» Στη συµβολή των οδών Μάρκου Μπότσαρη και Μυλωνογιάννη
Κύριε διευθυντά,
πεζοδρόµιο παγίδα στη συµβολή των οδών Μάρκου Μπότσαρη και Μυλωνογιάννη γωνία, παραµονεύει τους περαστικούς και τους κατοίκους της περιοχής.
Συγκεκριµένα οι ρίζες ενός µεγάλου δέντρου έχουν ανασηκώσει κάποιες πλάκες από το πεζοδρόµιο, και στις ανασηκωµένες πλάκες παραπατούν οι αµέριµνοι περαστικοί, όπως και εγώ που βρέθηκα να είµαι ‘‘θύµα’’ της κατάστασης, και άφησα µερικές στάλες από το αίµα µου στις παγωµένες πλάκες.
Ελπίζω και εύχοµαι να µην ‘‘πληρώσει τη νύφη’’ το δέντρο, µιας και ακούγεται ότι η δηµοτική Αρχή έχει ξεκινήσει εδώ και µερικά χρόνια πόλεµο, µε το πράσινο και µε τα δέντρα, και να επισκευάσει το πεζοδρόµιο, αντί να… θανατώσει τον δέντρο.
Εγώ πάντως για να κάνουµε και λίγο χιούµορ, δεν έχω σκοπό να κάνω µήνυση στο δέντρο, και θα συνεχίσω να το ευγνωµονώ για τη σκιά που µου προσφέρει, το οξυγόνο που µου παρέχει, και τη στέγη που προσφέρει στα πτηνά, στα πουλιά για να µου χαρίζουν το γλυκό κελαΐδισµα τους, και περισσότερο τα οπωροφόρα δέντρα που µας προσφέρουν πέρα από όλα τα προηγούµενα, τα ακριβά δώρα τους, τα πορτοκάλια, τα λεµόνια, τα µανταρίνια, τα λεµόνια, τα νεράτζια κ.λ.π.
Μια καλή προτροπή προς τη δηµοτική Αρχή είναι να αρχίσει να προβαίνει σε δεντροφυτευσεις οπωροφόρων δέντρων που µας παρέχουν όλα τα δώρα της φύσης.
Μήνυση δεν θα κάνω ούτε στη δηµοτική Αρχή, αν αποφασίσει να θανατώσει και αυτό το δέντρο, όπως και 10δες, η 100αδες άλλα που έχουν πάρει τον δρόµο προς το επέκεινα, και τα τζάκια, άλλωστε στην χώρα µας κανένας πραγµατικά ένοχος, για τα πολλά και µεγάλα εγκλήµατα που γίνονται καθηµερινά δεν τιµωρείται, η δικαιοσύνη που λένε ότι είναι ανεξάρτητη, µόνο ανεξάρτητη δεν είναι, και από ό,τι λένε, έχει αλωθεί εδώ και 10ετίες από τους εξουσιαστές, που δικάζουν τους αναίτιους, τους µικροπαραβάτες, που δηµιουργούν οι ίδιοι, ενώ οι προδότες της πατρίδας µας, οι προδότες των ονείρων µας, οι καταχραστές του πλούτου µας, οι τύραννοι, που πολτοποιούν κυριολεκτικά τις ζωές του λαού, που µε ‘‘δηµοκρατικές’’ τάχα διαδικασίες καταχράζονται την εξουσία που λένε ότι τους δίνουµε.
Σε αυτήν τη χώρα άλλωστε είναι πολύ πιθανό, από κατήγορος, να βρεθεί κάποιος κατηγορούµενος δίχως να το καταλάβει!!
Τα δέντρα άλλωστε δεν έχουν φωνή, δεν έχουν ‘‘υψηλές γνωριµίες’’, όπως δεν έχουν φωνή τα έµβρυα που κυοφορεί µια υποψήφια µητέρα, ούτε δικαιώµατα, µια ζωή δεν έχει κανένα δικαίωµα, δεν θα ερωτηθεί ποτέ… ψιλά γράµµατα για κάποιους, όταν συντελεστεί το έγκληµα, οι Ερινύες καραδοκούν όµως… αργά ή γρήγορα θα έρθουν.
Απορώ γιατί ακόµη τα δέντρα δεν έχουν πάρει τις ρίζες τους και να φύγουν από µας, όπως διερωτάται ο ποιητής µας, ο Αργύρης Χιόνης στο καταπληκτικό του ποίηµα:
ΟΤΑΝ ΤΑ ∆ΕΝΤΡΑ ΜΙΣΗΣΟΥΝ
ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Θα ’ρθει µια µέρα που τα δέντρα
θα µισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων
και θα σταµατήσουν να παράγουν ίσκιο,
θροΐσµατα κι οξυγόνο.
Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν.
Μεγάλες τρύπες θα µείνουνε στη γη
εκεί που ήταν πριν τα δέντρα.
Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν,
θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά πάνω απ’ αυτές τις τρύπες.
Πολλοί θα πέσουν µέσα.
Τα χώµατα θα τους σκεπάσουν.
Κανείς δεν θα φυτρώσει.
Γεωργακάκης Βαγγέλης
ΤΥΡΤΑΙΟΣ Β’
