» Ενα σκληρό ερώτημα ως ελάχιστη πράξη αντίστασης…
Bύρων Γ. Πολύδωρας Εκδόσεις: Α.Α. Λιβάνη, Αύγουστος 2013
Ενα βιβλίο τολμηρότατο και απογυμνωτικό από όλα τα ψεύδη, τις παραπλανήσεις, τους καταναγκασμούς, τους εκβιασμούς και τους ελληνικούς μας αποπροσανατολισμούς από τη διαχρονική ευρωεκμετάλλευση της χώρας και της αμερικανονατοϊκής επιβολής διακινδύνευσης του λαού μας.
Μέσα από το ερώτημα του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα “Ποια Ευρώπη” ο συγγραφέας – διακεκριμένος πολιτικός και λόγιος γράφει για τη γένεση της λύσης ή του προβλήματος, για τις σχέσεις με τις Η.Π.Α., για την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρώπης. Για τους πέντε παλιάς χρήσης και σύγχρονης κατάχρησης κυρίαρχους “στρατηγούς” του πλανήτη. Αλλά συνεχίζει στα 32 υποκεφάλαια του βιβλίου του να εξετάζει και άλλα σημαντικά θέματα όπως: Ευρώπη, μια ελληνική υπόθεση.
Ελλάς – Ρώμη – Βυζάντιο – Καρλομάγνος και την πνευματική αναγέννηση από το βυζάντιο στη Δύση, την οικονομική ανάπτυξη στα ευρωπαϊκά πεδία καθώς και τους πολέμους με τις εύθραυστες συνθήκες ειρήνης με τη συνέχεια του σχηματισμού των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης και τους αποικισμούς τους.
ΩΣΠΟΥ ΗΡΘΕ Ο ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥ
Ως την ευρωγεννημένη Αμερική και τις εταιρικές δράσεις, τις αγοραπωλησίες “εθνικών” εδαφών ως τη βιομηχανική επανάσταση για να φθάσει στη θεωρία του “ποδηλάτου” και η Ελλάς ως παράδειγμα για να έρθει ο εκμαυλισμός και εκβιασμός του τοκογλύφου με κομμουνισμό από την “πίσω πόρτα”, ενώ είχε δημιουργηθεί τελωνειακή και νομισματική ένωση στην Ευρώπη του 19ου αιώνα.
Με πρωσσική πρωτοβουλία την πρωτοχρονιά του 1834, κατήργησε σύνορα των περισσότερων κρατών της Γερμανίας για να γεννηθεί τότε μια ενιαία αγορά από τις Αλπεις του νότου μέχρι της Βαλτικής του Βορρά κ.λπ. Ομως περαιτέρω ο Β.Π. αναφέρεται στην πολιτειακή φυσιογνωμία της Ε.Ε. στην (ποια;) ευρωπαϊκή αλληλεγγύη σε δύο “αυτόκλητους” ανθέλληνες, ο κακεντρεχής Γάλλος λογοτέχνης και ο παθιασμένος ανθέλληνας ιστορικός – περιηγητής, θεολόγος φιλόσοφος, γλωσσολόγος, νομικός, πολίτης και χαμηλόβαθμος αξιωματικός του βαυαρικού στρατού ο πολύς Jakob Philipp Fallmerayer…
Ο Β.Π. αναφέρεται ακόμα στα θέματα γραφειοκρατίας, φορολογίας, επιχειρηματικότητας και στη γήρανση του πληθυσμού καθώς και στην αιφνίδια “εκτέλεση” της Κύπρου. Για να ολοκληρώσει το χυμώδες και τόσο ενδιαφέρον βιβλίο του (163 σελίδες) με τις αγορές και τα Media που αποτελούν μια αόρατη συνωμοσία μέσα στην “αφελή” νεοφιλελεύθερη ρητορική και τη θεωρία περί των αναδυόμενων οικονομιών πολλές από τις οποίες αποτελούν ολοζώντανη την ανθρώπινη δυστυχία…
Με τελευταίο κεφάλαιο (πριν τον επίλογο) την τραγωδία της πορείας “προς την απόλυτη πτωχοποίηση” προς την οποία πρώτη οδηγήθηκε η Ελλάδα…
ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΝ
“Ποια Ευρώπη;” ρωτά ο συγγραφέας του βιβλίου του, ο Βύρωνας. Αυτό το βιβλίο (λέει ο ίδιος) είναι μια ελάχιστη πράξη αντίστασης. Αν δεν έχει αξία ως τέτοιο, πιθανόν να έχει ως βοήθημα στους “ευρωδούλους” του μέλλοντος (γιατί φίλε Βύρωνα δεν είμαστε ευρωδούλοι από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ιδιαίτερα από συστάσεων του νεοελληνικού κράτους μας;). Ναι αλλά ή θάμαστε συνεχίζει ο συγγραφέας δούλοι στους μοριακούς “μαζανθρώπους” της παγκοσμιοποίησης, για να τους δείχνει πως εσκέπτοντο ή ακόμα καλύτερα πώς ένοιωθαν κάποιοι Ελληνες στα χρόνια της δυστυχίας, κάποιοι που δεν ξέχασαν ούτε ξέχασαν να αγαπούν το έθνος τους, τον λαό τους, τις αξίες τους, γλώσσα , θρησκεία, παράδοση, κοινωνική αλληλεγγύη με αίσθημα αυτοεκτίμησης “πλην χωρίς μίσος για κανέναν και με ευσπλαχνία για όλους”.
Σ’ αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας προτάσσει πεντάστιχο ποίημα από τις ωδές του Κάλβου “εις την Σάμον”.
“Οσοι το χάλκεον χέρι/ βαρύ του φόβου αισθάνονταν/ ζυγόν δουλείας ας έχωσι/ θέλει αρετήν και τόλμην/ η ελευθερία”.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΩΡΙΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΔΗΓΕΣΙΑ
Επειδή γνωρίζω πολύ καλά και την τόλμην και την αρετήν (κατά το δυνατόν μέσα στους καταναγκασμούς της πολιτικής) του φίλτατου Βύρωνα, κρίνω πως στο νέο του βιβλίο ο συγγραφέας αξιοποιεί συγκυριακά την ευκαιρία να εκφράσει τολμηρό λόγο για τη σημερινή κατάντια και δοκιμασία του λαού μας και της χώρας μας. Αυτής που πραγματώθηκε μέσα στο πλαίσιο της προαποφασισμένης και τεχνουργημένης έσωθεν και έξωθεν ελληνικής άλωσης, δυνάστευσης, ακόμα και ελληνικής αποδιοργάνωσης.
Για να μη μπορούμε σαν Ελληνες πολίτες να αντισταθούμε δραστικά στις πλεκτάνες των πολλαπλών στρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών και γεωενεργειακών συμφερόντων στα οποία έχουμε οδηγηθεί. Χωρίς αποφασιστική πολιτική ηγεσία, χωρίς εκκλησιαστική θρησκευτική ποιμαντορία. Χωρίς τόλμη και ποδηγεσία των πνευματικών και ακαδημαϊκών μας δασκάλων και χωρίς υπεύθυνη τόλμη για δημιουργική αντίσταση των πολιτών.
ΣΕ ΑΝΗΛΕΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΑΟΣ ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΣΚΟΤΑΔΙ
Λαός πορευόμενος εν σκότει και σκιά θανάτου με μέγιστο αποπροσανατολισμό…
Ετσι το εξωκείλαν σκάφος ΕΛΛΑΣ παραδέρνεται και καταλούζεται στα απειλητικά θυελλώδη κύματα που το χτυπούν στα βράχια που έχει σφηνωθεί. Για να γράψει 32 (πλην εισαγωγής και επιλόγου) απαντήσεις σε υποκεφάλαια στο κεφαλαιώδες κεφάλαιο που αποτελεί και τον τίτλο του βιβλίο του “Ποια Ευρώπη;”.
Ενα ζωτικής σημασίας ερώτημα το οποίο δεν αφορά μόνο τους Ελληνες και τις Ελληνίδες, αλλά όλους τους άλλους λαούς του ευρωπαϊκού νότου καθώς και του ευρωπαϊκού βορρά, οι οποίοι ακολουθούν τη Γερμανία σε μια κοινή σκληρή πολιτική “οικονομικού πολέμου” που διεξάγεται με μανία, με βασικό στόχο την επικυριαρχία τους. Βασιζόμενοι στην αδυναμία του χρέους τους, το οποίο εν πολλοίς το δημιούργησαν οι ισχυρές βιομηχανικές και εμποροκρατικές ευρωπαϊκές χώρες με τη γερμανική κυρίως διαπλεκόμενη εξαγωγική πολιτική των προϊόντων και των υπηρεσιών της.
ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΣΜΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ
Βασικά στην εισαγωγή του ο Βύρων Πολύδωρας επισημαίνει με υψηλό βαθμό τόλμης ότι “αισθάνομαι πως τώρα στις μακρές ώρες που διαρκούν τα τέσσερα χρόνια της οικονομικής κρίσης, που εξουθενώνει την Ελλάδα πως φτιάχνονταν τα δεσμά της δουλείας για έναν ολόκληρο λαό. Χαλκουργοί οι δανειστές μας, σφυρηλάτες και χειριστές του φυσερού οι τροϊκανοί. Δεν είναι βαριές χοντροκομμένες αλυσίδες (διαφωνούμε φίλε Βύρωνα, γιατί οι αλυσίδες είναι βαρύτατες), είναι περίτεχνες επίχρυσες καδένες που ξεγελούν που μπορείς να τις πάρεις για στολίδια ή ακόμα και για φυλαχτά”. (Δηλαδή αυτό μας έλειπε, να θεωρήσουμε στολίδια την τραγική και εφιαλτική εξουθένωση που μας επιβάλλεται).
Ομως δύο αράδες παρακάτω ο φίλος πρ. υπουργός διορθώνει αυτό το “ξεγέλασμα” γράφοντας: “Κι όμως οι αλυσίδες αυτές είναι άθραυστες, άτηκτες και γόρδιες”. Ενώ, παράλληλα τώρα γίνεται η πλύση εγκεφάλου ότι ο λαός μας μπορεί να περνάει δύσκολα, αλλά καλύτερες μέρες θα ’ρθουν… Αλλά, δεν μας λένε ποτέ. Ενώ, προς το παρόν με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και με τις “δόσεις”… είναι κατάδηλο και αυταπόδεικτο η παρέμβαση των ευρωπαϊκών “εταίρων” μας.
ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΟ “ΕΠΙ ΣΦΑΓΗΝ” ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
Με τη συνδρομή, λόγω τεχνογνωσίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που δεν ήρθε για το καλό και χάριν της Ελλάδος. Αλλά για το καλό των τραπεζιτών και των τοκογλυφικών δανειστών μας: Για τα χρηματοπιστωτικά κέντρα της οικονομίας, τους μεγάλους ομολογιούχους δανειστές, τις τράπεζες κ.λπ. Οχι βέβαια για τους απλούς Ελληνες μικροομολογιούχους.
Ομως η Ελλάδα ήταν η αφορμή, το ινδικό χοιρίδιο για το απόλυτο πείραμα… για να προσφερθεί “ως πρόβατο επί σφαγήν” ο λαός μας με… ευθύνη των κυβερνώντων της εποχής εκείνης που έφεραν το Δ.Ν.Τ. και την τρόικα να “σώσουν” την Ελλάδα… Με τη “σωτηρία” να συνεχίζεται για τέταρτο χρόνο (ενώ το 2014 μπήκαμε στον πέμπτο χρόνο) δουλείας μας.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝ ΕΙΧΕ ΥΠΟΤΑΓΕΙ, ΘΑ ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
…Ομως η ιστορία διδάσκει πως ο Ελληνας δεν υποτάσσεται στους ποικιλώνυμους εισβολείς, κατακτητές ούτε φυσικά στους οικονομικούς εισβολείς. Ετσι επέζησε η Ελλάς για χιλιάδες χρόνια. Αν είχε υποταγεί, θα είχε χαθεί…
Και συνεχίζει με οργή, αγανάκτηση και καταγγελτικό λόγο ο συγγραφέας του βιβλίου “Ποια Ευρώπη;” λέγοντας: “Εγώ υπήρξα για πολλά χρόνια φανατικός ευρωπαϊστής. Είχα οδηγηθεί σ’ αυτήν τη θέση αποδρύμας ευθείς και φωτεινούς δρόμους που ξεκινούσαν από τον Παρθενώνα των Αθηνών, από το Καπιτώλιο της Αρχαίας Ρώμης και από τα Ιεροσόλυμα, τον τόπο Σταύρωσης και Ανάστασης του Χριστού. Θεωρούσα ότι αυτοί οι φωτεινοί δρόμοι συνέκλιναν και αμαλγματοποιούντο στην ιδέα της Ευρώπης”.
ΧΩΡΙΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ Η ΕΥΡΩΠΗ;
…Με αποτέλεσμα να προσχωρήσουμε στα μεταπολεμικά χρόνια του ψυχρού πολέμου στην ένταξη της χώρας στην Ε.Ο.Κ., επί Κωνσταντίνου Καραμανλή για τρεις ενότητες επιχειρημάτων: α) Λόγος οικονομικός, β) Λόγος πολιτικός όπου η Ελλάδα εγίνετο πλήρες μέλος με ισοτιμία γνώμης στην οικογένεια των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης και γ) Λόγος αμιγώς εθνικός. Με την ένταξή μας στις ευρωπαϊκές κοινότητες αποκτούμε ένα πρόσθετο πλεονέκτημα πολιτικής ασφαλείας, αν όχι θωράκισης από τον εξ ανατολών κίνδυνο έναντι της Τουρκίας… Βέβαια αυτή ήταν η ρητορική της ένταξης. Σε λίγο καιρό όμως όλα έγιναν “έπεα περόεντα”… Για να φθάσουμε όπως αναλύει στα 32 σημαντικά κείμενα του βιβλίου με τίτλο “Ποια Ευρώπη” στη σημερινή τόσο οδυνηρή για τη χώρα μας και τον λαό μας πραγματικότητα. Με την απάντηση στο γενικό ερώτημα “Ποια Ευρώπη” να μπαίνει με το ανάλογο διαφυλακτικό ερωτηματικό η πρόταση: “Γερμανική Ευρώπη;”. Ομως η σκληρή πραγματικότητα, τουλάχιστον για την Ελλάδα, απαλείφει αφ’ εαυτής το ερωτηματικό για να μείνει η αλήθεια: Ναι, η Γερμανική Ευρώπη για την οποία (σελ. 80) ο Β. Π. γράφει: “Σήμερα όλοι κάνουν λόγο για μια Γερμανική Ευρώπη. Με ελάχιστους να μιλούν ή μάλλον να διερωτώνται μήπως πρόκειται για μια Ευρωπαϊκή Γερμανία. Το βέβαιο είναι ότι αυτή η χώρα ορίζει σαν στατικό μετρήσιμο μέγεθος και σαν αφηρημένη μεταβαλλόμενη δύναμη την ίδια την Ευρώπη”.
ΑΝΕΛΕΗΤΗ Η ΝΟΡΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗΣ
Μέσα σ’ αυτή την τρομερή πραγματικότητα συνεχίζει ο ΒΠ γράφοντας (σελ. 90) και τα εξής: “Η καινούργια νόρμα ηγεμονισμού που φιλοτεχνείται από τη Γερμανία είναι η νόρμα της οικονομικής εξουθένωσης του νότου και η εγκαθίδρυση της αποικίας των υποτελών. Με εξουθένωση που πραγματοποιείται με υπερβάλλοντα δανεισμό για καταναλωτισμό βόρειων και κυρίως γερμανικών προϊόντων που οδήγησε σε ύφεση και οξύτατη οικονομική κρίση για να ανοίξουν με πρώτη την Ελλάδα οι μνημονιακοί υπερδανεισμοί για μια ολοκληρωτική κατάρρευση δική μας, αλλά και όλων των άλλων χωρών του ευρωπαϊκού νότου κ.λπ. Τώρα η Ελλάδα (σελ. 135) θυσιάστηκε στον βωμό ενός αποτυχημένου πειράματος… και οδηγήθηκε σε μια εξαθλίωση…”
ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΩΣ ΜΑΣ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΞΩ
Για όλη αυτή την ελληνική καταστροφή γράφτηκαν εδώ και 5-6 χρόνια πολλά βιβλία Ελλήνων και ξένων οικονομολόγων και οικονομολογούντων, αλλά και νομικών, συνταγματολόγων, εργασιολόγων, κοινωνιολόγων, ψυχολόγων κ.λπ. Ομως το βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα έχει τη διάσταση της πνευματικότητας, της ομολογίας λαθών και του θάρρους με καταγγελίες και άρνηση ψήφου στο καταναγκασμένο κοινοβούλιο της ευρωπαϊκής αθλιότητας, της αμερικανικής αχρειότητας και της διαχρονικής γερμανικής εγκληματικότητας, αλλά και της ελληνικής μας αυτοπαράδοσης στους πραίτορες, στους εκβιαστές και στους υπερεκμεταλλευτές της ελληνικής μας κατάντιας, όλους αυτούς που προκαλούν (όπως η τρόικα) και εκβιάζουν τον οφειλέτη εταίρο και δανειολήπτη Ελλάδα και προκαλούν αγρίως και την κοινή λογική”.
“Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ” που λέει και ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημα του “Τα τείχη”, όπου δραματικά καταλήγει
…Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτίσεων ή ήχον
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμο
Αλλά σε τόσο προφανείς μεθοδεύσεις τι κάνανε οι πολιτικοί μας και εμείς οι μη ανησυχούντας Ελληνες πολίτες και άντρες και κυρίως οι νέοι μας;
