Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν…

Εκτελέσεις στον Κερίτη: 1η Αυγούστου 1941
Θρήνος καημός και κλάματα αίμα πολύ και σφαίρες
θυμίζουνε σε όλους μας, τ’ Αυγούστου πρώτες μέρες.
Αρχάγγελος εξ’ ουρανού κατέβηκε στην Κρήτη,
μαζί του πήρε τις ψυχές που ‘πέσαν στον Κερίτη.
Σε δρόμο ανθοστόλιστο στον ουρανό τις πάει,
στον Πρωτοστάτη Άγγελο, αυτός να τις φυλάει.
Γιατί αντισταθήκανε κατά της τυραννίας
και έδωσαν παράδειγμα υπέρ ελευθερίας.
Πρώτη τ’ Αυγούστου το πρωί και πριν καλά φωτίσει
έφοδο κάνουν στα χωριά, την είχαν μελετήσει.
Αποβραδίς εις τα χωριά στείλανε στρατιώτες
και κάμουν την επίθεση ώρες πρωί τις πρώτες.
Το σύνθημα εδόθηκε με μια φωτοβολίδα,
καλοστημένη είχανε οι Γερμανοί παγίδα.
Οι Γερμανοί εις τα χωριά το σύνθημα γνώριζαν
και όσους άνδρες έβρισκαν, όλους αιχμαλώτιζαν.
Και όσοι προσπαθήσανε τρέχοντας να ξεφύγουν
ελάχιστοι κατάφεραν τις σφαίρες, ν’ αποφύγουν.
Είναι αρκετοί και ξεπερνούν τον αριθμό πενήντα
όπου κι αν εκρυβότανε τους έβρισκε το βλήμα.
Μελετημένη έφοδο είχε αυτός ο Μίλερ
εκπρόσωπος των Γερμανών και έμπιστος του Χίτλερ.
Ύπουλα την επίθεση την είχε σχεδιάσει,
ίσως περίμενε βαθμό, φοβόταν μη τον χάσει.
Καλός φαινόταν στην αρχή για να τους ξεγελάσει
και ύστερα με την έφοδο αργότερα να πιάσει.
Τους άνδρες εμαζέψανε, από τα γυροχώρια
στ’ Αλικιανού τους στέλνανε, εκεί στην ανηφόρα.
Στ’ Αλικιανού εις τις ελιές, προς του Σκινέ το δρόμο
εκεί εσυναντούσανε τον άδικο το νόμο.
Εκεί μέσα στα λιόφυτα όλους τους συγκεντρώσαν
και τους ανακρίνανε, με τη δική τους γλώσσα.
Ο Μίλερ τους ανέκρινε αυτός ο ταγματάρχης
αυτός ήταν ο δικαστής περιοχής τοπάρχης.
Ερώτηση ήταν απλή, απάντηση ήθελε να ‘χει
που ήσουν, πόσους σκότωσες, Γερμανούς εσύ στη μάχη;
Γρήγορα τους ανέκριναν απόφαση εβγάζαν
στ’ απόσπασμα τους στέλνανε και άλλους ετοιμάζαν.
Απάνθρωπα δικάζετε, αθώοι είναι όλοι,
δεν έχετε εσείς καρδιά, είσαστε αγριανθρώποι.
Είπε αυτά και άλλα πολλά, ο παππάς ο Κουκουράκης,
υπεστήριξε τσ’ αιχμάλωτους ως έπρεπε να πράξει.
Εις τον Κερίτη ποταμό προς του Φουρνέ τον δρόμο,
εκεί εσυναντούσανε φρίκη, καημό και πόνο.
Και τους πυροβολούσανε και πέφτανε στην κοίτη
αφού πρώτα τους στήνανε στην άκρη του Κερίτη.
Λάκκους μεγάλους άνοιξαν στου ποταμού την άμμο
και τους πυροβολούσανε από τον δρόμο πάνω.
Όλα τα ζώα και πουλιά όλα εξαφανιστήκαν
από τις ριπές που άκουγαν μακριά πήγαν κρυφτήκαν.
Αγγαρεία χωρικούς έβαλαν να σκεπάσουν
τα πτώματα στον ποταμό κι ύστερα να σχολάσουν.
Κι ο πατέρας θάβει γιο και ο γιος θάβει πατέρα,
φίλος δικός ή συγγενής έχει σειρά πιο πέρα.
Σκληρά παιχνίδια, παίζει τα, η μοίρα πότε – πότε,
ήτανε η σκληρότερη, μακάβρια νύχτα τότε!!!
Νύχτα βαθιά ετέλειωσαν την άχαρη δουλειά τους
είχαν ατσάλινη καρδιά, βαριά τα βήματά τους…
Εκατό δέκα και οκτώ είναι τα θύματα όλα
και βρίσκονται θαμμένα κεί, περίπου, δέκα χρόνια.
Ο Ευπατρίδης Σκινιανός, Αμερική εζούσε
καλό μνημείο έφτιαξε τον τόπο αγαπούσε.
Αλυγιζάκης ο Μαθιός φτιάχνει το μαυσωλείο
πράξη πολύ επαινετική, ευνοϊκή σχολίων.
Αυτόν τον άξιο δωρητή όλη η επαρχία,
θερμοευχαριστεί για την ευεργεσία.
Αυτές τις πράξεις ο Θεός, από ψηλά τις βλέπει
πλαισίως ανταμείβει της, όταν και όπως πρέπει.
Στον χώρο αυτόν τον ήσυχο τα οστά μεταφερθήκαν
και αιωνία ανάπαυση εκεί μέσα εβρήκαν.
Κάθε χωριό ξεχωριστά ονόματα γραμμένα
αντίθετα στον κατακτητή, αδικοσκοτωμένα.
Πόσα και ποια ονόματα κάθε χωριό έχει χάσει
γραμμένα υπάρχουνε εκεί αν πας, θα τα διαβάσεις.
Και όποιος περάσει ευλαβικά να κάνει το σταυρό του
και να προσεύχεται γι’ αυτούς που βρήκε εμπρός του.
Γιατί έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία
μ’ αυτό τον τρόπο πέρασαν κι αυτοί στην ιστορία.
Και αλλού εγίναν συμφορές με ημερομηνία άλλη,
μα στον Κερίτη ποταμό ήταν η πιο μεγάλη.
Στη μνήμη σας ανάβουνε χρυσά θυμιατήρια,
για σας υμνούν τα χείλη μας, χίλια ευχαριστήρια.
Ύμνους λουλούδια στέλνουνε και αιωνία μνήμη,
ο τρόπος της θυσίας σας αξέχαστος θα μείνει.
Αντώνης Παπαλιονάκης

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ: Ολοι νικήσανε
Στις εκλογές που γίνανε, τα κόμματα τα έξι (6)
λεν όλα πως νικήσανε παίζοντας με τη λέξη:
Το πρώτο που αυτοδύναμη Κυβέρνηση έχει βγάλει
λέει πως δικαιώθηκε γιατί ‘ταν σκάρτοι οι άλλοι.
Το Δεύτερο, η κυβέρνηση πού ‘ταν προηγουμένως
γιατί επήρε ποσοστό καλό, ομολογουμένως.
Το Τρίτο γιατί ανέβασε στο οχτώ (8%) το ποσοστό του
που ήτανε εφτάμισυ (7,5%) το πιο καλύτερό του (Μεγάλο Κατόρθωμα)
Το Τέταρτο που μια ζωή στο πέντε (5%) παραμένει
γιατί στα ίδια έμεινε, που πρόοδος* σημαίνει.
Το Πέμπτο που κηραλοιφές πουλά του Αγίου Όρους
γιατί εμπήκε στη Βουλή με τους σκληρούς του όρους.
Το Έκτο που εις τη Βουλή τσ’ Ευρώπης δεν εμπήκε
γιατί με εννέα βουλευτές εις τη Βουλή μας μπήκε
Κι όλα μαζί και ο λαός γιατί ξεφορτωθήκαν
΄΄Το μόρφωμα” Χρυσή Αυγή κι αλλήλους συγχαρήκαν.
*Το να διατηρείς τα κεκτημένα σημαίνει πρόοδος, λέγανε οι Αρχαίοι
ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΗΣ

ΣΑΤΥΡΙΚΟ: Σκέφτηκα υποψήφια…
Σκέφτηκα υποψήφια κι εγώ ν’ αποφασίσω
για βουλευτής να προβληθώ μπορεί να κανονίσω.
Θα κάμω ιδιαίτερα, θα πάω σε σχολείο
θα δώσω και για ντοκτορά θέλω του θα, πτυχίο.
Θα λύνω τα προβλήματα, θα πιαίνω εκκλησία
θα κλαίω στα μνημόσυνα, θα κλαίω στην κηδεία.
Θα παίρνω και την πίεση, θα λέω τα φλιτζάνια,
θα τάζω νύφες και γαμπρούς, θάλασσες και λιμάνια.
Θα δίνω και αυτόγραφα, θα λέω παραμύθια
θα ψάχνω εις τα λόγια μου τα θα, με την αλήθεια.
Και ψυχολόγος θα γενώ ελπίδες θα μοιράζω
με θα τσι ψηφοφόρους μου θα τσι εξαγοράζω.
Τα θα, το αποφάσισα τσάμπα θα τα χαρίζω
θα ξεδιλιένω κι όνειρα, ψήφους οπ’ ανεμίζω.
Μαρία Νικ. Γρυφάκη
συγγραφέας

Αλλάξαν οι καιροί
Δέκα χιλιάδες κεραυνοί, πέσαν σε λίγες ώρες,
μεσ΄ το κατακαλόκαιρο, ω τέμπορα ω μόρες.
Δέκα χιλιάδες κεραυνοί, κοινώς αστροπελέκια,
που ούτε τ΄αλεξίσφαιρα, δεν σταματούν γελέκια.
Εστω και δεν πέσανε, δίπλα στη γειτονιά μας,
θα πρέπει να ερευνηθεί, ευθύνετ΄ η γενιά μας;
Να καταλάβω δεν μπορώ, γιατί συμβαίνει τούτο,
εφ΄ όσον καλοκαιρινό, αυτοί δεν είναι… φρούτο.
Σ’ εφημερίδα διάβασα, έκπληκτος το μαντάτο,
που την αλήθει’ αν θέλετε, μ΄έκανε άνω – κάτω.
Σε μέρες χειμωνιάτικες, μας έχουν συνηθίσει,
να σκίζουνε τον Ουρανό, σ’ Ανατολή και Δύση.
Ζημιές μεγάλες προκαλούν, ακόμα και θανάτους,
αιφνίδιους κι απρόσμενους, από το πέρασμά τους.
Κτήρια τους τραβούσανε, μα και ψηλές κολώνες
και δέντρα κατακαίγανε, που ζούσανε αιώνες.
Φαινόμενο ηλεκτρισμού, που το παράγ’ η φύση,
χωρίς ανθρώπινη επέμβαση, ποτέ να σταματήσει.
Μόνο αλεξικέραυνα, σ’ επίκαιρα σημεία,
εξουδετέρωση μπορούν, να κάμουν στη ζημία.
Ομως σ’ αγρούς δεν μπαίνουνε, αυτά τα μαραφέθια
και τσι χτυπούν οι κεραυνοί, σαν έχουνε… εγκλέθια.
Οταν τα μαύρα σύννεφα, τον ουρανό σκεπάζουν
κι όταν αστράφτει και βροντά, τ’ αστροπελέκια βράζουν.
Μα τα φαινόμενα αυτά, μέσα στο καλοκαίρι
είναι θαρρώ πρωτόγνωρα, εις τα δικά μας μέρη.
Αυτά κι άλλα παράξενα, βλέπουμε στον καιρό μας
που δεν τα φανταζόμαστε, ούτε και στ’ όνειρό μας.
Γιαυτό αντίρρηση καμιά, πως εκδικειτ’ η φύση
κι αν δεν αλλάξουμε γραμμή, κυλούμε προς τη δύση.
Εννιαχωριανός,
μέλος Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων.

Μια κόρη μου ‘παν είχαμε
Μια κόρη μου ‘παν είχαμε
καμάρι όλου του κόσμου

κόρη λουσμένη με το φως,
με τ΄ άρωμα του δυόσμου.

Της Αφροδίτης παίνεμα του
ήλιου είχε τη χάρη

την ευλογία του Θεού,
το χάδι απ’ το φεγγάρι.

Κόρη μου ποιοι εζήλεψαν τα
δώρα που σου ΄δωσαν

οι μοίρες που σε ράνανε και
τόσοι σε πρόδωσαν;

Δέσποινα Καγιαλέ
*Το ποίημα γράφτηκε με αφορμή την επέτειο της εισβολής στην Κύπρο

Σεβασμός στη γη
Όσοι εμαζωχτήκαμε απ’ τα χωριά στην πόλη
ξεχάσαμε πώς ζούσαμε καθημερνή και σκόλη.
Ανάγκη να γνωρίσουμε προσωπικό να δούμε
είναι να βγούμ’ απ’ τα Χανιά λίγο να πορπατούμε.
Ούλα τα διαλύσαμε, ούλα τα υποτιμούμε
θέλουμε μόνο μια γωνιά, ν’ αράξουμε να μπούμε.
Τα δέντρα κατακόβουμε, χτίζουμε κατοικίες
δημιουργούνται συνεχώς καινούριες συνοικίες.
Καίμε τα δάση, τα βουνά γυμνόνουντ’ από χλόη
καθ’ ένας καν’ ό,τι μπορεί, καταπατεί και τρώει.
Πετούμε τα σκουπίδια μας, νέα βουνά θα γίνουν
όσοι κι αν τρέξουν ποταμοί αυτά δεν τα ξεπλύνουν.
Τα πάντα σκαρφιζόμαστε κάνουμ’ ό,τι μπορούμε
εμαζωχτήκαμε πολλοί, θα τρώμε ό,τι βρούμε.
Επάψαμε κοπριά τω ζω να χρησιμοποιούμε
να ενισχύουμε τη γης, καλούς καρπούς να τρώμε.
Λιπάσματα μας έρχουνται απ’ ούλες τσ’ άλλες χώρες
όμως δε μας εσώζουνε απ’ του Θεού τσι μπόρες.
Εδά θα καταργήσουμε ό,τι ήτονε ντόπιο
θα ‘χουμε καθημερινό φαΐ κι ας είναι σκάρτο.
Είχαμε εμείς αυτάρκεια, παραγωγή μεγάλη
που τηνε χαίρουνται εδά και τη γλεντίζουν άλλοι.
Θέλουμε να γυρίσουμε εις τα χωριά μας πάλι
μα δε μπορούν οι πια πολλοί, τα αγοράσαν άλλοι.
Μαδαρίτης