Εξορμήσεις στο βουνό, τρέξιμο στη φύση, ποδήλατο στην πόλη ή έξω από αυτήν… καθημερινές, ανθρώπινες ασχολίες που δίνουν νόημα στη ζωή μας, μας βάζουν μέσα στο φυσικό μας περιβάλλον που σίγουρα δεν είναι τα τσιμέντα και το καυσαέριο. Aνθρωποι που έχουν κάνει βίωμά τους την ενασχόληση με αυτές τις δραστηριότητες εξηγούν στις “διαδρομές” γιατί μπορούμε και εμείς να τους ακολουθήσουμε…
ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ ΣΤΡΑΤΟΥΔΑΚΗ – ορειβάτισσα: «Μοναδικό συναίσθημα το Βουνό»
Φίλη του ορεινού στοιχείου η Εμμανουέλα Στρατουδάκη τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ανελλιπώς στις εκδρομές του Ορειβατικού Συλλόγου και αναζητεί στο περπάτημα και στις διαδρομές μια αληθινή διέξοδο στη φύση.
ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ: Η πρώτη μου εξόρμηση ήταν το 2008 όταν ο Ορειβατικός οργάνωσε μια επίσκεψη στον Αγ. Παύλο ένα μέρος που ήθελα πάντα να πάω. Από το 2012 είμαι πιο συστηματική στις συμμετοχές μου.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ: Η επαφή με τη φύση είναι αναζωογονητική, γεμίζεις μπαταρίες, ξεφεύγεις από το stress της καθημερινότητας, είναι μια διαφορετική αίσθηση.
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ: Εχουμε τόσα ωραία μέρη δίπλα μας και δεν τα γνωρίζουμε! Φαράγγια μοναδικής ομορφιάς, μονοπάτια, διαδρομές. Είναι άπειρες οι διαδρομές πολλές από αυτές δίπλα μας χωρίς να το ξέρουμε. Ιδιαίτερης αξίας και οι εξορμήσεις στα χιονισμένα Λευκά όρη ή και εκτός Κρήτης στο Μπάνσκο ή στο Λιβίνιο για σκι.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ο Ορειβατικός διοργανώνει εξορμήσεις κάθε εβδομάδα που αναρτώνται στο site του με το βαθμό δυσκολίας δίπλα. Είναι άριστα οργανωμένες με τον αρχηγό, τους βοηθούς του που μπορούν να βοηθήσουν τον οποιονδήποτε ακόμα και τον πιο αρχάριο. Οποιος το αποφασίσει να ασχοληθεί πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος, να ξέρει ότι θα πρέπει να περπατήσει, να κουραστεί, αλλά η ανταμοιβή θα είναι πολλαπλάσια.
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ: Σίγουρα το φαράγγι της Τρυπητής, η διαδρομή στην Ακονιζιά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ – ορειβάτης: «Τρόπος ζωής»
«Το να περπατάς στα βουνά δεν είναι άλλο ένα χόμπι… είναι τρόπος ζωής» τονίζει ο κ. Γιώργος Κάτσικας, φίλος της ορειβασίας και μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων. Αγαπημένο “μότο” του το «στο βουνό παίρνουμε φωτογραφίες, αφήνουμε τα πατήματά μας και δεν αφήνουμε τα σκουπίδια μας».
ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ: Από το 2008 που συνταξιοδοτήθηκα σχεδόν κάθε εβδομάδα πηγαίνω στις εξορμήσεις του Ορειβατικού. Πάντα μου άρεσε η φύση, παρά του ότι το επάγγελμα μου δεν ήταν συμβατό με αυτή. Πλέον είναι υπόθεση οικογενειακή το βουνό αφού ο γιος μου είναι στο Δ.Σ. του Ορειβατικού, η σύζυγος και εγώ ενεργά μέλη. Είχαμε τη διάθεση και τον χρόνο να περπατήσουμε.
ΑΙΣΘΗΣΗ: Το περπάτημα στο βουνό δημιουργεί μια διαφορετική αίσθηση. Ο οργανισμός παράγει ενδορφίνες που σου προκαλούν ευφορία, η επαφή με τη φύση σου προκαλεί άλλα συναισθήματα.
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ: Συμπληρώνει σε λίγα χρόνια 90 χρόνια με ένα έργο μοναδικό σε όλη την Ελλάδα. Με πολλά τμήματα από τη σπηλαιολογία μέχρι το σκι, με τεράστιο πεδίο δράσης. Με εξορμήσεις σε εύκολες ή και δύσκολες διαδρομές, με παιδικές εξορμήσεις και με πολύ μεγάλη απήχηση στον κόσμο των Χανίων και όχι μόνο. Δεν είναι τυχαίο ότι την περασμένη εβδομάδα είχαμε 100 άτομα στην εξόρμηση μας. Ο Ορειβατικός έχει 4 ορειβατικά καταφύγια μοναδικής αξίας. Δίνει κίνητρα στον κόσμο να σηκωθεί από τον καναπέ, στα παιδιά να ξεφύγουν από τα tablet και τα ηλεκτρονικά. Η συνδρομή είναι μόλις 30 ευρώ τον χρόνο! Πιστεύω ότι είναι καταξιωμένος στη συνείδηση του κόσμου για την προσφορά του σε όλα τα επίπεδα.
ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ: Πολλές είναι αυτές που έχουν αποτυπωθεί στην καρδιά και στο μυαλό. Καταρχάς τα Λευκά Ορη είναι μοναδικά. Δεν είναι άψυχο βουνό, 52 κορυφές πάνω από τα 2000 μέτρα, και ενδιάμεσά τους κομμάτια γης με ζωή, δέντρα, ανθρώπους. Δεν θα ξεχάσω μια εξόρμηση που είχε διοργανώσει ο αξέχαστος Σταύρος Σαρτζετάκης. Από τα Ασκύφου στην Ταύρη και την επόμενη ημέρα μια πορεία ανάμεσα στις λαγκαδιές στην Αποκορωνιώτικη Μαδάρα στο Μελιδόνι. Οταν έφυγα από το καταφύγιο και μπήκαμε σε αυτές τις περιοχές δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί να υπάρχει τόση ομορφιά και τόσο ζωή. Τα συναισθήματα ήταν απερίγραπτα.
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ: Καταρχάς σε όλες τις διαδρομές οι άνθρωποι του Ορειβατικού έχουν φροντίσει να τις έχουν σηματοδοτήσει και να τις έχουν ελέγξει πριν πάμε εκεί. Επίσης όταν πηγαίνεις σε μια εξόρμηση πηγαίνεις με βάση τις δυνατότητές σου. Αν πας στην Τρυπητή, π.χ. πρέπει να έχεις αποδείξει ότι μπορείς να περπατάς 8 και 10 ώρες την ημέρα, δεν είναι κάτι που μπορούν όλοι. Θυμάμαι μια διαδρομή από τα Γλυκά Νερά προς τον δρόμο όπου ένας Βέλγος που ήλθε μαζί μας είχε ακροφοβία και δεν μπορούσε να περάσει από το τμήμα της διαδρομής που βλέπεις κάτω το γκρεμό. Ο πρόεδρος μας τον πέρασε σιγά-σιγά μετά από μια ώρα για μια διαδρομή 10 λεπτών το πολύ.
Για αυτό λέω σε όλους που έρχονται στις εξορμήσεις μας να μην απογοητευτούν την πρώτη ή τη δεύτερη φορά, αν κουραστούν, αν τους φανεί δύσκολη η διαδρομή. Να ξαναέλθουν και σίγουρα θα το λατρέψουν το περπάτημα στο βουνό
Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, Α.ΒΕΣΤΑΚΗΣ – δρομείς: «Το τρέξιμο είναι το κίνητρο…»
«Ο κόσμος να σηκωθεί από τον καναπέ του και να τρέξει, να αθληθεί!» λένε οι Γιάννης Χατζηαναστασίου και Αντώνης Βεστάκης, φίλοι του τρεξίματος και δραστήρια μέλη του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Χανίων.
ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ: (Γ.Χ.) Με τον αθλητισμό ασχολούμαι από πολύ μικρός, ήμουν αθλητής του υγρού στίβου και από το 2013 έβαλα πιο πολύ στη ζωή μου το τρέξιμο. Γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους που ασχολούνται με το τρέξιμο και το να πηγαίνουμε μαζί να τρέχουμε σε διάφορα μέρη, να συζητάμε, να κάνουμε την αποθεραπεία μας μετά, να κάνουμε το μπάνιο μας, ήταν κάτι που με… εξίταρε. Για αυτό και μπήκα και στο Σύλλογο Δρομέων.
(Α.Β.) Από μικρός στον αθλητισμό και εγώ με ποδόσφαιρο αλλά λόγω δουλειάς και οικογένειας τα άφησα λίγο στην άκρη. Πριν από μια 10ετία ξεκίνησα πιο εντατικά κολύμπι και ποδήλατο και την τελευταία 5 ετία μπήκα πιο ενεργά στο τρέξιμο. Πάντα “ψιλοέτρεχα” 2-3 χλμ., αλλά τώρα πιο σοβαρά. Πλέον μου έχει μπει το “μαμούνι” και το να πάω να τρέξω είναι κάτι που με τραβάει. Ακόμα και τον Αύγουστο που πήγα στην Αθήνα πήγα στο Πεδίο του Αρεως και έτρεξα δύο φορές!
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: (Α.Β.) Δεν μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό και αγώνες ταχύτητας αλλά για ένα ρυθμό που σε χαλαρώνει και όταν τελειώνεις είσαι… καλά. Εχεις αθληθεί, έχεις αποβάλλει την ένταση. Εκτιμώ ότι σε ένα χρόνο μπορείς να κάνεις εύκολα 10 χλμ. σε 1 ώρα και 10 λεπτά. Οσο πας, θέλεις και περισσότερο…
(Γ.Χ.) Τα χιλιόμετρα έχουν να κάνουν με το επίπεδο σου. Ενας αρχάριος ξεκινάει με περπάτημα, στη συνέχεια πηγαίνει στα 2-3 χλμ., ανεβαίνει στα 4χλμ., η αναπνοή, το καρδιοαναπνευστικό σου, ο οργανισμός σου σιγά-σιγά δυναμώνουν. Αποκτάς αυτοπεποίηθηση και προχωράς όσο θέλεις.
ΤΡΕΞΙΜΟ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ: (Γ.Χ.) Υπάρχει ζήτημα όταν πρέπει να κάνεις πολλά χιλιόμετρα και να βγεις στο δρόμο γιατί δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, διαδρομές. Tα λιγότερα χιλιόμετρα όμως μπορεί να τα κάνεις σε απόλυτα ασφαλή σημεία όπως το άλσος των Αγίων Αποστόλων ή να τρέξεις από το λιμάνι μέχρι τους Αγίους Αποστόλους παραλιακά. Υπάρχουν κάποιοι χώροι και ελπίζουμε, περιμένουμε από το Δήμο κάποια στιγμή να ενοποιήσει τα Χανιά με το άλσος, να μονοδρομήσει τους Αγ. Αποστόλους κ.ά.
(Α.Β.) Υπάρχει επικινδυνότητα στο δρομικό τρέξιμο στα Χανιά κακά τα ψέματα, και είναι ευτύχημα που μέχρι στιγμής δεν έχουμε κάποιο σοβαρό ατύχημα. Είναι τέτοια η κατάσταση στα πεζοδρόμια που ο δρομέας αναγκάζεται να κατέβει στον δρόμο και φυσικά είναι απαγορευτικό να τρέξεις όταν βραδιάζει. Και δυστυχώς παρότι ο κόσμος που ασχολείται τα τελευταία χρόνια με το τρέξιμο έχει πολλαπλασιαστεί, δεν βλέπουμε ανταπόκριση από τους φορείς, από τον Δήμο Χανίων ώστε να κάνει κάποιες παρεμβάσεις, να δημιουργήσει διαδρομές, να φτιάξει τις κατάλληλες υποδομές.
ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ: (Γ.Χ.) Για το τρέξιμο υπάρχουν αλλά κυρίως σε πιο μεγάλους ανθρώπους. Σου λένε τρέχει αυτός… τρελός θα ’ναι. Οσο περνάνε τα χρόνια αυτό αλλάζει, το δρομικό κίνημα γιγαντώνεται, σε κάθε αγώνα έχουμε αύξηση των συμμετεχόντων, βλέπει και ο κόσμος ότι οι ξένοι που έρχονται εδώ τρέχουν, πηγαίνει στο εξωτερικό και βλέπει πολύ κόσμο να τρέχει στο δρόμο. Ως ΣΔΥΧ πηγαίνουμε στα σχολεία και παρακινούμε τα παιδιά να ασχοληθούν με το τρέξιμο, όχι κατά ανάγκη για να γίνουν δρομείς αλλά για να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.
(Α.Β.) Οι νεότεροι άνθρωποι το αντιμετωπίζουν διαφορετικά και έχει αρχίσει να αλλάζει η νοοτροπία και στους μεγαλύτερους. Πλέον σε επαινούν για αυτό που κάνεις και λένε ότι «μακάρι να μπορούσα και εγώ». Και η απάντηση μας είναι «ξεκινά και εσύ! Μπορείς!».
ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ: (Γ.Χ.) Ακουγα ανθρώπους που συμμετείχαν στον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας ότι μόλις πλησιάζεις στο τέρμα και βλέπεις το Καλλιμάρμαρο ανατριχιάζεις και από μέσα μου τους… κορόιδευα. Οταν λοιπόν πήγα και εγώ να τρέξω στο Μαραθώνιο της Αθήνας πραγματικά στην εικόνα του Καλλιμάρμαρου λίγο πριν τον τερματισμό ανατρίχιασα, συγκινήθηκα και δάκρυσα!
(Α.Β.) Το να συμμετέχεις σε ένα Μαραθώνιο, ειδικά όταν είναι ο αυθεντικός, ο κλασσικός είναι μοναδικό συναίσθημα. Θα μπορούσα να πω και άλλες ιδιαίτερες στιγμές. Επειδή είμαστε μια παρέα που τρέχουμε μαζί με τον Σπύρο Κουτσορινάκη, ο Σπύρος πάνω στο αναπηρικό του καροτσάκι, αυτό αποτελεί μοναδικό συναίσθημα. Η επιθυμία του Σπύρου να συμμετέχει σε ένα αγώνα, το ότι τερματίζουμε όλη η παρέα μαζί με τον Σπύρο είναι κάτι που μας συγκινεί αφάνταστα. Επίσης δεν θα ξεχάσω πρόπερσι το χειμώνα όταν τρέξαμε στο Ζαρό 26 χλμ. που καταλήξαμε μετά το τέλος του αγώνα στη λίμνη της περιοχής όπου κάναμε το μπάνιο μας. Η ενασχόληση με το τρέξιμο σε φέρνει σε επαφή με κόσμο, κάνεις παρέες, σε παρακινεί, σου δημιουργεί κίνητρα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΙΟΥ – ποδηλάτης: Γιατί αυτοκίνητο και όχι ποδήλατο;
Ο Γιώργος Παπαγρηγορίου είναι λάτρης του ποδηλάτου και από επιλογή χρησιμοποιεί αυτό το μέσο στις καθημερινές του μετακινήσεις στα Χανιά. Παράλληλα είναι από τα πρώτα μέλη της Συλλογικότητας “Ποδηλάτρεις”, που τα τελευταία χρόνια μέσα από τις διεκδικήσεις της και τις δράσεις της, έχει συμβάλλει σημαντικά στη διάδοση του ποδηλάτου στην πόλη.
Όπως ήταν φυσικό στο ραντεβού που δώσαμε στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας, στην οδό Μπουνιαλή, ο Γιώργος έφτασε με το ποδήλατο του φορώντας ειδικό κράνος.
«Πέρα από το ότι έκανα ποδήλατο από όταν ήμουνα παιδί και είχα μια μικρή εξοικείωση, ως φοιτητής επειδή έμενα μακριά από το κέντρο διαπίστωσα ότι το ποδήλατο θα με βοηθούσε στις μετακινήσεις μου ως φθηνό μέσο και γρήγορο. Η Αλεξανδρούπολη που σπούδασα ήταν ευνοϊκή πόλη για το ποδήλατο, είχε δρόμο χωρίς πολύ κίνηση και έτσι το ποδήλατο ήταν μια μεγάλη διευκόλυνση στην καθημερινή μου ζωή. Ζώντας στα Χανιά εδώ και 15 χρόνια το χρησιμοποίησα από την πρώτη στιγμή και θεώρησα απαραίτητο το να έχω ποδήλατο, γιατί τα Χανιά είναι μια πόλη με τεράστια κυκλοφοριακή συμφόρηση -αδικαιολόγητη για το μέγεθός της- και με το ποδήλατο μπορούσα μέσα σε είκοσι λεπτά να κινηθώ στο κέντρο, να κάνω τις δουλειές μου, να επισκεφθώ 5-6 υπηρεσίες χωρίς να ψάχνω να παρκάρω κ.λπ.» μας λέει.
Ενα χρόνο μετά τη σύσταση της συλλογικότητας “Ποδηλάτρεις” το 2004, ο ίδιος γίνεται μέλος τους συμμετέχοντας στις δράσεις τους για το ποδήλατο π.χ. “Φεγγάρι στη Ρόδα”, ποδηλατοπορείες κ.λπ.
«Από την επόμενη χρονιά της σύστασής τους, βρήκα τους “Ποδηλάτρεις” και μαζί προχωρήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Τότε, οι ενήλικοι που χρησιμοποιούσαμε καθημερινά στις μετακινήσεις μας το ποδήλατο ήμασταν… δακτυλοδεικτούμενοι. Ολοι σχεδόν θεωρούσαν ότι το ποδήλατο είναι για τα παιδιά, να παίζουν στα πάρκα κ.λπ.
Στόχος της συλλογικότητας ήταν να δοθεί χώρος στο ποδήλατο αλλά και σε άλλα πιο φιλικά μέσα μετακίνησης» αναφέρει ο Γιώργος επισημαίνοντας τα οφέλη της χρήσης εναλλακτικών μέσων μετακίνησης: «Καταρχάς σου προσφέρουν την επιλογή και την ελευθερία να χρησιμοποιείς αυτό που σε βολεύει περισσότερο. Αν αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω Ι.Χ. με την κίνηση που έχει στην πόλη, με την έλλειψη πάρκινγκ, θα μου πάρει ώρες και μπορεί να μην κάνω τη δουλειά μου. Με το ποδήλατο, μέσα σε είκοσι λεπτά έχω τελειώσει. Χρησιμοποιώντας ποδήλατο έχουμε αναμφίβολα οφέλη στην υγεία μας, καθώς αθλούμαστε και αυτό συμβάλει στην καλύτερη φυσική μας κατάσταση αλλά και στην καλλιέργεια των αντανακλαστικών μας. Επειτα υπάρχουν οφέλη στην οικονομία. Αν κατέβουμε με αυτοκίνητο λίγο έξω από τα Χανιά προς το κέντρο της πόλης κάνοντας 3-4 χιλιόμετρα το καύσιμο κοστίζει κάποια ευρώ. Το 2009 συνειδητοποίησα ότι πηγαίνοντας στην εργασία μου με το ποδήλατο από την παλιά Πόλη όπου κατοικούσα, ήταν κάτι που μου δημιουργούσε λιγότερη ταλαιπωρία σε σχέση με το αυτοκίνητο που με ταλαιπωρούσε απίστευτα γιατί δεν έβρισκα να παρκάρω και έπρεπε να περπατήσω τουλάχιστον πέντε λεπτά μέχρι εκεί που είχα παρκάρει ενώ έμπλεκα πάντα σε κίνηση και αργούσα σε οποιαδήποτε επιλογή μου, πλήρωνα ένα σωρό χρήματα, είχα μικροφθορές στο αυτοκίνητο μου κ.λπ. Τότε αποφάσισα να μεταφέρω το αυτοκίνητο μου εκτός Κρήτης και το άφησα για έναν τουλάχιστον χρόνο στους γονείς μου».
Με την πάροδο του χρόνου και με αφορμή την οικονομική κρίση ολοένα και περισσότεροι πολίτες στα Χανιά άρχισαν να χρησιμοποιούν το ποδήλατο στις μετακινήσεις τους. «Το 2009-2011 διαπιστώθηκε μια μεγάλη αύξηση των ποδηλατών στα Χανιά και σε αυτό έπαιξε ρόλο η κινηματική δράση της συλλογικότητας Ποδηλάτρεις, τα παιχνίδια “Φεγγάρι στη Ρόδα” κ.ά. Αυτό όμως που δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε μέχρι σήμερα ή έχει αλλάξει προς το χειρότερο είναι οι υποδομές και η οδηγική συμπεριφορά» μας λέει ο Γιώργος, προσθέτοντας ότι καλό θα ήταν να υπάρχει ένα δίκτυο ποδηλατόδρομων ωστόσο το ουσιώδες θα ήταν ο έλεγχος της κακής οδηγικής νοοτροπίας π.χ. από την Τροχαία, κάτι που δεν υπάρχει στο βαθμό που θα έπρεπε. «Η (κακή) νοοτροπία αναπτύσσεται εκεί που επιτρέπεται. Οταν κάνει ο καθένας ό,τι θέλει και δεν του επιβάλλεται πρόστιμο, τότε γιατί να μην παρκάρει όπου θέλει; Βρίσκει και κάνει. Αν η Τροχαία έκανε σωστά τη δουλειά της, δεν θα πάρκαρε καθένας όπου ήθελε» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Τι λείπει από την πόλη για να βελτιωθεί η μετακίνηση με ποδήλατο, τον ρωτάμε κλείνοντας τη συζήτηση. «Χώρος και νοοτροπία» μας απαντά, προσθέτοντας ότι ο τοπικοί άρχοντες θα πρέπει να «“σπάσουν αυγά” για να αλλάξει η κατάσταση. Δυστυχώς η νοοτροπία που επικρατεί είναι αυτή του ‘60, δηλαδή αυτοκίνητο παντού, να δώσουμε χώρο στο αυτοκίνητα. Αν για παράδειγμα… ισοπεδώνονταν όλη η Δημοτική αγορά και όλο το κέντρο και το κάναμε ένα τεράστιο πάρκινγκ, πάλι δεν θα χωρούσανε τόσα αυτοκίνητα. Η λογική που εφαρμόζεται στο εξωτερικό είναι να απομακρύνονται τα αυτοκίνητα από το κέντρο της πόλης και να ενθαρρύνεται η μετακίνηση με πιο φιλικά μέσα π.χ. ποδήλατα, πατίνια, με αστικές συγκοινωνίες ή… με τα πόδια».
