Aκρως… ποιητικό ήταν το κλίμα χθες στη Βουλή, με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο, να αφιερώνουν ο ένας στον άλλον στίχους με… νόημα.
Την ποιητική βραδιά άνοιξε ο πρωθυπουργός με Καφάβη. Ο λόγος για το ποίημα “Πόλις”, από το οποίο επέλεξε το εξής απόσπασμα απευθυνόμενος στον πρώην κυβερνητικό του εταίρο: «Καινούριους τόπους δε θα βρεις, δε θα βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί».
Η “Πόλις” δημοσιεύτηκε από τον Καβάφη το 1910 και σ’ αυτό το ποίημα γινόμαστε μάρτυρες της μάταιης προσπάθειας του ποιητή να φύγει απ’ τον τόπο του, στον οποίο έχει εγκλωβιστεί, γιατί όπου κι αν κοιτάξει βλέπει “ερείπια μαύρα” της ζωής του.
“Η Πόλις”
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθειά μου, μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού – μη ελπίζεις –
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κόχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
“ΡΕΛΑΝΣ” ΚΑMMENOY ME… ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΔΕΣ
Το γάντι το σήκωσε ο κ. Καμμένος και είχε κι αυτός στίχους από τη φαρέτρα, με αναφορές σε… μπουρλοτιέρηδες. Δεν είναι δα και η πρώτη φορά, θυμάστε που του άρεσε το “Κούγκι”; Απάντησε λοιπόν στον πρωθυπουργό λέγοντας: «Αμα ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα καπεταναίοι σαν εσέ δεν θα φορούσαν στέμμα».
Για τον στίχο αυτό είχε γράψει ο Σπετσιώτης ποιητής Γεώργιος Στρατήγης, αναφερόμενος στον διάλογο του μπουρλοτιέρη Ματρόζου με τον παλιό συμπολεμιστή του Κωνσταντίνο Κανάρη, όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός των Ναυτικών.
Στα γεράματα ο Ματρόζος απευθύνθηκε στον Κανάρη ζητώντας βοήθεια, αλλά μπαίνοντας στο υπουργείο του έκλεισε ένας άνθρωπος τον δρόμο μιλώντας του υπεροπτικά. Αυτή τη συνομιλία την άκουσε τυχαία ο Κανάρης όμως κι έτσι το κακό διορθώθηκε.
Αφηγείται λοιπόν ο Στρατήγης για αυτό το περιστατικό:
«Μπαίνοντας στο Υπουργείο ο γέρο-Ματρόζος, που είχε την όψη ζητιάνου, είπε στον υπασπιστή, που ήταν ντυμένος στα χρυσά.
– Θέλω να δω τον Κωνσταντή!
– Ποιόν Κωνσταντή; Τον ρώτησε εκείνος.
– Αυτόν… τον Ψαριανό!
Ο υπασπιστής εκνευρισμένος του απαντά:
– Δε λεν κανένα Ψαριανό,
εδώ είν’ Υπουργείο,
να ζητιανέψεις πήγαινε μεσ’ στο φτωχοκομείο.
Ο Ματρόζος τότε παλληκαρίσια του απάντησε:
– Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ
δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνιοι σαν κι έσέ
δε θα φορούσαν στέμμα!».
Δεν είναι κακό οι μικροί να μαθαίνουν από τους μεγάλους του πνεύματος και των αγώνων του γένους μας.Το θλιβερό είναι η εικόνα του κοινοβουλίου και της δημοκρατίας μας γενικώτερα που θυμίζει το “καφενείον η Ελλάς” για να θυμηθώ και εγώ τον ποιητή….