Πυξίδα ελπίδας

Ας φωτίσουμε τη θετική πλευρά της χώρας.
Δεν μπορεί, μέσα στις σκιές, μια χαραμάδα θ’ ανοίξει και για μας.
Αυτήν τη “χαραμάδα”, όμως, πρέπει να την βρούμε, να προσανατολιστούμε και να κατευθυνθούμε προς τα εκεί.
Σε αυτό το σημείο, αναδεικνύεται η χρησιμότητα της προσήλωσης σε έναν εθνικό στόχο.
Τι ακριβώς, τελικά, θέλουμε να κάνουμε σε αυτή την χώρα;
Δεν έχω καταλάβει…
Θέλουμε μονίμως να ζούμε κατηφείς υπό τη δαμόκλειο σπάθη ενός αόριστου φόβου ή αναζητάμε να οργανώσουμε το μέλλον μας, χωρίς να το αποδεχτούμε ηττημένοι;
Απαντώντας σε αυτό το κρίσιμο εθνικό δίλημμα θέτουμε τις βάσεις της αυτοπεποίθησης της προόδου.
Κατά τ’ άλλα… μονίμως προβλήματα, που λένε και οι σκεπτικιστές.
Να θυμηθούμε εδώ τον μύστη του ασκητισμού: «Ανεβαίνετε, αδελφοί, εν πλήρη καρδία».
Αυτά τα λέγανε οι ασκητές, οι πολιτικοί και οι πολίτες τι λένε σήμερα;