ΣΕ ΜΙΑ, οποιουδήποτε κόμματος, κυβέρνηση υπάρχουν οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός στον οποίον υποτίθεται ότι υπακούουν οι άλλοι. Η δε πολιτική προγραμματίζεται και εφαρμόζεται από κοινού, προεξάρχοντος πάντα του πρωθυπουργού, αφού είναι ο primus inτer pares (=πρώτος μεταξύ ίσων).
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, με τον αρμόδιο υπουργό του επί των Εξωτερικών υποθέσεων, ασκούν την εξωτερική πολιτική της χώρας. Οι δε άλλοι υπουργοί έχουν ο καθένας τις αρμοδιότητές του, όπως ορίζονται κι από το Σύνταγμα.
ΕΙΝΑΙ αδιανόητο, λοιπόν, να έχουμε “εισπηδήσεις” υπουργών, όπως αυτή του υπουργού Εθνικής Aμυνας της χώρας-του κ. Π. Καμμένου. Ο οποίος, πηγαίνοντας στις ΗΠΑ, πλην των δικών του θεμάτων, θέλησε να «ασκήσει» και εξωτερική πολιτική! Και μάλιστα εν αγνοία του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού κ. Κοτζιά.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, ο κ. Π. Καμμένος πρότεινε στους Αμερικανούς την παροχή επιπλέον στρατιωτικών βάσεων (Κάρπαθος). Μια πρόταση όμως που αντίκειται στην πολιτική των ΗΠΑ προς την Τουρκία, καθώς το να προτείνεται η μεταφορά της βάσης του Ιντσιρλίκ αλλού, δεν θα σήμαινε αυτό ότι η Τουρκία «παραχωρείται» στη Ρωσία;
ΑΠΟ την πλευρά των ΑΝΕΛ υποστηρίχθηκε, ως απάντηση στις επικρίσεις, ότι ο Π. Καμμένος μίλησε στις ΗΠΑ ως πρόεδρος των ΑΝΕΛ(!). Είναι όμως ξεκάθαρο πως πήγε στις ΗΠΑ για να συναντήσει τον Αμερικανό ομόλογό του, όχι ως πρόεδρος ενός κόμματος, αλλά ως υπουργός Εθνικής Aμυνας της Ελλάδας.
ΕΝΑ από τα δύο, λοιπόν, συμβαίνει: ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την άμεση ανάγκη των ΑΝΕΛΙΤΩΝ (με οποιοδήποτε κόστος), γιατί διαφορετικά κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση, ή οι ΑΝΕΛ εκμεταλλεύονται αυτή την αδυναμία, ώστε να υποσκελίζουν την συν-κυβέρνηση όπου μπορούν για να κερδίσουν επιπλέον ψήφους!
ΤΕΤΟΙΑ φαινόμενα υφαρπαγής “υπουργικών” αρμοδιοτήτων των ΑΝΕΛ, αν δεν ξεκαθαρίσει σύντομα το τοπίο, μάλλον θα έχουμε συχνότερα μέχρι τις εκλογές. Και οι δυο (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) θα μετέλθουν κάθε μέσο για την “κοινή”(;) επιβίωσή τους…
