Αυτό που χάνεται σιγά-σιγά είναι οι λέξεις και η δηµιουργικότητά µας. Η “εύκολη” λύση του ChatGPT και όλων των εργαλείων της Τεχνητής Νοηµοσύνης που γίνονται καθηµερινή συνήθεια, έχουν σοβαρές επιπτώσεις ακόµα και στα πιο δηµιουργικά επαγγέλµατα.
Έτσι σταδιακά τεµπελιάζουµε και αντί να αναζητούµε δηµιουργικούς τρόπους έκφρασης, καταφεύγουµε όλο και πιο συχνά στην ευκολία του έτοιµου.
Η τάση αυτή έχει επηρεάσει σηµαντικά την παραγωγή περιεχοµένου, τη γραφή, την οπτική επικοινωνία και όλους γενικά τους δηµιουργικούς κλάδους. Βλέπει κάποιος παντού τους ίδιους τίτλους, τις ίδιες εικόνες, τα ίδια λογότυπα. Με µικρές ή καθόλου αλλαγές.
Θα πει κάποιος; Και τι να κάνουµε; Να σταµατήσουµε την εξέλιξη; Προφανώς και κάτι τέτοιο δεν µπορεί να γίνει και δεν το θέλουµε κιόλας. Αυτό, όµως, στο οποίο πρέπει να επιµείνουµε, κυρίως στην εκπαίδευση, είναι η καλλιέργεια της δηµιουργικότητας και η παρότρυνση έκφρασής της µέσα από τον λόγο, το θέατρο, τα εικαστικά, τη µουσική και όποιο άλλο µέσο µπορεί να προσφέρει αυτή τη δυνατότητα.
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
