ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Λυτρωτικά βαδίσματα
Κι άλλ’ ο πατήρ Ιγνάτιος, πόνημ’ επιμελήθη
με του Θεού τη δύναμη και τη φωτιά στα στήθη.
Οσο τα χρόνια κι αν περνούν κι αν έρχονται τα γέρα
θε να φορά στο χέρι ντου, του Θεανθρώπου βέρα.
Λυτρωτικά βαδίσματα το σύγγραμμα το νέο
αυτού που ιερούργησε δίπλα στον Ειρηναίο.
Και συνεχίζει σήμερα με ζήλο και μεράκι
να ανεβαίνει τση ζωής δύσκολ’ ανηφοράκι.
Ποτέ δεν εσταμάτησε την έκδοση βιβλίων
δικά μας ράφια γέμισε και βιβλιοπωλείων.
Βιβλία απαραίτητα που σε γεμίζουν πίστη
δίπλα να τα ‘χ’ ο κάθα εις, εύκολα να τα βρίστει.
Καθένα από μόνο του, την πίστη δυναμώνει,
τ’ αληθινού Χριστιανού, π’ ανάστημα ορθώνει.
Σε διαβόλου σήματα κι αντίχριστου προτάσεις
που σε καλούν απ’ του Χριστού την πίστη ν’ αποδράσεις.
Σήμερα που οι άθεοι, έχουνε αβγατίσει
και γίνοντ’ επικίνδυνοι σ’ Ανατολή και Δύση.
Ζώντας με πίστ’ οπλίζεσαι, με μακαρί’ ελπίδα
και ξεπερνάς προβλήματα, μέσα στην καταιγίδα.
Ο Παντοδύναμος Θεός, χρόνια να σου χαρίζει
Σεβάσμιε Ιγνάτιε το έργο σου μυρίζει.
Εννιαχωριανός
Ριζίτικο
Κάτω στη μπέρα γειτονιά, στην παρακάτω ρούγα
μ’ ερχόταν οι συντέκνοι μας οι καλοί οι σύντεκνοί μας,
σιγά – σιγά ερχότανε κι όμορφα ετραγουδούσαν
σιγανά – σιγανά κι όμορφα μα και καλά που το λέγανε
Ναι οι καλοί οι σύντεκνοί μας.
Κρήτη που σε πολέμησαν πολλών λογιών κουρσάροι
Σαρακηνοί κι Αγαρηνοί, Τούρκοι και Μουσουλμάνοι
και Ιταλοί και Γερμανοί, και όλους τους πολέμησες
θυσία σου μεγάλη.
Μαντινάδες
Δεν τηνε θέλω τη φιλιά μόνο για ένα χρόνο
τη θέλω για παντοτινά κι ώστε να στέκει κόσμος.
Καλή ‘ναι η παρέα μας και τηνε θέλω πάντα
κι ως στέκουν τα ψηλά βουνά να στέκει κι η φιλιά μας.
Αν μ’ αρνηθείς να μου το πεις μα δε μου κόβεις χρόνους
έχω καρδιά σα σίδερο που νταγιαντά τους πόνους.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.
ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΣΤΙΧΟΙ: Ανθρωπος – φύση
Οντε μας έμπεψ’ ο Θεός στη γη να κατοικούμε
είπε πληθώρα είν’ οι δουλειές, ούλοι ν’ ασχοληθούμε.
Ακόμη να τρανώσουμε την όμορφη την πλάση
νάναι σωστός παράδεισος, ποτές να μη χαλάσει.
Εμείς την καταντήσαμε σε τουτονέ το χάλι
σήμερο είν’ αδύνατο να ξαναγίνει πάλι.
Είπ’ ο Θεός να ζήσουμε και να καλλιεργούμε
ετσά μονάχα το κακό διώχνουμ’ όσο μπορούμε.
Εμείς την καταφέραμε κι ο τρόπος απού ζούμε
σκουπίδια τη γεμίσαμε, κάνουμ’ ότι μπορούμε.
Οι άνθρωποι δε σκέφτουνται κακό που ‘ναι στη φύση
μαζώχτηκαν ούλοι μαζί, γιατί έτσι αρέσει.
Γίνεται πια ξεκούραστη, χωρίς αμφιβολία
ευθύνη ούλοι έχουμε, μα πρώτα η πολιτεία.
Εδά θωρούν το πρόβλημα, σαν κεφαλές μεγάλες
μαστόροι, επιστήμονες, συσκέφτονται στσι σάλες.
Για να μπορούμ’ ούλοι μαζί τη φύση να χαρούμε
όχι να βλέπουμε ξανά πλημμύρες να σωθούμε.
Μαδαρίτης
Τρεις λέξεις μοναχά
Τρεις λεξούλες μοναχά
Κάνουνε την ανθρωπιά
Με Άλφα Κεφαλαίο
Γι’ αυτό ας τις δούμε λέω
Θ’ αρχίσω απґ τα πιο εύκολα
Το νήμα μου να ράβω
Και να η πρώτη μου γνεσιά
Και λέξη που είναι ΜΠΡΑΒΟ
Όχι στη ζήλεια λέει αυτή
Ναι στην απλόχερη ψυχή
Στους ανθρώπους σεβασμό
Δίνει χωρίς τσιγκουνεμό
Και πάμε σε πιο δύσκολη
Της ύφανσής μας στρώση
Τη δύναμη του ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Σґ ό,τι μας έχουν δώσει
Εδώ αρχίζει η αντρειά
Να φαίνεται πιο καθαρά
Το μεγαλείο της καρδιάς
Όπλο να είναι ανθρωπιάς
Και να η αντάρα του αργαλειού
Που με φουρτούνα μοιάζει
ΣΥΓΓΝΩΜΗ αν καταφέρουμε
Να λέμε μη μας νοιάζει
Θάρρος θέλει μα κι αγάπη
Που σκεπάζει όλα τα λάθη
Αν τη νοιώθουμε στґ αλήθεια
Κι όχι μόνο από συνήθεια
Το φόρεμα της Ανθρωπιάς
Πλέχτηκε λέω μονομιάς
Κι αν το αμφισβητήσεις
Τότε ας τις ξεστομίσεις
Μιχάλης Ασημένιος
