Ποιους φοβίζει η συνύπαρξη…

Το πολωτικό και διχαστικό σύνθημα “Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν” δεν ακούστηκε ούτε στην πρωτοχρονιά του 1959, όταν οι αντάρτες του Φιντέλ Κάστρο και του κομαντάντε Γκεβάρα κατελάμβαναν το κυβερνητικό μέγαρο του Μπατίστα στην Αβάνα!
Ξεκινώ αυτό το σχόλιο, μ’ αυτή τη σύγκριση, μόνον και μόνον, για να υπογραμμίσω, ότι οι επινοητές του συνθήματος αυτού όχι μόνον είναι εκτός τόπου και χρόνου, αλλά με τους κανόνες της στοιχειώδους λογικής κυριολεκτικά “δεν πατάνε σε μπερντέ”….
Μας χωρίζουν ελάχιστα 24ωρα από την ετυμηγορία της δεύτερης Κυριακής και ατυχώς τα πρωτοπαλλήκαρα του αντιμνημονιακού μπλοκ δεν έχουν ακόμη ξεκαθαρίσει, αν αγωνίζονται ειλικρινά, για μια Ευρώπη της προόδου και της πρόνοιας, φυσικά και για μια ανεξάρτητη και ευημερούσα ελληνική περιφέρεια. Το μόνο σταθερό γι’ αυτούς είναι τα μνημόνια, που ήδη έχουν εκπνεύσει στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία και κατά τα φαινόμενα θ’ ακολουθήσουν την αντίστροφη μέτρηση και στη χώρα μας.
Είναι μάλιστα βέβαιο, ότι το επιμόνως αντιρρησιακό, αντιμνημονιακό μπλοκ, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ., εάν εγκατέλειπε τη διαλυτική του αδιαλλαξία και προσχωρούσε, ήδη από το 2012, σε διακομματικό κυβερνητικό μέτωπο ευθύνης, σωτηρίας, θα επιταχυνόταν αφάνταστα η διαδικασία απελευθέρωσής μας, από τα δεσμά της τοκογλυφικής τρόικας. Το γιατί είναι αυτονόητο: ελάχιστα εκτιμάται ο μοναχικός και εγκαταλελειμμένος, από τους συντρόφους του χρεώστης, αλλά και με μεγαλύτερη ευκολία, εξουδετερώνονται οι κακοί πιστωτές, όταν αντιμετωπίζουν ενωμένες τις εθνικές δυνάμεις των δανειζομένων.
Τις αλήθειες αυτές τις εγνώριζαν καλά οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. και δεν τις αποδέχονταν, από κυβερνητική ευθυνοφοβία και φυγομαχία. Με άλλα λόγια, τους εβόλευε ο ανέξοδος και άνετος αντιρρησιακός ακτιβισμός. Και αν το καλοσκεφτούμε, πολλοί βουλευτές του αντιμνημονιακού μπλοκ, ενώ η ηγεσία τους κραδαίνει τα ξίφη των πρόωρων εκλογών, οι ίδιοι τρέμουν με την ιδέα ότι σε περίπτωση μιας αιφνίδιας εκλογικής αποτυχίας θα στερηθούν των μισθοδοτικών τους προνομίων, των ατελειών, αλλά και των ολιγαρχικών τους ασυλιών!
Το ελληνικό εκλογικό σώμα, μετά τις απανωτές και αδικαιολόγητες ταλαιπωρίες που υπέστη, στις διπλές εκλογές του περσινού Ιουνίου, σ’ αυτή τη φάση των εκλογικών αναμετρήσεων, απορρίπτει και καταδικάζει την τεχνητή πόλωση, που καλλιεργούν οι αρνητές της διακομματικής συνεννόησης. Και αυτό προκύπτει, από τα ισχνά εκλογικά ποσοστά που δόθηκαν, κυρίως στους μονομάχους της Αθήνας και της περιφέρειας της Αττικής. Ποσοστά, που, αν επαναληφθούν και στις βουλευτικές εκλογές του 2016, θα οδηγήσουν στην αναγκαστική συνύπαρξη των αντιπάλων.
Ετσι, λοιπόν, η σοφία των εκλογέων βάζει φρένο, στη διχαστική πόλωση και πειθαναγκάζει, σε συνεργασία τους αντιπάλους. Εκτός εάν, κάποιοι, από αυτούς προτιμούν το ανεδαφικό τροτσκιστικό τροπάριο της μηδενιστικής “διαρκούς επανάστασης” ή ορθότερα της πάλης με τους… ανεμόμυλους και τα αερικά του Δον Κιχότη…