Οταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η γή με ζωγραφιά, μα σαν θα δείς τη νύχτα τον ουρανό από πολύ ψηλά είναι μιά θεική ομορφιά…
Κοιτάζοντας τον ολοκάθαρο ουρανό από τη γη τις νύχτες των Χριστουγέννων, ένας μεγάλος θαυμασμός πλημμυρίζει τη ψυχή κάθε ανθρώπου, καθώς χιλιάδες αστέρια στολίζουν τον απέραντο ουράνιο θόλο. Oλα αυτά τα αστέρια είναι μόνο τα κοντινότερα σε εμάς, από ένα απειροελάχιστο τμήμα του δικού μας γαλαξία .
Μόνο 5 χιλιάδες περίπου αστέρια από τα πάνω απο 100 δισεκατομμύρια του κοσμικού μας νησιού (γαλαξία), είναι ορατά συγχρόνως από όλη τη γή. Θα είναι άραγε η ίδια εικόνα, όταν κάποιος βρεθεί να κοιτάζει από μεγαλα ύψη τον ίδιο ουρανό; Καθώς ανεβαίνουμε όλο και ψηλότερα στην ατμόσφαιρα, η υγρασία, η σκόνη και ο αέρας ελλατώνονται πολύ γρήγορα. Π.χ, σε ύψος περιπου 6 χιλιάδων μέτρων η ατμοσφαιρική πίεση και η ποσότητα του αέρα έχουν πέσει στο μισό και, ακόμα ψηλότερα, είναι σε ελάχιστες τιμές.
Η εξωτερική θερμοκρασία του αέρα έχει φτάσει στους 80 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν και τίποτα πλέον δεν εμποδίζει την άριστη ορατότητα προς το νυχτερινό ουράνιο θόλο. Δεν υπάρχει κανένα σημείο του χωρίς αστέρι, αφού ακόμη και τα αμυδρότερα μικρού μεγέθους, έχουν γίνει λαμπρά. Eδώ ψηλά το φώς των αστεριών δεν τρεμοσβήνει όπως φαίνεται από τη γη, αλλά είναι σταθερό. Άλλα από αυτά είναι γαλάζια σε βρεφική ηλικία μόλις 100 εκατομμυρίων ετών όπως τα αστέρια της πούλιας, άλλα κίτρινα μεσήλικα όπως ο δικός μας ήλιος και τέλος γέρικα κόκκινα απόμαχα, όπως ο υπεργίγαντας Μπεντελγκές του Ωρίωνα, όπου το υπόλοιπο της ζωής του δεν ξεπερνάει τις 500 χιλιάδες χρόνια και ο θάνατός του θα εκδηλωθεί με μια ξαφνική έκρηξη (σούπερ νόβα), για να γεννηθούν από τη τέφρα του νέα αστέρια. Μέσα στο κέντρο του ίδιου αστερισμού ένα τεράστιο πολύχρωμο νεφέλωμα πλημμυρισμένο με εκατομμύρια αστέρια προκαλεί ένα μεγάλο θαυμασμό με τρία αστέρια σε σειρά στο κέντρο του. Αυτή την εποχή φαίνεται νότια, και λέγονται “οι τρεις μάγοι”. Όλα τα αστέρια του νυχτερινού ουρανού φαίνονται ακίνητα, απλανή, ενώ κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, αλλά οι μεταξύ τους τεράστιες αποστάσεις μηδενίζουν τις μετακινήσεις τους στον ουρανό. Ο Ήλιος μας, απλανης αστέρας και αυτός, κινείται γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας μαζί με τη γη, με την ασύλληπτη ταχύτητα των των 900 χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα όπου για μια περιστροφή θέλει 220 εκατομμύρια χρόνια. Ολα αυτά τα αστέρια, τα περισσότερα δίδυμα, μαζι και με άλλα παράξενα και σκοτεινά ουράνια σώματα, βρίσκονται σε μια τέλεια αλληλοεξάρτηση, υπακούοντας σε όλους τους νόμους της αστροφυσικής για την στήριξη τους και επιβίωση των γαλαξιών και γενικά του σήμπαντος.
Όλοι οι αστερισμοί με τα μεγάλα αστέρια συμπληρώνονται με τα μικρότερα και αμυδρότερα, με αποτέλεσμα να χάνεται το γνωστό σχήμα τους, που φαίνεται από τη γη. Εδώ ψηλά, η δύση του νυχτερινού ουρανού σμίγει με την Ανατολή και ο Βορράς με το Νότο. Με μια ματιά, αποστάσεις χιλιάδων ετών φωτός μεταξύ των αστεριών διανύονται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.Τα αστέρια που βρίσκονται χαμηλά στον ορίζοντα σε όλες τις διευθύνσεις φαίνονται χαμηλότερα από το ύψος πτήσεως του αεροπλάνου. Αυτό συμβαίνει λόγω του θολωτού σχήματος του ουρανού και έτσι δημιουργείται η εντύπωση ότι δεν βρισκόμαστε κάτω απο τα αστέρια, αλλά μέσα στα αστέρια. Ενα μικρό μετέωρο (πεφτααστέρι) διασχίζει τον ουρανο με μεγάλη ταχύτητα, τονίζοντας το πέρασμά του με ένα πανέμορφο γαλαζοπράσινο χρώμα, λόγω του ιονισμού που προκαλεί στα ανώτερα στρώματα της στρατόσφαιρας.
Μόλις τώρα αρχίζει να ανατέλλει η σελήνη ροδοκοκκινισμένη και φαίνεται τόσο κοντά που νομίζει κανεις οτι σε λίγα λεπτά μπορεί να βρίσκεται εκεί. Ολοκάθαρες φαίνονται οι οροσειρές και οι τεράστιες κοιλάδες της. Ο πλανήτης Αφροδίτη, που λέγεται αποσπερίτης και αυγερινός, φαίνεται να λάμπει με το χαρα- κτηριστικό σχήμα του φωτεινού μηνίσκου, αφού φωτίζεται απο τον ήλιο. Μοιάζει σαν το αστρο της βηθλεέμ που οδηγούσε τους τρείς μάγους Αυτήν την εποχή φαίνεται πολυ έντονα νότιοδυτικα μόλις νυχτώσει μέχρι αργά. Η αίσθηση της κίνησης του αεροπλάνου αν και πλησιάζει την ταχύτητα του ήχου φαίνεται να έχει μηδενιστεί λόγω του μεγάλου ύψους και του άπειρου χώρου. Η αίσθηση που δίνει όλη αυτή η μαγευτική εικόνα είναι, σαν κάποιος να είναι μετέωρος μέσα στον άπειρο λαμπρό και ολοφώτεινο ουρανό. Μία απόλυτη σιωπή φαίνεται να κυριαρχεί σε όλο το στερέωμα, σε αντίθεση με την πραγματική ενός βίαιου και εκρηκτικού σύμπαντος. Τελικά, ο νυχτερινός ουράνιος θόλος φαίνεται σαν ένα υπέρλαμπρο φωτοστέφανο. Μια σκέψη σαν αστραπή περνάει από το μυαλο καθε ανθρώπου αντικρίζοντας αυτό το απερίγραπτο υπερθέαμα. Μια τόσο μικρή αλλά και τόσο περιεκτική φράση μπορεί να ερμηνεύσει όλο αυτό το μεγαλούργημα “Ως εμεγαλύνθησαν τα έργα σου Κύριε , πάντα εν σοφία εποίησας”.
Αφιερωμένο σε αυτούς που κοιτάζουν τη νύχτα τα υπέρλαμπρα αστέρια του ουρανού και ακόμη περισσότερο σε αυτούς, που με τα αθώα μάτια της ψυχής τους, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, φθάνουν ακόμα ψηλότερα, πέρα και από τα τελειότερα τηλεσκόπια, κατανοώντας αυτή την υπέροχη δημιουργία.
*O Ανδρέας Σόγιας είναι Ιπτάμενος Πολεμικής Αεροπορίας (Ε.Α)
