Peter Paul Rubens, “Η απελευθέρωση της Aνδρομέδας από τον Περσέα”, 1622, Aγία Πετρούπολη, Μουσείο Ερμιτάζ.

Oι συχνοί επισκέπτες του φανταστικού μουσείου δε θα διστάσουν και μόνο από το ύφος του σημερινού μας εκθέματος να αναγνωρίσουν το ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ιδίωμα του δημιουργού του, που δεν είναι άλλος από το μεγαλύτερο ίσως εκπρόσωπο της τέχνης του μπαρόκ, τον Φλαμανδό Peter Paul Rubens. Ο μύθος της απελευθέρωσης της κόρης του Αιθίοπα βασιλιά Ανδρομέδας, η οποία είχε κληθεί να θυσιαστεί για να κατευνάσει την οργή του θεού Πoσειδώνα, από τον ηρωικό Περσέα, ένα θέμα παρμένο από την αρχαία μυθογραφία και συγκεκριμένα από τις “Μεταμορφώσεις” του Οβιδίου, λαμβάνει χώρα εν μέσω μιας θεατρικής σκηνογραφίας, έχοντας μετατραπεί σε ένα λαμπρό υπερθέαμα με ζωηρά χρώματα, πληθωρικές μορφές -η στρουμπουλή πρωταγωνίστρια με τα ξανθιά χυτά μαλλιά και τα ροδοκόκκινα μάγουλα, που διόλου δε μοιάζει να υποφέρει από τις κακουχίες, αναπαράγει με βεβαιότητα πιστά το μοντέλο κάποιας Φλαμανδής συμπατριώτισσας του ζωγράφου- και δραματικές χειρονομίες, που τείνουν να συμπαρασύρουν το θεατή στη δίνη της κορύφωσης του εκτυλισσόμενου δράματος. Κεντρικό σημείο -αναφορά- στον πίνακά μας αποτελεί, αδιαμφισβήτητα, ο κατακόκκινος μανδύας του ήρωα, που ανεμίζει στον αέρα, σύμβολο της ανδραγαθίας του νέου, όπως και το στεφάνι της νίκης, το οποίο τοποθετείται στο κεφάλι του από μια φτερωτή αλληγορική μορφή. Το νικημένο θαλάσσιο τέρας, που κρατούσε φυλακισμένη τη βασιλοπούλα μόλις και διακρίνεται στο κατώτερο τμήμα της σύνθεσης, ενώ με ιδιαίτερη επιμέλεια εστιάζει, αντίθετα, ο ζωγράφος στην απόδοση του κεφαλιού της μέδουσας, το οποίο στολίζει την ασπίδα του Περσέα και χωρίς την αρωγή του οποίου ο ήρωας δε θα εδύνατο να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Από τη σύνθεση δε θα μπορούσε να απουσιάζει και ο φτερωτός πλοηγός του Περσέα, ο Πήγασος, ο οποίος σε παραλλαγές του ίδιου θέματος απεικονίζεται πολύ συχνά εν πτήση να μεταφέρει τον Περσέα στον βράχο, όπου η αλυσοδεμένη Ανδρομέδα περιμένει καρτερικά την απελευθέρωσή της, ενώ οι μικροί ερωτιδείς, συχνοί επισκέπτες κατά τα άλλα των έργων του Ρούμπενς, καλούνται στη συγκεκριμένη περίπτωση να υποδηλώσουν την ερωτική φλόγα, που καίει ανάμεσα στους δύο νέους και η οποία θα οδηγήσει στον επικείμενο γάμο τους.