Μετά τα νέα επεισόδια στον Eβρο γίνεται αντιληπτό ότι η Τουρκία επιλέγει μια εχθρική πράξη απέναντι στην Ελλάδα.
Στον Eβρο παίζει ο Ερντογάν τη μικρή παρτίδα και στη Συρία που καρφώνει φέρετρα, παίζει τη μεγάλη.
Αυτές οι δυο παρτίδες αυτού του διεθνούς ταραξία είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους.
Η εντύπωση που αποκομίσαμε (θέλοντας και μη) είναι ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Eνωσης με την επιτόπια αυτοψία της στο πεδίο εμπλοκής, στηρίζει την Ελλάδα.
Δυστυχώς, η Ευρώπη δεν διαθέτει δικό της στρατό και συνοριοφύλακες και η Frontex κάνει μόνο διάσωση. Συνεπώς είμαστε πρακτικά μόνοι. Εμείς, οι ηγεσίες μας, οι μανάδες, οι… γιαγιάδες και τα εγγόνια τους στον Eβρο.
Oσο πλέει ο στόλος στο Αιγαίο αισθανόμαστε υπερήφανοι και ασφαλείς.
Αλλά στη διεθνοποίηση του προβλήματος δεν αρκεί μόνο αυτό. Οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι οι ενδεδειγμένες, τώρα που περισφίγγει ο κλοιός και η χώρα χρειάζεται συμμάχους.
Σε αυτό το πνεύμα των συμμαχιών έχει εξαιρετική σημασία η δήλωση αποτροπής του Αυστριακού πρωθυπουργού και του Γάλλου ΥΠΕΞ.
Προφανέστατα -εξαιρουμένης της αμήχανης και μουδιασμένης Γερμανίας- όλο το μπλοκ των ισχυρών κρατών της Ε.Ε. στηρίζει την Ελλάδα. Η οποία δεν έχει άλλη επιλογή από το να υπερασπίζεται το εθνικό της συμφέρον.