“Ποιος φταίει; Ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα”.
Κ. Βάρναλης
Exουμε συνηθίσει τα τελευταία πολλά χρόνια να ξορκίζουμε το κακό παρελθόν μας λέγοντας: «Αυτά έγιναν, τώρα τί κάνουμε;»
Μα αν δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας για όλα αυτά, πώς θα προχωρήσουμε;
Αν δεν υπάρχει διαχρονικά η πρόβλεψη, η πρόληψη και η συντήρηση σε όλα τα επίπεδα, πώς θα πάμε μπροστά;
Πολλές αυτοψίες, πολλές δηλώσεις, οι αυθαιρεσίες παραμένουν και οι εξαγγελίες και οι παρεμβάσεις δεν υλοποιούνται. Ποιος φταίει για τα παραπάνω;
Μήπως ο κακός Θεός; Μήπως το κακό το ριζικό μας; Αν δεν φέρουμε στο προσκήνιο πρότυπα από τον επαγγελματικό, κοινωνικό και πνευματικό χώρο, δεν καταλαβαίνουμε ότι προχωράμε χωρίς πυξίδα;
Πώς σχεδιάζουμε το μέλλον χωρίς να σεβόμαστε το παρελθόν που είναι η ιστορία και ο πολιτισμός μας;
Πότε “συνομιλήσαμε” και δείξαμε το ενδιαφέρον μας για τη γέφυρα του Κερίτη, μια ζωντανή ιστορία της περιοχής αυτής; Η γέφυρα αυτή δεν ήταν μόνο πέτρες και χώμα. Hταν κομμάτι της ιστορίας μας κι έτσι θα έπρεπε να την είχαμε αντιμετωπίσει.
Πότε “συνομιλήσαμε” με τα μνημεία της πόλης μας πριν και αυτά τα ρίξει ο κακός Θεός; Θα μπορούσα να γράφω για ώρες πολλές.
Θα μπορούσα με ένα θεατρικό μονόλογο να μιλούσα εκ μέρους όλων των μνημείων και των ανθρώπων που χάθηκαν.
Δεν θα το κάνω όμως γιατί το έργο αυτό θα ήταν αυστηρώς ακατάλληλο.
Τα σχόλια αυτά τα αφιερώνω στην ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας αλλά και στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους.
