Αφισε μαλακά η βρεφοκρατούσα το μωρό Της, για μια στιγμή, στα φανάρια του δρόμου, Πανόρμου και θλίψης γωνία… Υστερα, ύστερα έσκυψε τρυφερά στον μικρό ορφανό που την κοίταζε κι ακούμπησε το άχραντο χέρι Της, στο σγουρό κεφαλάκι του…
Το αγόρι, ένοιωσε τη θέρμη Της, κι ερυθρίασε γλυκά…
Η Μεγαλόχαρη, συγκινήθηκε, μαγεύτηκε από την πολλή ωραιότητα…
Πήρε λοιπόν κάμποσο χρώμα από τις παρειές του παιδιού, κι έβαψε την Τίμια Ζώνη Της…
(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της γράφουσας, “Μικρές Εικόνες”).
Γράφω…
Παρασκευή ξημερώματα…
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης…
Παρέα με το 2ο Πρόγραμμα, ακούω την φωνή της Αντιγόνης Βαζάκου ν’ απαγγέλλει… της Βαζάκου, που έφυγε πρόσφατα, κι ύστερα, κι ύστερα ο Ρίτσος στον Επιτάφιό του, και η Κοταμανίδου σε ποίηση της Σαπφούς και ο Νικήτας Τσακίρογλου στους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Σολωμού…
Ο Απρίλης με τον έρωτα…
…Παγκόσμια ημέρα Ποίησης…
Σ’ όλη τη χώρα εκδηλώσεις για την Ποίηση… Εξοχες εκδηλώσεις παντού!
Από τους πολιτιστικούς φορείς, από τους θεατρικούς φορείς, από τους μουσικούς φορείς (όσον αφορά τη μελοποιημένη ποίηση), που έφερε κάτω, στις γειτονιές του λαού τον λόγο του δημιουργού, να γίνει κτήμα λαϊκό της σκέψης των απλών ανθρώπων, εικόνα και δρόσο χαράς και στοχασμού και συγκίνησης…
Παρασκευή λοιπόν, ο Μάρτης στις 21. Η ραδιοφωνική εκπομπή, εν δυνάμει…
Αναφορά στους κορυφαίους Σολωμό, Κάλβο, Παλαμά, Σεφέρη, Σαχτούρη… Βαλαωρίτη και όχι μόνο.
Το ντοκουμέντο του καλειδοσκόπιου έχει ενδιαφέρον τεράστιο…
Η φωνή του Σαχτούρη*! Εκπομπή του Μιχαήλ Μήτρου (από το 1999) στον οποίον εν πολλοίς, οφείλουμε τον εορτασμό της Ποίησης.
Με δική του πρόταση, κατ’ αρχή, δημιουργήθηκε ο θεσμός, πρόταση που “περπάτησε” ευνοϊκά στους παράγοντες που την αγκάλιασαν…
Ο Μίλτος Σαχτούρης λοιπόν, ώριμος παππούς, απαγγέλλει ο ίδιος την ποίησή του… καλεσμένος του Μήτρου…
“Εδώ και σαράντα χρόνια
ο θάνατος στέκεται
δίπλα μου…
Είναι μια ασπροντυμένη κοπέλα
Κάθε μέρα με ζυμώνει το ψωμί…
Μαντάρει τις κάλτσες
κι όλο ρίχνει κλεφτές ματιές
προς εμένα”…
…Παρασκευή ξημερώνει… Πρωί, κιόλας, με τον ήλιο ζεστό – ζεστό και φωτερό μουσαφίρης στα παραθύρια μας, καμαρωτός… “ωτακουστής” της Ποίησης!
Ο Βασίλης Βασιλικός καλεσμένος στα ερτζιανά, σήμερα.
Δίνει τα φώτα του, γλαφυρά.
Μου αρέσει. Μιλά με αγάπη για τον φίλο του, τον Μιχαήλ Μήτρου… Μιλά με καμάρι για την ποιητική πορεία στη χώρα μας…
Ομηρος, Ομηρος, Ομηρος, και η προσφορά του…
Τρεις χιλιάδες χρόνια διάρκειας, το γλωσσικό μας…
Αλφάβητο, νοηματικά γνωρίσματα, ρίζες… Μεγάλη υπόθεση!
Μεγάλες μορφές των στίχων, που επίσης συγκίνησαν, αναφέρονται ενδεικτικά.
Σικελιανός ακόμη, Καρυωτάκης, Αναγνωστάκης από τους νεώτερους, αλλά και Ρίτσος, Ελύτης, Γκάτσος, Βρεττάκος, Λειβαδίτης, Χριστοδούλου, Γκανάς… Ενδεικτικά πάντα… Το μέλος αγκαλιάζει αρμονικά τις λέξεις τους.
Τραγούδια, τραγούδια, ενδιάμεσα πολλά… Συνεντεύξεις, ευχές για να αγγίξουμε γλυκά την ωραία “κόμη” της Ποίησης… για το 2014.
*Εικοσι εννέα του Μάρτη, είναι η ένατη επέτειος θανάτου του ποιητή.
“Δεν είναι ανάγκη να γράφεις μόνο…
Εγώ, στο δρόμο, στον ήλιο, στο τρένο, παντού βλέπω την Ποίηση…
Ακόμη και ο τρόπος που θα σηκώσει το χέρι του για να χαιρετήσει κανείς, μπορεί να είναι ποιητικός…
Η ευαισθησία της ψυχής και η εσωτερικότητα είναι ποίηση…”
(Γιώργος Μαρκόπουλος, ποιητής)
