Ποια Παιδεία θα διαμορφώσει σωστούς πολίτες

Κύριε διευθυντά,
η εξέλιξη κάθε ζωντανού οργανισμού εξαρτάται από τα κληρονομικά (γονιδιακά) στοιχεία και από την επίδραση του περιβάλλοντος.
Στον άνθρωπο η επίδραση του περιβάλλοντος συντελείται κυρίως από το σπίτι, το σχολείο και από άλλα τυχαία ή απροσδιόριστα συμβάματα. Ομως, η Παιδεία αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα για τη καλλιέργεια και τη διαμόρφωση ενός σωστού ατόμου.
Στη χώρα μας έχει πάψει να υπάρχει μια πλήρης μόρφωση με ηθική, πνευματική και ψυχική αγωγή. Προσφέρεται μια πλημμελής εκπαίδευση, με στόχο την απόκτηση εφοδίων, τις περισσότερες φορές πλασματικών, για κατάληψη μιας θέσης στην αγορά εργασίας.
Με την ανατροπή των προγραμμάτων για την Παιδεία, από Κυβέρνηση σε Κυβέρνηση δεν υπήρξε ποτέ μια σταθερότητα στον ευαίσθητο αυτό τομέα, από τον οποίο εκπορεύεται η μετέπειτα “ποιότητα” του πληθυσμού. Θά ’πρεπε να υπάρχει μια υπερκομματική ανώτατη επιτροπή Σοφών πάνω από το Υπουργείο, η οποία θα προτείνει προγράμματα και λύσεις για κάθε θέμα που θα προκύπτει εκάστοτε, με μακροπρόθεσμα αμετάκλητες αποφάσεις. Με τις πρωτοφανείς απόψεις που υποστηρίζονται, σήμερα, περί “ρετσινιάς” στην αριστεία, με την εισαγωγή στη τριτοβάθμια με οποιοδήποτε βαθμό απολυτηρίου της τριτοβάθμιας, με τη διαδεδομένη “εξαγορά” τίτλων σπουδών και μεταπτυχιακών, φαίνεται να αδιαφορούμε για τη γνώση και τη πνευματική ενίσχυση και να δικαιολογούμε ή να επικροτούμε την αμάθεια και στην ουσία καταργούμε τα κάθε λογής ουσιαστικά προσόντα και ικανότητες για κάθε άτομο.
Εκείνο που έχει κεφαλαιώδη σημασία είναι να εξασφαλίσομε και να ενθαρρύνουμε, όλοι μας, τους λειτουργούς της Παιδείας ούτως ώστε να αποκτήσουν τη δυναμική που χρειάζονται για την επιβολή του σωστού και του δίκαιου. Σήμερα οι καθηγητές είναι όμηροι του κάθε ταραξία και διστάζουν να αντιπαρατεθούν, ενδιαφερόμενοι για την προσωπική τους νομική κατοχύρωση, με αποτέλεσμα να επικρατεί μια ευθυνοφοβία εκ μέρους των μεν και μια αποθράσυνση εκ μέρους των δε, συνεπικουρούμενοι από τους συλλόγους γονέων οι οποίοι υποστηρίζουν απριόρι τους μαθητές. Απουσιάζει παντελώς η τιμωρία και το αποτέλεσμα είναι να εδραιώνεται η πεποίθηση ότι υπάρχει ατιμωρησία για οτιδήποτε, με τις ανάλογες, μετέπειτα, συνέπειες και επιπτώσεις στη μελλοντική κοινωνία.
Εκείνο που πρέπει να αναδειχθεί και να δοθεί έμφαση και αξία στον λόγο και την προσωπική διαβεβαίωση που σιγά-σιγά θα γεννήσει την υπευθυνότητα στον μελλοντικό πολίτη και θα εξασφαλίσει και θα παγιώσει την ηθική και την ευαισθησία.
Η ανεκτικότητα και η μη εφαρμογή κανόνων αδυνατίζουν την κρατική -κυρίως-Παιδεία, με συνέπεια να αναγκάζονται οι μαθητές να καταφεύγουν στα φροντιστήρια, να επιβαρύνουν την οικιακή οικονομία για να μάθουν αυτά που έπρεπε να διδαχθούν στο κρατικό σχολείο.
Είναι προφανές ότι αυτοί που κυβερνούν σήμερα, με τις περίεργες αντιλήψεις τους επιδιώκουν να μεταδώσουν τις δικές τους εμπειρίες, εφηβικές συμπεριφορές και γνωστικό επίπεδο στη σπουδάζουσα νεολαία και είναι σαν να επιδιώκουν να διαμορφώσουν πολίτες… ανυπάκουους, οι οποίοι δεν θα επιδιώκουν να εμπλουτίσουν τη γνώση, αλλά να εφευρίσκουν μεθόδους και να επιδιώκουν με ελιγμούς την ανέλιξη και την εδραίωσή τους στην κοινωνία. Με δυο λόγια είναι σαν να θέλουν να δημιουργήσουν “καταφερτζήδες” και όχι πολίτες πολιτισμένους με γνώσεις και αξίες.
Σήφης Μ. Βαρουξάκης,
γιατρός