Πίσω από τον μουσαμά των Χανίων

Η πόλις των Χανίων δεν “καταβροχθίζει” κανέναν.
Όλοι κρίνονται από τα πεπραγμένα τους για τον αστικό ιστό και την ιστορική και ηθική διάσταση της πόλης των ανθρώπων.
Οι ηγήτορες φαίνεται ότι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν έως τώρα την αναντιστοιχία μεταξύ των φαντασιώσεων που οι ίδιοι παρουσίασαν στους Χανιώτες και της δύσκολης πραγματικότητας.
Αυτό τώρα γίνεται το κεντρικό θέμα συζήτησης στην πόλη των Χανίων.
Μόνο αν συγκεντρώσει κανείς τις αντιδράσεις για τη Δημοτική Αγορά, γράφει μια εγκυκλοπαίδεια.
Και εδώ εγείρεται το ερώτημα στη σφαίρα της μεταπολιτικής: γιατί τόσο επικοινωνιακό τζέρτζελο, γιατί τόσοι «μουσαμάδες»;
Γιατί δεν έβλεπαν την αλήθεια;
Όμοιες οι ανησυχίες και για τα Νεώρια.
Παντού αυτό συζητούν.
Προφανώς είναι το ζύγι της πολιτικής κουλτούρας που κινούνται.
Απαγορεύεται όμως «το απαγορεύεται» να το συζητάμε.
Η πόλη δεν είναι γραμμένη στο μάρμαρο.
Επικοινωνιακά (λέει ο αδαής γράφων) κανείς δεν μπορεί να φάει όλα τα φαγητά.
Πρέπει κάτι να αφήσει και για τους άλλους…
Δεν ματαιοπονώ κι ας λένε κάποιοι «για την επικοινωνιακή πομπή της βλακείας».
Δεν ματαιοπονώ γιατί τους ξέρω καλά.
Είναι οι δυο ψυχές των ηγητόρων της πόλης.
«Όλη η πλάση γεννήθηκε για σένα, τύφλα να ‘χει η Δημοτική Αγορά και δυο – τρία Νεώρια».
Μου μείνανε όμως τα αρμυρίκια…