Ποιητική βραδιά της Δέσποινας Τραχαλάκη

«Θέλω τη ζωή  μου πίσω/ να της βάλω μια ροζ κορδέλα/ δώρο σπουδαίο που θα το χαρίσω/ στην ξεχασμένη, μέσα μου, κοπέλα./ Θέλω γρήγορο το βήμα μου/ να φτάσω εκεί που δεν πήγα/ να πάψω πια να είμαι θύμα μου/ να ψάχνω πολλά κι όχι λίγα…»
Η φωνή της αγαπημένης μας Δέσποινας ηχεί και συγκλονίζει, στο θεατράκι Δημήτρη Βλησίδη το κατάμεστο κόσμο, όπου βρεθήκαμε όλοι μας τέλη Ιουνίου, για να παρακολουθήσουμε  μια ποιητική βραδιά με τίτλο “Παγκόσμια Ημέρα, κάθε μέρα σε γιορτάζω”!
Εκεί όπου ακούστηκαν δέκα ανέκδοτα ποιήματα της συγγραφέως Δέσποινας Τραχαλάκη, που αφορούσαν δέκα διαφορετικές Παγκόσμιες Ημέρες, σε μια παράσταση όπου δόθηκε λόγος στον άστεγο, στο παιδί και στις ανάγκες του, όπου τιμήθηκε η γυναίκα σαν σύντροφος, αγωνίστρια και μάνα, υμνήθηκε ο αγώνας του Πολυτεχνείου, γέμισε η άνοιξη ευωδιαστές μυρωδιές το τόπο, ανυψώθηκαν οι καρδιές, εξυψώθηκε η ποίηση κι η λογοτεχνία…
Εκεί όπου ο χορός, η μουσική και το τραγούδι συνενώθηκαν για  να πλουτίσουν την εικόνα, να συμπληρώσουν τον ποιητικό λόγο, να ξυπνήσουν συναισθήματα…
Δεν είν’ εύκολο να οργανώσει κανείς μια επιτυχημένη παρουσίαση της πνευματικής δουλειάς του, ειδικά αν πρέπει να συνεργαστούν πολλά άτομα, να προσφέρουν θέαμα ποιοτικό δίχως να κουράσουν, να μεταφέρουν ιδέες κι απόψεις χωρίς διδακτισμό και λόγια περιττά!
Κι ετούτη εδώ η καλοδουλεμένη, καλά σκηνοθετημένη παράσταση δραματοποιημένων κειμένων που κράτησε περίπου μια ώρα, κατάφερε να συγκινήσει, να κρατήσει το ενδιαφέρον μας μέχρι τέλους, με τις γρήγορες εναλλαγές σκηνικών και θέματος, με τη σωστή ενδυματολογία, την καλή ερμηνεία των συμμετεχόντων, κυρίως με το μήνυμα που κουβαλούσε κάθε στίχος, κάθε χορευτική κίνηση, κάθε  τραγούδι…
Στη σκηνή επάνω η ίδια η συγγραφέας με τα άξια μέλη του “Συλλόγου Φίλων Θεάτρου Χανίων” Αθανασοπούλου Έλενα, Γλυμιδάκη Κωνσταντίνα, Κανιτσάκη Γιούλα, Κοκολογιάννη Σοφία, Μπουζάκη Απόστολο, Σπινθουράκη Αργυρώ και Χρυσουλάκη Αφροδίτη, αφηγούνται, απαγγέλουν, χορεύουν…
Συνδιοργανώνει η “Ενωση Πνευματικών Δημιουργών Χανίων”, τραγουδά η “Νεανική Χορωδία Αγίας Αικατερίνης Νέας Χώρας Χανίων” υπό τη διεύθυνση του Μπιτζανάκη Δημήτρη, στη σύνθεση-τραγούδι-κιθάρα η Βερούλη Ελισάβετ, στο ακορντεόν-τουμπερλέκι η Νίκη Καντέρη.
Μια αψεγάδιαστη ομαδική δουλειά, όπου όλοι οι συμμετέχοντες έβαλαν το λιθαράκι τους!
Αλλο ένα δώρο στον πολιτισμό της πόλης μας, αλλά και μια προσφορά στους πάσχοντες του τόπου με παράλληλη συγκέντρωση τροφίμων!
Σ’ ένα τόσο σύντομο σχόλιο δεν μπορεί κανείς βέβαια, να δώσει περισσότερα δείγματα της ενδοσκοπικής, τρυφερής αλλά και δυναμικής γραφής της συγγραφέως-ποιήτριας, παραθέτουμε ωστόσο μια μικρή αναφορά στο θέμα της βραδιάς, όπως το διαβάσαμε στο καλόγουστο πρόγραμμα, το οποίο επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ο Πατούρας Γιάννης: «…Οι γιορτές είναι μια ευκαιρία να δίνουμε ευχές, να χαρίζουμε χαμόγελα, να στεγνώνουμε δάκρυα… Ολα αυτά όμως, δεν γίνεται να “στριμωχτούν” μέσα σε μια μέρα ακόμα κι αν αυτή είναι βαφτισμένη Παγκόσμια! Ας απελευθερώσουμε λοιπόν όλες τις Παγκόσμιες Ημέρες από τα στενά όρια συγκεκριμένων ημερομηνιών, για να αφυπνίζουν καθημερινά το μυαλό και την ψυχή μας!»
Ευχαριστούμε Δέσποινα που μας έκανες κοινωνούς -μέσα απ’ τα δυο εκλεκτά βιβλία και τη ποίησή σου- της σκέψης και των προβληματισμών σου, καλή συνέχεια, και πολλά συγχαρητήρια σ’ όλους τους συμμετέχοντες στη μαγεία της ξεχωριστής αυτής βραδιάς!!