Tην ποίηση, καθένας μας την προσλαμβάνει ανάλογα με τη δική του προσωπική αίσθηση, την αφομοιώνει σύμφωνα με τους μηχανισμούς της δικής του αντιληπτικότητας, την αποδέχεται περισσότερο ή λιγότερο και έτσι την ενσωματώνει στην πνευματική του κουλτούρα. Μια άλλη προσέγγιση, πέρα από τη σκέτη απαγγελία, πέρα από τη μελοποιημένη ποίηση που ως τώρα γνωρίζαμε, ήταν και η οπτικοακουστική απόδοσή της, που παρακολουθήσαμε πρόσφατα στο Πνευματικό Κέντρο. Ταυτόχρονη προβολή εικόνων με συγχρονισμένη απαγγελία συνοδεία μουσικής πλατφόρμας! Δεν ξέρω πώς ακούγεται αυτό σε όσους δεν έτυχε να το απολαύσουν, αλλά πιστεύω ότι όλοι όσοι έχουν αγάπη για την ποίηση, στην προβολή αυτή δεν θα εύρισκαν ψεγάδια ή τουλάχιστον δεν θα ένοιωθαν ότι ο δημιουργός αυτών των κομματιών βρισκόταν έξω από το πνεύμα των αρχικών δημιουργών, των ποιητών.
Η προσέγγιση, του Θεσσαλονικιού σκηνοθέτη Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη, στους στίχους των Κ. Καβάφη, Ν. Καββαδία, Κ. Καρυωτάκη και Δ. Χουλιαράκη, έγινε με σεβασμό στο πνεύμα τους -με Καβαφική περίσκεψιν θα έλεγα- χωρίς φλύαρες εικόνες, χωρίς διάθεση να αλλοιώσει, να εκμοντερνίσει, αν θέλετε, τη δική τους ατμόσφαιρα, αντίθετα, φτιάχτηκε, κατά τη γνώμη μου, με γνώση και πείρα στην εικόνα και την ατμόσφαιρα που έπρεπε να εισπράξει ο θεατής. Η πρωτοτυπία όμως αυτή δεν σταματάει μόνο στην εικονική απόδοση του κάθε ποιήματος, αλλά και στο πάντρεμά του με κομμάτια κλασικής μουσικής, πράγμα που απογειώνει την ποιητική αίσθηση, που δίνει ονειρική διάσταση, που ταιριάζει απόλυτα γιατί έρχεται και εισχωρεί η μία τέχνη μέσα στην άλλη και τη συμπληρώνει. Ετσι φανταστείτε το αποτέλεσμα σαν ένα αρμονικό σύνολο που δίνει το μέγιστο στον θεατή – ακροατή.
Τα ιερά τέρατα της κλασικής μουσικής Σούμπερτ, Μπετόβεν, Μότσαρτ, Παγκανίνι κ.ά. έρχονται να συναντήσουν τους μεγάλους της νεοελληνικής μας ποίησης και να γίνουν το όχημα που θα μας ταξιδέψει μαζί τους. Για παράδειγμα “Σονάτα του Σεληνόφωτος”, συν απαγγελία Καβαφικών στίχων, συν εικόνα λιτή. Θέλεις δεν θέλεις ταξιδεύεις.
Απολαύσαμε, λοιπόν, 18 κομμάτια – καλλιτεχνήματα, από το πόνημα “ΠΝΟΕΣ” του εν λόγω σκηνοθέτη, ο οποίος επί τριάντα χρόνια, όπως μας είπε, ασχολείται με την ταινία μικρού μήκους και είναι φανερό ότι έχει εντρυφήσει στο μικρό και περιεκτικό, στο ουσιώδες… Ο ίδιος απήγγειλε τους στίχους συντονίζοντας τον λόγο με την εικόνα και τη μουσική έτσι ώστε να αποτελούν ενιαίο σώμα. Τον ευχαριστούμε για την ωραία εμπειρία που μας χάρισε καθώς και το “ΧΑΝΙart” που συμμετείχε στην οργάνωση του προγράμματος αυτού με πρωτοστατούντα τον ακούραστο κ. Ιωάννη Αρχοντάκη από το Μουσείο Ελαιουργείον.
