«…Ανάψανε τα σίδερα πήραν φωτιά τα σύνορα… φίλοι κι αδέρφια πολεμάν…
…Οπλα τους δίνουν κι άρματα, τ’ αμαρτωλά καθάρματα… Αααχ… άλλοι πεθαίνουν, κι άλλοι κονομάν…»
Επί τούτου, χρησιμοποιώ ως ένθετο, τον αντιπολεμικό λόγο του Νίκου Γκάτσου… Ενα λόγο, που πάντα επίκαιρος, εμπνέει τον Πέτρο.
Τον Πέτρο Βουρδουμπάκη, να μας παραχωρήσει μια Μουσική εκδοχή, αλλά πρωτίστως, να επαναλάβει, λόγο αμιγώς πολιτικό, εκφραζόμενος με συνείδηση ελληνική, με ευαισθησία κοινωνική, με ψυχή, παλλόμενη ανθρωπιστκά.
Ενας παραγωγός, ένας δημοσιολόγος, ένας Μουσικός, ένας άνθρωπος του Πολιτισμού, που, δεν ξεχνά ότι είναι, πρέπει να είναι πολίτης του κόσμου, έτσι, όπως ακριβώς, κάνει από το ερτζιανό βήμα, αναφορές σ’ όλο τον πλανήτη! Με σχόλιο δραστικό, με σχόλιο θερμό, με σχόλιο υπεύθυνο…
«Μπροστά στην λαιμητόμο που ακολουθεί, αυτό που συμβαίνει, είναι τραγικό…
Ολοι μας έχουμε τους ίδιους λαιμούς»…
Απαντά σε συνέντευξη, και διαπιστώνει ακόμη, απαισιόδοξος.
«Οι πολιτικοί βγαίνουν στα παράθυρα, κι όλο ψάχνουν για λύσεις, με ρήσεις κι αντιρρήσεις, κι επικρίσεις…»
Επισημαίνει
«Βουρκώνουν τα μάτια μου βλέποντας την πραγματικότητα Θεέ μου, δώσε μου δύναμη ν’ αντέξω την ανθρωπότητα»
Κι ακόμη…
«Είδα την επανάσταση στα μάτια της γυναίκας…»
Λυρισμός, βουρκωμένη ανησυχία, και, ο σαρκασμός του Βάρναλη, στον οποίο ο νέος δημιουργός, ακούει στα… έσω του «χοντρού που μασάει, την Πατρίδα, να…γουργουρίζει στην κοιλιά του!»
“Δυο χρόνια άνεργος, με το μαύρο στη ραδιοφωνία, τραγουδούσα μόνος μου στους δρόμους…»
Σήμερα στους δρόμους, ένας δημοφιλέστατος καλλιτέχνης, στεντόρεια υποστηρίζει το Λαϊκό δίκαιο λόγο… Συγχαρητήρια.
