Η Κύπρος!(*) Το βασανισμένο Νησί.
Ένα τέλος μιας τριλογίας (“Η Αϊσέ πάει διακοπές” το 2015, και “Φωνές από χώμα” το 2017), από ένα κορίτσι άξιο, γλυκό, πολύ, μα πολύ ενδιαφέρον!
Με γνώση, καλλιέργεια, περγαμηνές ανάμεσα, και σπουδές εξάλλου, για την Ιστορία της γείτονα· την Τουρκία.
Μιλούμε για την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ.
Η Κύπρια συγγραφέας, λίαν ευαισθητοποιημένη, ανοίγει “μονοπάτι” να διαβεί το “ΟΛΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟ” ζήτημα, από το 1960 που συστάθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία.
Δίχως εθνικισμούς, με πίστη, αμεροληψία και οπτική δικαίου, προσεγγίζει την Μάνα, την Σύντροφο, την Αδερφή αγνοουμένων, να εκφραστούν, να καταθέσουν την αθωότητά τους, το δάκρυ την -μάταιη- νομίζω προσδοκία τους…
Και δίνει φωνή, και δίνει “βήμα”, ιστορικής Αφήγησης και στις δυο κατηγορίες γυναικών!
Και στις Ελληνοκύπριες και στις Τουρκοκύπριες, με ανθρωπιά και παρρησία.
Με μεγαλοσύνη και Αγάπη και σφαιρική θεώρηση των πραγμάτων…
Γιατί όπως δηλώνει στο Κυπριακό ιδίωμα, το οποίο νομίζω, θεωρεί πιο δόκιμη γλώσσα για να συγγράψει τα ματωμένα καθέκαστα και τις «αγωνιώδεις βασάνους», που έζησε και ζει δηλαδή, η ωραία νήσος, το «Χρυσοπράσινο φύλλο», κατά τον Λεωνίδα Μαλένη, «Πλυνίσκει το μασσιαίριν ντου ο Χάρος στο νερό»…
«Πλένει το μαχαίρι ντου ο Χάρος στο νερό»…
Κι εμένα με συγκινεί το Κυπριακό ιδίωμα, το γλωσσικό!
Ενθυμούμαι το 2005, που βρέθηκα στην Κύπρο, για να παρουσιάσουμε το βιβλίο του Αννουσάκειου που είχα επιμεληθεί, έκανα την εισαγωγή της ομιλίας μου στα Κυπριακά… Όπως μπορούσα, δηλαδή.
Ενθουσιάστηκαν πάντως, και μου χάρισαν πέντε βιβλία, ανάμεσά τους Ποίηση του Μιχαηλίδη, την Ιστορία της Λεμεσού, και την Παναγιά τη Γοργόνα… Πολύ ωραία εμπειρία που μου ‘δωσε χαρές και διδαχές!
…«Η γενιά μου λέει η κα Σωτηρίου, νιώθει σαν να γίνεται μια τρίτη εισβολή»… Γεννημένη μετά· το 1975, η φωτισμένη και αισθαντική λογοτέχνις, μας δωρίζει ένα Ιστορικό κεφάλαιο μεγάλης αξίας, και με την έννοια της τόλμης της να μιλήσει για τα σημερινά καμώματα του προέδρου, για τα σημερινά ζητούμενα που συνιστούν αναγκαιότητα, και βεβαίως για την Λογοτεχνική του δροσιά «να μην ξηχάνει η ψυσσιή»…
