Πυρετός το Σαββατόβραδο!

Τόση πολλή στεναχώρια και ανησυχία για ένα σαββατόβραδο δεν την έχω ξαναπεράσει στη ζωή μου! Σας μιλάω ειλικρινά. Ήταν πραγματικά τρομερό. Επώδυνο, ακόμα και να το ξαναθυμάμαι!
Ίσως όμως, να μη γίνομαι απολύτως κατανοητή. Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. Έχετε ποτέ βρεθεί αντιμέτωποι με ένα αξεπέραστο σαββατοβραδιάτικο τρίλλημα; Όχι του τύπου έχω τρεις διαφορετικές επιλογές π.χ. διασκέδασης ή ένδυσης για την εν λόγω βραδιά, αλλά από αυτά που επιβάλλουν -χωρίς να είστε υπερεπιστήμονας /βιολόγος- να εφεύρετε τάχιστα ένα τρόπο να κλωνοποιηθείτε επί τρία για να μπορέσετε να παραστείτε ταυτόχρονα σε τρεις διαφορετικές κοινωνικές υποχρεώσεις, καμία από τις  οποίες δεν δύναται να αποκλεισθεί!
Αυτό ακριβώς μου συνέβη το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το βαφτιστήρι μου είχε τα γενέθλιά του -αδύνατον να το απογοητεύσω. Ο κολλητός μου από το πανεπιστήμιο, κάτοικος πλέον Αθηνών θα ερχόταν για ένα μόνο βράδυ στα Χανιά- έχω να τον δω δύο χρόνια. Η μητέρα μου έπρεπε να συνοδευτεί σε μια εκδήλωση εκτός πόλης -μόνο εγώ μπορούσα να την πάω- το είχαμε συνεννοηθεί εδώ και ένα μήνα! Τι να πρωτοκάμω και που να πρωτοπάω; Πέρασα μια μαρτυρική εβδομάδα προσπαθώντας να βρω μια κάποια λύση. Ο,τι και να σκεφτόμουν όμως, κατέληγα σε μονόδρομο: κάποιον έπρεπε να απογοητεύσω…
Τι έκανα τελικά; Α, πέρασα ένα ωραιότατο, χαλαρωτικό βράδυ, πίνοντας το τσαγάκι μου και βλέποντας ντιβιντί. Και οι αξεπέραστες υποχρεώσεις μου; Το βαφτιστήρι συναχώθηκε ελαφρώς και το πάρτυ αναβλήθηκε. Ο κολλητός -σε σχετική μου επερώτηση- παραδέχτηκε ότι ούτε καν που το θυμόταν ότι είχε πει ότι θα κατέβαινε Χανιά. Ασε που σοβαρές εργασιακές υποχρεώσεις θα τον κρατούσαν αλυσοδέσμιο στην πρωτεύουσα. Και η έξοδος με την μητέρα μου; Αυτή ήταν τελικά άλλη ημερομηνία και εγώ μέσα στον πανικό – πυρετό μου, τα είχα μπερδέψει…
Αραγε τι νόημα έχει να αγχώνεται κανείς; Να τρέχει ασταμάτητα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- για να τα προλάβει όλα; Αναμφίβολα, σε ένα κόσμο ευμετάβλητο και διαρκώς εξελισσόμενο, φαντάζει μάταιο. Καθώς όταν έρθει η περιβόητη, δυνητικά δύσκολη, ώρα, τα δεδομένα μπορεί να είναι διαφορετικά, τα αυστηρώς προγραμματισμένα σχέδια ενδέχεται να έχουν ανατραπεί ή ακόμα και την τελευταία στιγμή, ένας από μηχανής θεός μπορεί να εμφανιστεί διά του αιωρήματος και να φέρει την πολυπόθητη λύση!
Κάθισα λοιπόν και εγώ και το φιλοσόφησα και το πήρα απόφαση. Απόφαση οριστική και αμετάκλητη να μην ξαναγχωθώ ποτέ ξανά για τέτοιες μικρότητες της καθημερινότητας. Τώρα όμως που το ξανασκέφτομαι, μια ύπουλη ανησυχία αρχίζει και παρεισφρέει στο μυαλό μου. Και αν όλες οι προαναφερθείσες υποχρεώσεις ισχύσουν για το επόμενο σαββατόβραδο; Τότε τι μέλλει γενέσθαι; Πώς θα τα βολέψω πάλι; Θεέ μου…