«…Η τεράστια πλειονότητα των ανθρώπων είναι “γεννημένοι πιστοί”, έχουν μια φυσική ροπή να βρίσκουν τους θρησκευτικούς ισχυρισμούς και τις θρησκευτικές ερμηνείες γοητευτικές και εύληπτες, όπως και να αποκτούν ευχέρεια στο να τις χρησιμοποιούν. Αυτή η έλξη προς τη θρησκεία αποτελεί ένα εξελικτικό υποπροϊόν του γνωσιακού εξοπλισμού μας και, παρ’ ότι δεν μας λέει τίποτε για την αλήθεια ή μη των θρησκευτικών ισχυρισμών, μας βοηθάει να δούμε τη θρησκεία υπό μια ενδιαφέρουσα νέα οπτική γωνία..”.
(Τζάστιν Λ. Μπάρετ, δ/ντής του Κέντρου Ανθρώπινης Ανάπτυξης Thrive στο Θεολογικό Σεμινάριο Φούλερ, Πασαντίνα – Καλιφόρνια, Το Βήμα, 2012)
– ΠΡΟΣΦΑΤΗ έρευνα του Pew Research Center, ερευνητικού κέντρου της Ουάσινγκτον, δίνει ένα κατάλογο πιστών και αθέων στις χώρες Ε.Ε. Σύμφωνα με αυτόν, οι λαοί της Δυτικής Ευρώπης πιστεύουν πολύ λιγότερο από τους λαούς της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η πίστη στη Γαλλία εγγίζει μόλις το 11%, στην Ελβετία το ίδιο ενώ στη Γερμανία βρίσκεται στο 10%! Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, κατέχει την έκτη θέση (ποσοστό 92%) των πιστότερων λαών της Ευρώπης. Ειδικότερα, το 59% των Ελλήνων πιστών δηλώνει απολύτως βέβαιο για την ύπαρξη του Θεού, το δε 33% δηλώνει ότι πιστεύει αλλά με λιγότερη βεβαιότητα. Μόλις ένα 6% των Ελλήνων δηλώνει ότι δεν πιστεύει στο Θεό. Οι ευρωπαϊκές χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά αθέων είναι η Τσεχία (66%), η Σουηδία (60%), το Βέλγιο (54%) και η Ολλανδία (53%).
– ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι ο κόσμος στις μέρες μας έχει περισσότερο ανάγκη τη θρησκεία, έστω κι αν διαπράττονται φοβερά εγκλήματα στο όνομά της (Σρι Λάνκα). Ειδικά στην εποχή μας, όπου η απογοήτευση από κάθε είδους «κοσμοσωτήριες» ιδεολογίες (μαρξισμός, σοσιαλισμός κ.λπ.) είναι εμφανέστατη, η «καταφυγή» σε μια σταθερή ιδεολογία είναι προτιμότερη. Ζούμε μέρες ασύλληπτων τεχνολογικών επιτευγμάτων, η βιοφιλοσοφία όμως που αναδίδουν αυτές αδυνατεί να καλύψει τα ανθρώπινα υπαρξιακά κενά. Αντίθετα, αυτή (η τεχνολογία) καταργεί θέσεις εργασίας, καθιστά πιο επισφαλή τον βίο και τους ανθρώπους πιο αγχώδεις. Η δε συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου σε ολοένα και λιγότερα χέρια, χωρίς να υπάρχει ελπίδα αναδιανομής του με «λαϊκή επανάσταση», στρέφει τους ανθρώπους στη μόνη αξία που διατρέχει αλώβητη τους αιώνες, τη θρησκευτική πίστη.
