Ποιος φοβάται τη δικαιοσύνη

«Ορισμένες επιθέσεις, από την πλευρά συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων και κάποιων γνωστών από το παρελθόν για την τακτική τους Μ.Μ.Ε. εναντίον της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της και μάλιστα με τη μορφή και την ένταση που παίρνουν προσφάτως δεν μπορεί και δεν πρέπει να θεωρηθούν τυχαίες και αμελητέες.
Ούτε κατά συνέπεια, επιτρέπεται να περάσουν απαρατήρητες.
Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό και θεσμικό “κλίμα” κάποιοι επιτίθενται εναντίον της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της με το πρόσχημα ότι φοβούνται ένα “κράτος δικαστών”.
Όμως, ο φόβος τους αυτός είναι και αβάσιμος, αλλά και ύποπτος. Αβάσιμος, διότι στη σύγχρονη Δημοκρατία είναι αδύνατο γιατί υπάρχουν οι απαραίτητες θεσμικές δικλίδες – να διαμορφωθεί “κράτος δικαστών”. Κάτι που, άλλωστε, η ίδια η Δικαιοσύνη –μ’ ελάχιστες, γραφικές  εξαιρέσεις- ουδέποτε επιδίωξε και πολύ περισσότερο ανέχθηκε και ύποπτος, διότι μάλλον αναδεικνύει τάσεις ποδηγέτησης της Δικαιοσύνης είτε ευθέως είτε και εμμέσως».
Είναι ένα απόσπασμα από το άρθρο του τότε βουλευτή και σήμερα Προέδρου της Δημοκρατίας καθηγητή Προκόπη Παυλόπουλου στο περιοδικό “ΕΠΙΚΑΙΡΑ”, τ. 245 της 26/6/2014).
Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται, η κυβέρνηση με μια ακατανόητη επιμονή που γίνεται εμμονή επιτίθεται στην ανεξάρτητη δικαστική εξουσία σε μία προσπάθεια απαξίωσης του βασικού αυτού πυλώνα της δημοκρατίας.
Κεντρική πολιτική της κυβέρνησης ήταν και εξακολουθεί να είναι η αναζήτηση ενός εχθρού που την υπονομεύει, αφού τελείωσε το παραμύθι με την “κακιά” Μέρκελ (τώρα έχουν γίνει κολλητάρια),  έπρεπε να βρουν έναν άλλο δράκο να πολεμήσουν και φυσικά μετά τα “βοθροκάναλα” ήρθε η σειρά της δικαιοσύνης που (τόλμησε) να αμφισβητήσει τον περιβόητο νόμο Παππά που θα έβαζε λουκέτο στα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια σε μόλις πέντε ημέρες, αφήνοντας αφενός την ενημέρωση σε τέσσερις καναλάρχες και αφετέρου στην ανεργία πάνω από τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους.
Ομως βρέθηκαν 14 ανώτατοι δικαστές που ύψωσαν το τείχος της δικαιοσύνης απέναντι στις αυθαιρεσίες του κυβερνητικού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αυτό που δεν μπόρεσα να ερμηνεύσω είναι το γεγονός πώς βρέθηκαν 11 ανώτατοι δικαστές να υποστηρίξουν αυτό που όλος ο νομικός κόσμος, αλλά και η πλειοψηφία του ανωτάτου δικαστηρίου υποστήριξε, δηλαδή την ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ του νόμου Παππά.
Δυστυχώς το μήνυμα της απόφασης δεν έχει ερμηνευθεί από την κυβέρνηση η οποία εξακολουθεί να προσπαθεί να περάσει μέσα από άλλες νομότυπες διαδικασίες τον νόμο που έβαζε λουκέτο στην ενημέρωση.
Κάτι που είναι αδύνατον να επιτύχει όσο τουλάχιστον υπάρχει η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η ελευθερία του Τύπου.