«Η Κρήτη φιλοξενεί πολύ σημαντικά είδη πουλιών και ειδικά για τα αρπακτικά είναι ένας παράδεισος», ήταν το σχόλιο της συντονίστριας επικοινωνίας της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας Ρούλας Τρίγκου στο περιθώριο της συνάντησης εργασίας που διοργάνωσε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης στα Χανιά. Δεν θα διαφωνήσουμε μαζί της ούτε με την παρατήρησή της ότι η Κρήτη θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον ταχύτατα αναπτυσσόμενο ορνιθολογικό τουρισμό.
Το ζήτημα είναι ότι η Κρήτη αποτελεί παράδεισο σχεδόν για κάθε είδος τουρισμού: Από τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού που επιχειρούν να φέρουν τον επισκέπτη κοντά στην κουλτούρα και τη φύση του τόπου έως τον μαζικό τουρισμό που υπόσχεται αξέχαστα ξενύχτια με άφθονο αλκοόλ. Κι από τα ξενοδοχεία με τα “βραχιολάκια” έως τον τουρισμό πολυτελείας των VIP που χαλαρώνουν μόνο με γκολφ.
Κάτι αντίστοιχο παρατηρεί κανείς και στο πεδίο της ενέργειας: Η Κρήτη της ηλιοφάνειας και των ανέμων αποτελεί προνομιακό πεδίο για ανεμογεννήτριες και ηλιακά πάνελ, την ίδια στιγμή που νότια του νησιού οι πετρελαϊκοί κολοσσοί ετοιμάζονται να “βουτήξουν” στους υδρογονάνθρακες και βόρεια είναι όλα έτοιμα για να ποντιστούν τα γιγαντιαία καλώδια που θα μας συνδέσουν με τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ηπειρωτική χώρα.
Ολα αυτά μαζί δημιουργούν ένα “σχιζοφρενικό” τοπίο από αλληλοσυγκρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα με το νησί -ελλείψει κάποιου σοβαρού σχεδιασμού- να έχει μετατραπεί σ’ ένα σύγχρονο Ελ Ντορτάντο: Ενα τόπο μυθικό γεμάτο υποσχέσεις και ευκαιρίες για κέρδη.
Μόνο που βλέποντας κανείς τη μεγάλη εικόνα καταλαβαίνει ότι φαντάζει αδύνατο να συνυπάρξουν στο ίδιο νησί η “πράσινη” βιομηχανία των ανεμογεννητριών με τον ορνιθολογικό τουρισμό, οι “πετρελαιάδες” με τους επισκέπτες που θέλουν να απολαύσουν την παρθένα κρητική φύση στα νότια παράλια και οι φαραωνικές ξενοδοχειακές μονάδες με τους περιηγητές.
Το ζήτημα είναι να αποφασίσει η τοπική κοινωνία για τον χαρακτήρα που θέλει να έχει ο τόπος. Αν δεν το κάνει αυτή τότε είναι σίγουρο ότι θα το κάνουν κάποιοι άλλοι.
Αλλωστε, όπως ήδη ειπώθηκε, η Κρήτη είναι ένας παράδεισος για τα… αρπακτικά.
Ποιος θα αποφασίσει;
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κύριε ,αν δούμε την μέχρι τώρα πορεία του έθνους μας ,από την επανάσταση και μετά θα διαπιστώσουμε ότι ρέπει πρός τον κοτσαμπασισμό και αυτό σας δίνει κάθε δικαίωμα να αμφιβάλλετε για την πορεία των πολύπλοκων εξελίξεων(λέγε συμφέροντα).Η πατρίδα μας έχασε πολλές ευκαιρίες να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό και αξιοσέβαστο κράτος με τελευταία την ενταξή μας ως 9ο μέλος στην τότε ΕΟΚ(πακέτα Ντελόρ,Σαντέρ,Μ.Ο.Π.ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις κλπ ,κλπ.ων ουκ έστιν τέλος) την οποία μετατρέψαμε σε τραγωδία,αφού καταναλώσαμε ως πολίτες,ανυπολόγιστες ποσότητες κουτόχορτου.Εάν το μέλλον μας εξακολουθήσει να εκφράζεται μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο ,τότε η Ελλάς,με δεδομένο το γεωστρατικό και γεωπολιτικό περίγραμμα που την περιβάλλει δεν έχει σωτηρία.΄Αλλες χώρες έχουν καταφέρει να βρούν ένα modus vivendi ,να συγκεράσουν και να εξισορροπίσουν τα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα,ούτω ώστε να προχωρήσει με μέτρο η οικονομική ανάπτυξη χωρίς να καταστραφεί το περιβάλλον για την διατήρηση του οποίου κόπτονται,ούτως η άλλως τεράστια τουριστικά συμφέροντα.Τους κανόνες παιχνιδιού πρέπει να τους βάλει η κυβέρνηση της χώρας,της οποίας ύψιστη υποχρέωση είναι η πραστασία του τόπου τούτου,ας επιλέξουμε την εκείνη που έχει τα στελέχη με την ικονότητα την εμπειρία και την τεχνογνωσία στο διεθνές πεδίο για να διαχειριστεί την πράγματι δύσκολη αυτή υπόθεση.Η απόφαση πως θα κινηθούμε πρέπει να αφορά μόνο εμάς και όχι τους ξένους.Για την περίπτωση μου έρχεται στο νου μια μαντινάδα που συχνά έλεγε ο Γρίβας στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ που τάβαλαν με την Βρετανική Αυτοκρατορία και την γονάτισαν.”Αν λαχταράς την λευτεριά/σε ξένους μην ελπίζεις/μόνος σου πάρτην αν μπορείς/αλλιώς δεν την αξίζεις/.Νομίζω είναι ένα δίδαγμα παντός καιρού και για όλες τις χρήσεις….Με εκτίμηση