ΞΑΝΑΓΕΜΙΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
Ναι, ξαναγέμισε ο κόσμος αμφισβητίες της πίστης, της κάθε πίστης στο σύγχρονο κόσμο των εκκοσμικευμένων Θρησκειών κυρίως των νέων γενεών απίστων. Γενεές που τις παράγει και τις αναπαράγει μαζικά ο σύγχρονος πολιτισμός της ειδωλολατρικής λατρείας του ανθρώπου και των τεχνημάτων του.
Σε απόλυτη συνάρτηση με τις επιστημονικές θέσεις υπέρ της αθεΐας και της επιθέσεις κατά της θεϊκότητας.
ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΘΕΪΣΜΟΥ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΠΙΣΤΩΝ
Όμως, την ίδια στιγμή που πραγματοποιούνται οι νέες επιστημονικογενείς σκληρές επιθέσεις κατά του θεϊσμού και υπάρχουν αυξανόμενες μάζες πιστών (όλων των θρησκειών και όλων των δογμάτων) οι οποίοι αγνοούν όλους τους σύγχρονους αθεϊστικούς φανατισμούς-διαφωτισμούς-φωτισμούς. Παρά το γεγονός ότι αυτοί οι νέοι «απελευθερωτές» από τη σκλαβιά των εκκλησιών-θρησκειών θεωρούν ότι η θρησκευτικότητα υποχωρεί, κυρίως, λόγω των συνεχών αποκαλύψεων και αποδείξεων της υλιστικότητας της ζωής και της εξελικτικής διαμόρφωσής της.
ΑΡΧΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΑΓΝΟΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΘΕΪΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Πέρα από θρησκευτικούς-εκκλησιαστικούς, εξουσιαστικούς και ψυχο-καταναγκαστικούς επηρεασμούς, οι οποίοι λειτουργούν και επιβάλλονται από τους αρχαίους καιρούς, παράλληλα με πολλαπλές αντιδράσεις.. ΑΘΕΪΑΣ Ή ΑΓΝΟΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Μια κατάσταση που εκδηλώθηκε από τις πρωτόγονες κοινωνίες, όπως είχε υποστηρίξει ο John Lubrock (1834-1913) που είχε μελετήσει πρωτόγονες φυλές της Αυστραλίας και της γης του πυρός. Αυτός, ο διάσημος ερευνητής ισχυρίζεται στις έρευνες-μελέτες του, πως, αρχικά, η ανθρωπότητα, ήταν ΑΘΕΗ. Δηλαδή, αγνοούσε παντελώς την ύπαρξη θεϊκού κόσμου.
ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Άλλοι όμως υποστήριξαν αντίθετες απόψεις, δηλαδή την ύπαρξη θρησκευτικού συναισθήματος στον πρωτόγονο, πανάρχαιο και στον μετά-αρχαίο αλλά και τον νεότερο κόσμο.
Σε όλη αυτή τη μακρά αντιπαράθεση στην πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα, αναπτύχτηκαν έντονα οι παλιές καθώς και οι νεότερες αμφισβητήσεις θεϊκότητας και θρησκευτικότητας. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα (ιδιαίτερα ενδιαφέροντα) εκδηλώθηκαν σ’ αυτόν τον τόσο απάνθρωπο αιώνα.
21ος ΑΙΩΝΑΣ ΠΙΟ ΑΘΕΪΣΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΘΕΪΣΤΙΚΟΣ, ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
Δυστυχώς όμως, συνεχίζονται πιο έντονα στον Νέο, τον 21ο αιώνα που είναι ακόμα πιο αθεϊστικός, αλλά και πιο θεϊστικός, λόγω της αύξησης των πιστών, σε όλες τις θρησκείες όχι μόνο στον ειρηνικό χριστιανισμό, με βάση τις επαγγελίες του Χριστού που εκφράζουν τον αντιπολεμοκαπηλλικό χριστιανισμό, αλλά και τις πολεμικές θρησκείες όπως το Ισλάμ, ο Ιουδαϊσμός κ.λπ.
Πάντως, ο μεγάλος κοινωνιολόγος Αιμίλιος Ντουρκ-Χαιμ θεώρησε ότι το σύνολο των θεμελιακών κατηγοριών της σκέψης, επομένως και η θρησκεία προέρχονται από τη θρησκεία, εξηγώντας πως «εάν η θρησκεία παρήγαγε τον πυρήνα της κοινωνίας, αυτό συνέβη, επειδή η ιδέα της κοινωνίας είναι η ψυχή της θρησκείας».
ΕΚΛΕΚΤΙΚΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΘΕΟΥΣ
Όμως, το ευρύτερο θέμα της αθεΐας σε όλη την επιστημονική κριτική του διάσταση περιλαμβάνει (παρά την αθεϊστική του ιδεολογική κατεύθυνση) στο βιβλίο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ» (815, σελίδες εκδόσεις Νάρκισσος 2007, γαλλική έκδοση 1998).
Συγγραφέας αυτού του βιβλίου –εργαλείου, για κάθε πιστό ή και κάθε άπιστο, είναι ο Γάλλος Ζωρζ Μπενούα, καθηγητής ιστορίας και ιστορικός της θρησκευτικής συμπεριφοράς
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Ένας διεθνώς γνωστός συγγραφέας πολλών έργων που είναι σχετικά με το Δυτικό πνευματικό πολιτισμό. Ένα από τα πολύ γνωστά βιβλία του είναι το δίτομο «L’eglise et la science» (Εκκλησία και Επιστήμη) κ.λπ. Το ογκώδες αυτό έργο το έχει μεταφράσει η Θάλεια Σερέτη.
Κατά την κριτική στο έργο του Ζωρζ Μπενουά έχει εκλεκτικές συγγένειες με τις σκέψεις κι άλλων σύγχρονων αθεϊκών συγγραφέων, όπως ο Ουμπέρτο Έκο, ο Νόαμ Τσόμσκι και ο «σκληρός» άθεος άγγλος συγγραφές Ρίτσαρντ Ντώκινς του οποίου το έργο «ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ» (450 σελ. εκδόσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟ) έχουμε ήδη παρουσιάσει με την έκδοση του μιας και έχει δημιουργηθεί αντιδικία ανάμεσα σε διεθνείς έλληνες επιστήμονας, όπως ο καθηγητής της κοινωνιολογίας στην Οξφόρδη κ. Νίκος Μουζέλης
ΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ
Στο έργο αυτό η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Αθεΐας ο καθηγητής Ζωρζ Μπενουά αναφέρει στη σελ. 47 (αρχή του πρώτου μέρους) τα εξής: «Η ιστορία της αθεΐας δεν είναι απλή, η ιστορία του επικορισμού, του αρχαίου σκεπτικισμού και του υλισμού, του Διαφωτισμού, του Μαρξισμού, του Μηδενισμού και άλλων αφηρημένων ιδεών
Nαι είναι η ιστορία εκατομμυρίων άσημων ανθρώπων, βυθισμένων στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας. Κι αυτοί είναι απορροφημένοι σε τέτοιο βαθμό από την απλή ανάγκη της επιβίωσης, ώστε να μην ασχολούνται με ερωτήσεις περί θεών. Αλλά, η εμπειρική αυτή Αθεΐα – που συχνότατα είναι παραμελημένη – αποτελεί το υπαρξιακό πρόσωπο της απιστίας που είναι εξίσου θεμελιώδες με το ευγενές, το θεωρητικό πρόσωπό της. Για να υπάρχουν έτσι, δύο πόλοι αθεΐας που αντιπαρατίθενται – συμπληρώνεται. Όμως, τελικά, συναντώνται.
Ο ΘΕΟΣ ΑΝΘΙΣΤΑΤΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ
Αναφερόμενος στην αντιπαράθεση πίστης-απιστίας, παραπέμπει στις απόψεις του Leon Brunsching ο οποίος ομιλεί για τη «Λογική Θεολογία που προβάλλεται, τελικά, ως η Θεολογική προώθηση της Λογικής». Για να σχολιάσει ο Ζωρζ Μπενουά αυτή την νοοτροπία της εκλογίκευσης, ως μορφή αποσύνθεσης του θεού, των μεγάλων θρησκειών. Τονίζοντας τα εξής ενδιαφέροντα: «Μέχρι στιγμής, όμως, ο Θεός ΑΝΘΙΣΤΑΤΑΙ, παρά τις δυσοίωνες γι’ αυτόν προβλέψεις».
Στην εμπεριστατωμένη εισαγωγή του ο Ζωρζ Μπενουά (σελ. 21-27) λέει πολλά και ενδιαφέροντα από τα οποία σταχυολογούμε τα εξής:
Η αθεΐα είναι εξ’ ίσου αρχαία με τις θρησκείες.
Η αθεΐα είναι πολύμορφη όπως ακριβώς είναι και οι θρησκείες.
Όμως, ανεξάρτητη από τις θρησκείες, η αθεΐα μπορεί να νοηθεί ως εγχείρημα του ανθρώπου, να κατασκευάσει ένα νόημα, να δικαιολογήσει μόνος του την παρουσία του στον υλικό κόσμο.
