Πίσω από τις κάμερες

Θαρρώ πως εκείνο το οποίο χρειάζονται περισσότερο τούτη την ώρα τα Χανιά είναι μια σοβαρότητα στη διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων.
Η τοπική πολιτική έχει και αυτή τους συμβολισμούς της (ένα πάνθεον συμβόλων) απ’ όπου μπορείς να εξάγεις χρήσιμα συμπεράσματα για το είναι και το φαίνεσθαι της πολιτικής εξουσίας.
Ξεχνάμε ίσως ότι απαιτεί ένα ύψιστο βαθμό ευθύνης και αίσθησης καθήκοντος οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν εν συνόλω τα Χανιά. Και οι προκλήσεις όπως φαίνεται από την επικαιρότητα, προκύπτουν κάθε μέρα.
Αλλο να κάνεις μια πολιτική διαυγή και σε ευθεία γραμμή και άλλο να κάνεις μια γυμνή πολιτική διά της τεθλασμένης, διά του “στρίβειν”.
Η πόλη χρειάζεται (αφού κάτσουνε στις καρέκλες και όχι οκλαδόν) ένα καθαρό πολιτικό πεδίο. Νομίζω ότι τούτες τις πρώτες ημέρες ζούμε μια ασύμμετρη απειλή. Παράγεται περισσότερη επικοινωνία, απ’ ό,τι ουσία.
Κατ’ ουσίαν παραμερίζεται η ουσία των αποφάσεων, κανείς ποτέ δεν ξέρει τι αποφασίζεται και δολιχοδρομούνται οι εξελίξεις από την επικοινωνιακή “περούκα”.
Αυτό θα ήταν ωραίο αν κάναμε ένα σόου στο Χόλιγουντ. Τα Χανιά, όμως, τα βλάπτουν.