Ετσι ονόμασε ένα από τα βιβλία του ο συνεπαρχιώτης και φίλος μου Γιάννης Θ. Πολυράκης.
Μέσα σε τέσσερις λέξεις περιγράφει μια αληθινή ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς. Η λαϊκή παράδοση λέει πως όταν εκοσκίνιζε ο Θεός τον κόσμο, επέταξε τα αποκοσκινίδια στα Σφακιά και γι’ αυτό είναι μόνο πέτρες.
Η ιστορία και η σημερινή πραγματικότητα απέδειξαν πως και οι πέτρες δεν είναι άγονες σίγουρα δεν παράγουν τροφή, παράγουν όμως πνεύμα, και αυτό αποτελεί την ουσία της πραγματικότητας. Έτσι δεν έδιωξε ο Χριστός τον διάβολο όταν του πρότεινε να τον κάμει βασιλιά του κόσμου;
Ουχί δια τον άρτον μόνον ζήσεται ο άνθρωπος, αλλά δια πνεύματος αγίου διατραφίσεται – είπε ο Χριστός – πνεύμα λοιπόν είναι ο κάθε άνθρωπος και ο χώρος που γεννιέται και κυριαρχεί το πνεύμα είναι κυρίως τα κακοτράχαλα βουνά, τα παρθένα δάση, τα φαράγγια και όλα τα άλλα που προσφέρει η άγρια φύση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως όσοι είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε τέτοιο περιβάλλον είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία. Κάποιοι άλλοι όμως, κυρίως αυτοί που βιώνουν αυτό το περιβάλλον – ανάμεσά τους και ο Γιάννης Θ. Πολυράκης – χρησιμοποιώντας το καθαρό μυαλό και το ψυχοσωματικό σφρίγος που τους προσφέρει η άγρια φύση, διαισθάνονται ότι αυτά που οι άλλοι συνοδοιπόροι τους πετύχαιναν με τα λεφτά των γονέων τους, αυτοί μπορούν να τους φτάσουν και να ξεπεράσουν με σκληρή δουλειά, με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση έχοντας για αψίδα τους μονάχα την ευχή και την συμβουλή των γονέων τους.
Έτσι το παιδί του ποιμένος από το βοσκοχώρι της Σφακιανής μαδάρας (όπως ο ίδιος γράφει χαριτολογώντας) στο βιβλίο του «Πέτρινα χρόνια σε πέτρινο τόπο, ξεκίνησε από το τίποτα και έφτασε στην κορυφή. Αναδείχθηκε άριστος στην πρωτοβάθμια, στην δευτεροβάθμια και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε Γεωπόνος στη Γεωπονική Σχολή του Α.Π.Θ. της οποίας είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Συγγράμματά του διδάσκονται στα Ελληνικά και σε Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια. Ολοκλήρωσε με επιτυχία την επαγγελματική του σταδιοδρομία και συνταξιοδοτήθηκε το 2011 με την ιδιότητα του διευθυντή στην κεντρική Αγροτική Τράπεζα Ν. Χανίων.
Άριστος οικογενειάρχης και άριστο παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους.
Τα 8 βιβλία του που είναι σε κυκλοφορία τα τελευταία 15 χρόνια είναι γραμμένα στην απλή καθομιλουμένη γλώσσα, κατανοητά και διδακτικά για τους απλούς και ολιγογράμματους πολίτες αλλά και για τους Πανεπιστημιακούς δασκάλους…
Δεν μπορώ όμως να μην ξεχωρίσω το καινούργιο βιβλίο του Γιάννη Πολυράκη «Ζητείται Άνθρωπος».
Διαβάζοντάς το, πολλές φορές το κατάβρεξα με δάκρυα χαράς και ικανοποίησης.
Το σκίτσο του εξωφύλλου του δείχνει τον πιθαρόβιο σοφό, τον Διογένη, με αναμμένο φανάρι να ψάχνει σε πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας για να βρει άνθρωπο, είναι προφανές ότι γέννησε και τον τίτλο του βιβλίου «ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Πάντοτε φίλες και φίλοι η ανθρωπιά ήταν είδος σε ανεπάρκεια… στις δικές μας ημέρες όμως είναι είδος προς εξαφάνιση και αναζητά προστασία, ο συγγραφέας έχει κατορθώσει να εισχωρήσει στα άδυτα των αδύτων, χρησιμοποιεί πολλά αποφθέγματα, πολιτών και καινούργιων ελλήνων και ξένων φιλοσόφων, αλλά και δικά του ρητά που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα, στα γραφτά των αναγνωρισμένων φιλοσόφων. Σεβόμενος τον πολύτιμο χώρο της εφημερίδας τελειώνω με την ευχή και την ελπίδα να βρεθούν αναγνώστες καταλληλότεροι από εμένα να μελετήσουν και να αναδείξουν το έργο του συγγραφέα.
Το έχει ανάγκη η παραστρατημένη παγκόσμια κοινωνία, που έχει καταντήσει να λατρεύει για Θεό της τον πόλεμο, τα χρήματα και τον πρωταθλητισμό…
* Μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών και της λογοτεχνικής παρέας Χανίων
