρούνταν “άρχοντας”. Αυτοί ήταν οι πραγματικοί άριοι. Οι μόνιμα κατοικούντες εις έναν τόπο. Τον τόπο αυτόν προστάτευε ο αμυντικός πολεμικός θεός τους ο Αρ-ης, αρίω= μάχομαι υπέρ της άριας γης. Αντίπαλοι ήσαν οι κρόνιοι νομ-άδες, που ενέμοντο (νέμω, νέμομαι) την ξένη γη.
Εκαναν δηλαδή πειρατία. Για να το καταλάβουμε πρέπει να γνωρίζομε ότι από το 70.000 π.Χ. έως το 10.000 π.Χ. η κεντρική και βόρεια Ευρώπη ήταν μία ακατοίκητη περιοχή, την οποία εσκέπαζαν παγετώνες.
Τουλάχιστον έως το 5.000 π.Χ., απέραντα δάση κάλυπταν αυτές τις εκτάσεις. Ο Γερμανός ερευνητής Egon von Eickstedt περιγράφει την δυτική και κεντρική Ευρώπη ως “το αδιέξοδο της Ασίας”.
Μεταξύ του 6000 π.Χ. και 5.000 π.Χ. το κλίμα έγινε σταδιακά θερμότερο και οι μεγάλοι παγετώνες του βορρά άρχισαν να λειώνουν. Τότε δημιουργήθηκε η βόρεια θάλασσα και τα βρεταννικά νησιά, τα οποία μέχρι τότε ήταν ενωμένα με την Ηπειρο. Με τον ήλιο ήρθαν και οι άνθρωποι προς τα δυτικά και βόρεια. Στο ερώτημα αν υπήρξε ποτέ μια κοινή ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, απαντά ο Γερμανός ερευνητής Lothar Kilian. Υπήρξε μία γλώσσα πολύ πιο αρχέγονη που μιλιόταν γύρω στο 40.000 π.χ.. Σύμφωνα με τον Lothar και Ρώσους επιστήμονες, ήταν η γλώσσα όλων των όντων που ανήκαν στο είδος Homo Sapiens. Πολύ αργότερα γύρω στο 15.000 π.Χ. σχηματίσθηκε από την γλωσσική αρχέγονη σούπα ο σχηματισμός που μπορούμε να ονομάσομε ινδοευρωπαϊκά.
Με τα χρόνια ο γλωσσικός πυρήνας χωρίσθηκε σε πολλά μέρη. Από εδώ και πέρα αρχίζει η ιστορία λαών όχι κατά ανάγκη μιας αμιγούς φυσιογνωμίας.
Η Ευρώπη και ο κοσμός με τους λαούς τους και τον πολιτισμό τους προϋπήρξαν των οποίων βιβλικών κατασκευών.
1. Τα ισλανδικά, σουηδικά, νορβηγικά, δανικά, αγγλικά, ολλανδικά, φλαμανδικά και γερμανικά ανήκουν στην ίδια γλωσσική ομάδα. Τα πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά, γαλικά, ρετορομάνικα και ρουμάνικα είναι μία γλωσσική οικογένεια.
Οι σλαβικές γλώσσες: ρωσικά, πολωνικά, λευκορωσικά, βουλγαρικά, κροατικά, σλοβένικα, σέρβικα, σλοβάκικα και τσέχικα σχηματίζουν την τρίτη μεγάλη ευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια.