Ποιος είναι ο ουτοπιστής, αν όχι ο εκάστοτε διαχειριστής της εξουσίας στην Ελλάδα που πιστεύει πως η νέα εποχή θα έρθει χωρίς μνημόνια και υπογράφει τα χειρότερα; Και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όμως, για ποια ρεαλιστική ισορροπία στην Ευρωζώνη μιλούν όταν έχει χαθεί κάθε έννοια αξιοπιστίας στην Ε.Ε.; Οταν η τεράστια φτώχεια καλύπτεται από την επίπλαστη ευημερία των λίγων; ΝομΙζουν πως με τις απειλές θα καθυποτάξουν το ελεύθερο φρόνημα των λαών. Πλανώνται οικτρά. Ουτοπία είναι αυτή η κοινωνία που ευαγγελίζονται, που προκαλεί ανισότητα και οικονομικά αδιέξοδα. Φανταστικός είναι ο σημερινός κόσμος που βυθίζεται αναφανδόν στην αλλοτρίωση.
Ο μόνος εφικτός κόσμος είναι αυτός που το σύστημα εξουσίας απαγόρευσε στον πολίτη να ονειρευθεί και πολύ περισσότερο να κάνει πράξη. Την πράξη της ρεαλιστικής αυτονόμησής του ενάντια στη χαοτική και επιτηδευμένη συνάμα απομόνωσή του που βολεύει την εκάστοτε εξουσία. Το μόνο εφαρμόσιμο δημοκρατικό εφαλτήριο είναι η συναπόφαση για μια πραγματικά δημοκρατική ζωή με όπλο τη γνώση και τη μόρφωση, αλλά πάνω απ’ όλα τον σεβασμό και την αλληλεγγύη στον συμπολίτη. Το κΕρδος από αυτή τη θεώρηση είναι πολλαπλό καθώς δεν κερδίζεται μόνο η ελευθερία, αλλά και η ανεξάρτητη πολιτική στάση απέναντι στα προβλήματα που δημιούργησαν και συσσώρευσαν οι οικονομικές ελίτ, που προτείνουν τώρα νέους εκβιασμούς για να κλείσουν στόματα.
