Αλωση ψυχής*
Ακροβάτης απείθαρχος σε τσίρκο, η ανάσα μου
να στηρίζεται στο σκοινί που λικνίζεται σαν αιώρα.
Επιβάτης σε σαπιοκάραβο, η σκέψη μου,
να κλυδωνίζεται στους τριγμούς των ρευμάτων.
Λαθραναγνώστης σε σκισμένο βιβλίο, η ψυχή μου,
να φυλλομετρά τις σελίδες των παθών.
Πολεμιστής σε αρένα μονομάχων, οι αισθήσεις μου,
να παλεύουν στον αγώνα των καημών.
Ιππότης θολός σε πίστα ιστορίας, η αλήθεια μου,
να διαλύει στο κάδρο το έρεβος των πόθων.
Σταυροφόρος αιθέριος σε μάχη, η αγάπη μου,
να τεμαχίζει σε διάφανες χώρες τα δάκρυα .
Γυρολόγος σε τόπους ανύπαρκτους, η λαχτάρα μου
να πουλάει σε πλάνα μέρη την ελπίδα της ζωής .
Κυβερνήτης άυλος σε θάλασσα κρύα, η θέρμη μου,
να ποτίζει σε άμμους το νέκταρ της φύσης.
Παλιάτσος παλαίμαχος σε σόου, οι φόβοι μου,
να διατρέχει σε βάθρα το γέλιο των ρυτίδων.
Θεατρίνος κακόγουστος σε σκηνή, τα ένστικτα μου,
να δίνει ερμηνεία στο εύρος των πληγών .
Αλήτης σε δρόμους φθαρμένους, η γλώσσα μου,
να φωνάζει σε πλήθος το μήκος της λύπης .
Ακροατής κωφός σε θέατρο άμορφο, η ιστορία μου,
να δηλώνει σε αμάχους το βάθος των ονείρων.
Πειρατής ξέπνοος σε ταξίδι ανήκουστο, οι πόθοι μου,
να κουρσεύει σε ωκεανούς τα λάφυρα της ανάγκης
Αετός άφτερος σε ουρανό κατάμαυρο, το πείσμα μου,
να υψώνει λάβαρα στο βουνό των κριμάτων .
Ήρωας άσημος σε μυθολογία, οι τύψεις μου,
να κυνηγά σε δάση τα δαιμόνια του “είναι”
Αμαξηλάτης ραγισμένος στο χώμα, ο εαυτός μου,
να κυλάει σε παγοδρόμιο την άλωση της ζωής .
Γιατί η Άλωση, έννοια άπιαστη, ανήκει σε μένα
ο κρότος που σκόρπισε με γέμισε αίμα…
μα ο Τιτανικός που ναυάγησε, πότισε φόβους
ισάξια άλωση Θερμοπυλών με τριακόσιους!
ΕΥΕΛΙΑ
Εύα.Ε.Μαζοκοπάκη.
*Α βραβείο ποίησης παγκρητίου διαγωνισμού “Κρητών λόγος” Λογοτεχνικός διαγωνισμός 2019
*Απονομή βραβείων αίθουσα Καρέλλη,οδός Ανδρόγεω, Ηράκλειο 18/3/2019.
21η Μαρτίου – Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης
Ομορφη φίλη Ποίηση, κάθε καημό σου λέω
κι είναι φορές που δίπλα σου σαν το παιδάκι κλαίω!
Γνωρίζεις κάθε μυστικό που έχω μες στο νου μου
είσαι το καταφύγιο εσύ του λογισμού μου!
Είσαι ο γνώστης της καρδιάς, καταλαγιάς τον πόνο
βάλσαμο ρίχνεις στις πληγές παρέα με το χρόνο…
Ξέρεις να βγάζεις κάθε τι μέσα απ’ την ψυχή μας
αγαπημένη ποίηση φίλη μα κι αδελφή μας!
Κι αν οι μπόρες της ζωής άγρια μας χτυπάνε
εσύ βρίσκεις γυρίσματα, το νου αλλού να πάνε!
Δάκρυ και πόνο και καημό ξέρεις να γαληνεύεις
μα και στους νιους τον έρωτα όμορφα τιθασεύεις!
Σε αγαπούμε όλοι εμείς που σε υπηρετούμε
κάθε κρυφό μας μυστικό με σένα θα το πούμε!
Είσαι κυρά κι αρχόντισσα στο νου και στην καρδιά μας
παίρνει η ζωή μας νόημα σαν είσαι συ κοντά μας!
Ευαγ. Χριστιανάκη
Μέλος του Ποιητικού Συλλόγου Ν. Χανίων
Αφιέρωμα στον Μοναδικό Κρητικό καλλιτέχνη Φώτη Κατράκη
Πουλί σουνε και πέταξες στον ουρανό να πας ,
Να σμίξεις με τσοι φίλους σου συνέχεια να γλεντάς .
Με το βιολί σου έβγαζες μοναδικούς σκοπούς,
Που δεν ε ξανακουστήκαν στον κόσμο σαν και αυτούς .
Ανθρώπους εδιασκέδαζες επί τρεις γενιές ,
Όλους τους κουζούλαινες με τσοι διπλομπενιές .
Ήσουνα για πολλούς δάσκαλος μεγάλος,
Σαν εσένα Φώτη μου δεν θα υπάρξει άλλος .
Καλό ταξίδι σου εύχομαι το χώμα σου αλαφρύ,
Και εύχομαι στον παράδεισο να παίζεις μουσική.
Ευτύχιος Κουκουτσάκης
Μέλος του Συλλόγου Στιχουργών Χανίων
Ριζίτικο τραγούδι της τάβλας
Εγώ θα κάμω την αρχή πρώτος να τραγουδήσω
και την καλή παρέα μας να τηνε φχαριστήσω.
Μα γω θωρώ τη τάβλα μας κι είναι καλά στρωμένη
με μόσχους και με ζάχαρες και με τα κυπαρίσσια.
Ο μόσχος είναι το κρασί, η ζάχαρη είναι το ψωμί
τα κυπαρίσσια οι λεβεδιές, χαρά στο νοικοκύρη.
Σύντεκνε ακλούθα μου κι έχω και καλό κρασί
ίντα δεν το κατέω, κατέοντο
κάτσε να πούμε και κια δυο τραγούδες.
Μ’ αρέσει η γνώμη σου, δε σκέφτεσαι άσκημα
το κρασί σηκώνει κι άλλα θα πούμε.
Εβίβα μας καλά να πάμε κι ό,τι ποθεί ο καθένας
κι ήπιαμεν το κι είπαμεν τα χαρές, χαρές
και καλές Αποκριές, πάλι καλές αντάμωσες.
Ο Ριζίτης της Μ.Τ.
Μαντινάδα
Σε πιο σκολειό εσπούδασες κι έμαθες και χορεύεις
κι έχεις το ζάλο του λαγού κι όλους τους νιους τρελαίνεις.
