» Ητανε δύο νέα παιδιά στην Ελλάδα το 2014. Τον έναν τον φώναζαν Ορέστη και την άλλη Μαρία. Και τα παιδιά που δοκιμάστηκαν τα όνειρά τους είχαν ένα ατίθασο πείσμα σαν το γιασεμί των Χανίων που έλεγε “όταν πέφτεις, πρέπει να ξανασηκωθείς”. Και πήραν αρώματα της σκέψης από την καθ’ ημάς Ανατολή και εμπιστοσύνη απ’ την πολιτισμένη Δύση, τα σμίλεψαν όλα αυτά στο μυαλό τους και πήρε τότε δύναμη όλη τους η ζήση. Εστήσανε παντιέρα πνευματική εδώ στην Κρήτη στο σταυροδρόμι δύο κόσμων που αγαπούν να συναντηθούν.
Η Κρήτη γεύεται καρπούς του πολιτισμού από παντού. – “Μα σίγουρα θα προχωρήσουμε μπροστά”, έλεγαν και ξανάλεγαν με το συναξάρι του Ελύτη και του Σούμαν, ολάκερο το είναι μας είναι μια φωτιά που καίει ανάμεσα στη Δύση και στην Ανατολή. Ετσι είναι η Κρήτη, έτσι είναι τα νιάτα της, έτσι είναι η παρακαταθήκη που σιγοκαίει μέσα στους αιώνες. Ετσι και θα προχωρήσουμε…
