«Η Ελλάδα εντάσσεται σε πολύ χαμηλή θέση στο σύστημα του διεθνούς καταμερισμού της υλικής και πνευματικής εργασίας…».
Π. Κονδύλης
Τα τελευταία χρόνια όπου ο μέσος πολίτης ζορίζεται… αγανακτεί… και προβληματίζεται οι συζητήσεις όλο και περιστρέφονται γύρω από το γνωστό …τις πταίει, για την κατρακύλα της χώρας.
Πιεστικά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις. Δύσκολα ερωτήματα, …εύκολες απαντήσεις ή και το αντίθετο. Ο προβληματισμός ξεκίνησε με την γνωστή ατάκα του Πάγκαλου… «Μαζί τα φάγαμε» και ήρθε πάλι στο προσκήνιο με την εθνική τραγωδία όπου κάηκαν πάνω από 90 άνθρωποι στο Μάτι… αποτέλεσμα μιας άναρχης δόμησης και ενός ανύπαρκτου κρατικού μηχανισμού, όπου οι αλληλοκατηγορίες αιωρούνται: φταίνε οι πολίτες που παραβάτησαν, κτίζοντας αυθαίρετα ή η πολιτεία που τους το επέτρεψε;
Από την μια ένα κράτος ανύπαρκτο για τον πολίτη κι από την άλλη ένα άλλο κράτος που είχε αναλάβει να σιτίζει τους βιομηχάνους, αλλά όχι τη βιομηχανία αυτής της χώρας… που υπηρετούσε μια ανομοιογενή αστική τάξη νεόπλουτων που ταυτίστηκε με τα συμφέροντα ξένων εταιρειών… που έδωσε σκανδαλώδη προνόμια στο πολιτικό του προσωπικό… ο νόμος περί ασυλίας ακόμα υπάρχει… και χωρίς να ντρέπονται οι αυτοαποκαλούμενοι “αριστεροί” θα πάνε στις επόμενες εκλογές, χωρίς να τον έχουν καταργήσει. Κομματικοί μηχανισμοί που δεν νιάστηκαν για την παραγωγικότητα, αλλά για την εκποίηση του κράτους λάφυρου που κέρδιζαν στις εκλογές. Και βέβαια ο πιστός ψηφοφόρος έπαιρνε τα ανταλλάγματα του, μικρά ή μεγάλα, για να τον έχουν υποχείριο.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το μερίδιο ευθύνης γι αυτόν τον …ηθικό… πολιτισμικό… οικονομικό ξεπεσμό το έχει εξίσου ο δέσμιος ψηφοφόρος, με τον πολιτικό που ασκεί εξουσία και την διαχειρίζεται για ίδιον όφελος. Ο πολιτικός που διόριζε, που έκανε μικρά ή μεγάλα ρουσφέτια, είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τον εκμαυλισμό του πολίτη. Η ρίζα αυτή του κακού,το ρουσφέτι, είναι μια ανοιχτή πληγή για την ελληνική κοινωνία, ξεκινάει πάντα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις που διαχειρίζονται την εξουσία κατά το δοκούν. Ο πολιτικός που μοίραζε χρήματα και officia στην πελατειακή του βάση, είναι ο διαφθορέας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν τα φάγαμε επομένως μαζί, αυτοί που τα μοίραζαν τα έφαγαν. Δεν φταίει ο πολίτης που μπαζώθηκαν τα ρυάκια και τα ποτάμια… που οικοδομήθηκαν τα δάση και οι παραλίες, …που η χώρα είναι σε πτώχευση.
Φταίει το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό, που στην καλλίτερη περίπτωση,… έκλεινε το μάτι και στην χειρότερη επικροτούσε όλες αυτές τις παρανομίες που κατέστρεφαν τον παραγωγικό ιστό και το φυσικό περιβάλλον. Έτσι σε σε μια χώρα που το πολιτικό προσωπικό περιστρεφόταν γύρω από το προσωπικό-κομματικό του συμφέρον, επόμενο ήταν να αποσαθρωθεί ο παραγωγικός ιστός και να προσπαθούμε να ζούμε με δανεικά. Επόμενο βήμα του υψηλού δανεισμού ενός κράτους… αλήθεια οι ορθολογιστές Ευρωπαίοι πως το επέτρεψαν;…. είναι οι αποφάσεις που το αφορούν να παίρνονται από τους δανειστές, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται “εταίροι”.
Σήμερα οι αυτοαποκαλούμενοι “αριστεροί”, πανηγυρίζουν γιατί βγήκαμε λέει από τα μνημόνια… λες και δεν ξέρουν, ότι με τις υπογραφές τους έχουν δεσμεύσει τη χώρα για τα επόμενα 50 χρόνια. Η αντιπολίτευση, αυτή που κυβέρνησε μετά την μεταπολίτευση είναι στον προθάλαμο της εξουσίας… και το ερώτημα είναι αν θα κυβερνήσει με τα ίδια πρόσωπα, άρα και τις ίδιες πρακτικές του παρελθόντος. Ένα δείγμα γραφής θα πάρουμε με τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.
